Het begrijpen van het gezichtspunt is cruciaal voor het schrijven van een roman. Ik heb gemerkt dat POV problemen het meest voorkomende probleem zijn in de manuscripten en inzendingen die ik lees. POV-problemen zijn niet eenvoudig op te lossen – ze worden bijna onmiddellijk afgewezen door agenten en uitgevers die geen tijd hebben om je te helpen ze te corrigeren.
Vanuit de schrijfcursussen die ik heb gegeven, heb ik gemerkt dat POV-problemen ontstaan omdat schrijvers niet weten hoeveel gezichtspunten er zijn. Schrijvers zijn altijd verbaasd als ik ze vertel dat er VIJF POV’s zijn.
Ja, vijf, niet drie. Veel schrijvers kunnen me vertellen dat er een eerste persoon is, een tweede persoon, en meestal een derde persoon, maar niet de andere twee.
Hier volgt een lijst van alle vijf gezichtspunten:
-Eerste persoon
-Tweede persoon
-Derde persoon (objectief)
-Derde persoon alwetend
-Derde persoon beperkt
Ik zal in de toekomst een post wijden aan elk gezichtspunt, maar voor nu volgt hier een korte definitie voor elk gezichtspunt.
Eerste persoon:
Het hoofdpersonage vertelt het verhaal, met gebruik van de voornaamwoorden “ik” en “wij”. Het personage spreekt rechtstreeks tot de lezer, die zich in het hoofd van het personage bevindt.
Tweede persoon:
Deze vertelling richt zich tot de lezer als de hoofdpersoon, met gebruik van “jij” en “jouw” voornaamwoorden.
Deze POV komt zelden voor in de literatuur, hoewel er een paar romans in de tweede persoon zijn, zoals de “Kies je eigen avontuur”-boeken. Het komt vaker voor in “how-to” boeken, handleidingen, opinieartikelen, poëzie, songteksten en andere non-fictie.
Derde persoons POV:
Een “verteller” vertelt het verhaal, met gebruik van “hij”, “zij”, en “zij” voornaamwoorden. Deze “verteller” kan alleen vertellen over de uiterlijke handelingen van de personages – over alles wat zij zeggen of doen. Deze “verteller” kent de interne gevoelens, emoties en meningen van de personages niet. Deze POV wordt soms gewoon derde persoon genoemd.
Hoewel niet zo zeldzaam als tweede persoon, zul je deze POV normaal gesproken niet tegenkomen in de hedendaagse literatuur. Het wordt meestal meer gebruikt voor non-fictie en korte verhalen.
Derde persoon alwetend:
Een “verteller” vertelt het verhaal, met gebruik van “hij”, “zij”, en “zij” voornaamwoorden. Deze “verteller” weet alles, inclusief maar niet beperkt tot gebeurtenissen voor en na het verhaal en alle gevoelens, emoties en meningen van elk personage, of de personages deze nu uiten of niet. De “verteller” is echter een apart wezen. De vertelling mag NIET de stemmen van de personages bevatten.
Over het algemeen beschouwt de auteur zichzelf als de “verteller”.
Derde persoon beperkt:
Er zijn twee manieren om te kijken naar derde persoon beperkt.
1. Een “verteller” vertelt het verhaal, met gebruik van “hij”, “zij”, en “zij” voornaamwoorden, maar deze verteller kent slechts de gedachten en gevoelens van één personage, meestal de hoofdpersoon. Deze verteller volgt het hoofdpersonage gedurende het verhaal en blijft in het perspectief van dit personage.
2. Het hoofdpersonage vertelt het verhaal, maar in plaats van “ik” en “wij” te gebruiken, gebruikt hij”, “zij” en “zij” voornaamwoorden. Het hoofdpersonage spreekt onrechtstreeks tot de lezer. De stem van het personage zit in de vertelling. Hoewel de lezer zich niet volledig in het hoofd van het personage bevindt, is de lezer ook niet van het personage gescheiden. Sommige mensen noemen deze POV derde persoon dichtbij of diepe derde persoon beperkt.
De eerste definitie is de traditionele definitie van derde persoon beperkt, hoewel meer van de boeken van vandaag worden geschreven in diepe derde persoon beperkt. Diepe POV betekent dat je in het hoofd van het personage kruipt, zodat de lezer kan ervaren wat het personage doet, denkt en voelt. Diepe derde persoon beperkt elimineert die derde “verteller”, en omdat derde persoon beperkt derde persoon voornaamwoorden gebruikt, vertelt het hoofdpersonage indirect het verhaal aan de lezer.
Is het ooit goed om van gezichtspunt te veranderen?
POV problemen ontstaan wanneer de schrijver (onbedoeld) van POV wisselt binnen een zin, alinea of scène. POV moet consistent zijn in een scène (meestal een hoofdstuk). Je mag echter wel van POV wisselen bij een regeleinde, scènepauze of hoofdstukpauze, en de lezer moet kunnen zien dat je opzettelijk van POV wisselt.
De meeste boeken blijven gedurende de hele roman in één POV, maar er zijn er ook die heen en weer schakelen van eerste persoon naar alwetend of alwetend naar beperkt. Nogmaals, deze wisselingen zijn opzettelijk en worden gebruikt voor creatieve doeleinden. De meeste POV-switches die ik in manuscripten zie, zijn onbedoeld en problematisch.
Switching Perspective Among Characters:
Currently, many published books have multiple main characters who give their accounts of the story. Deze vertellingen zijn voor eerste persoon en derde persoon beperkt (wat dan derde persoon subjectief wordt genoemd in plaats van beperkt). Er zijn twee soorten vertellingen met meerdere perspectieven.
Dual Narrative:
Dual narrative is wanneer er twee perspectieven zijn in plaats van één. Het verhaal wisselt heen en weer tussen elke verteller/personage.
Meervoudige vertelling:
Meervoudige vertelling is wanneer er meer dan twee perspectieven zijn, meestal meerdere. POV wisselingen tussen personages zijn met tussenpozen. Het schrijven van meerdere perspectieven voor de derde persoon wordt derde persoon subjectief genoemd.