52. DRAGON: The Bruce Lee Story (actie, 1993) Een hervertelling van het leven van de legendarische martial-arts ster Bruce Lee (Jason Scott Lee). Van zijn korte kindertijd in Hong Kong, tot zijn dagen als afwasser, martial-arts leraar en uiteindelijke cinema superster in Hollywood.
Kritiek: Het leven en de dood van Bruce Lee heeft sinds zijn dood menige film en documentaires geïnspireerd. De meeste van deze verslagen draaien om Lee’s ‘mysterieuze’ dood aan een ‘hersenoedeem’, waarbij nooit echt iets nieuws van belang wordt ontwikkeld, alleen speculaties. Ongelooflijk dat het meer dan 20 jaar heeft geduurd voordat een film eindelijk een einde maakte aan de vele theorieën en insinuaties.
“Dragon” is verreweg het beste van het legendarische Lee verhaal, niet alleen omdat het de vele sterfscenario’s weglaat, maar ook omdat het ons het meest nabije verslag van de man geeft. Afgezien van deze welkome omissies, zou de film niet hebben gewerkt zonder Jason Scott Lee in de rol. Hij geeft een pittige, charismatische voorstelling die de levenslust weergeeft die Lee bezat. Het is een lange weg van een van zijn eerste ‘extra’ rollen als een Aziatische immigrant in het nogal vergeetachtige “Born in East L.A.” (1988). Scott Lee komt hier helemaal tot zijn recht, door zo’n legendarisch figuur op zich te nemen en ons te laten geloven dat Lee weer echt op het scherm te zien is.
Het hoofdthema van de film, de “demonenvloek” die Lee’s familie had geërfd, kreeg een angstaanjagend reële weerklank toen, nadat de film in première was gegaan, Lee’s oudste zoon Brandon (aan wie de film is opgedragen) per ongeluk werd gedood op de set van “The Crow”. Dit zou zijn doorbraakfilm blijken te zijn, net zoals Lee’s laatste film, “Enter the Dragon”, hem tot een wereldwijde superster maakte. Dit geeft de film een extra profetische noot die hem in een geheel eigen categorie plaatst.
Gebaseerd op het boek van echtgenote Linda Lee Cadwell, “Bruce Lee: the man only I knew”, met vaardige terughoudendheid geregisseerd door Rob Cohen (die ook meeschreef aan het script). Randy Edelman zorgde voor de onvergetelijke muzikale score (je zult het deuntje nog neuriën lang nadat je het gehoord hebt).
QUOTES: Linda: “Al die jaren later vragen mensen zich nog steeds af hoe hij gestorven is. Ik herinner me liever de manier waarop hij leefde.”