Hoe en wanneer is EMR ontstaan?
EMR bestaat al heel lang, sinds het in de jaren zestig in prototypevorm werd geïntroduceerd als onderdeel van de vroegste gegevensverwerkende systemen voor ziekenhuisadministratie. Het eerste officiële elektronische medische dossier werd in 1972 uitgebracht door het Regenstreif Institute, maar het concept sloeg niet aan. In 1991 was het Institute of Medicine de eerste die het gebruik van elektronische dossiers aanbeval, en het noemde als een van de zeven belangrijkste aanbevelingen voor het verbeteren van patiëntendossiers, en een middel voorstelde om papieren dossiers om te zetten in elektronische. Terwijl de opkomst van EMR’s aanhield, werd in 1996 de Health Insurance Portability and Accountability Act (HIPAA) ingevoerd als antwoord op de groeiende problemen met betrekking tot de dekking, privacy en veiligheid van de gezondheidszorg in de Verenigde Staten. Om te voldoen aan de openbaarmakings- en vertrouwelijkheidsvoorschriften van de HIPPA, begonnen organisaties over te schakelen op elektronische dossiers om aan deze wetten te voldoen.
EMR’s werden aanvankelijk ontworpen rond de unieke workflows van een bepaalde zorgverlenende organisatie (CDO) en stonden bekend als klinische informatiesystemen. Dienovereenkomstig was een EMR-systeem bedoeld als een reeks toepassingen en workflow-tools die het creëren, verzamelen, opslaan en beheren van patiëntinformatie “binnen de grenzen van een enkele organisatie” digitaliseert. Het zou onder meer kunnen gaan om opslagplaatsen voor klinische gegevens, laboratoriumtoepassingen en systemen voor het beheer van patiënteninformatie — maar alles binnen het bereik van één enkele organisatie voor zorgverstrekking (CDO). De gegevens in het EMR waren bedoeld als een wettelijk verslag van wat er met de patiënt is gebeurd tijdens zijn bezoek aan de CDO en zijn eigendom van de CDO.
Door de hoge kosten waren EMR-systemen niet aantrekkelijk voor artsen, maar dat begon te veranderen in de jaren 1990 toen de personal computers betaalbaarder en tegelijkertijd krachtiger werden. Dit maakte de weg vrij voor de ontwikkeling van web-gebaseerde EMR’s die geïmplementeerd werden in client-server mode en toegankelijk waren via een browser. De mogelijkheid om informatie op afstand te raadplegen of op te slaan op een systeem op afstand, maakte de elektronische methode om dossiers bij te houden aantrekkelijker en ook betaalbaarder voor artsen om in hun praktijk te implementeren.
EHR is geboren
Tijdens de periode van president George W. Bush in het Oval Office, werd een oproep gedaan voor een industriebrede invoering van systemen voor elektronische medische dossiers tegen 2014. Dit mandaat werd vervolgens gesteund door president Obama als onderdeel van de American Recovery and Reinvestment Act (ARRA), een stuk wetgeving gericht op het sturen van extra financiering en stimulansen voor zorgverleners die deze elektronische medische systemen invoeren en het concept van “zinvol gebruik” volgen tegen het jaar 2014.
Verschil tussen EHR en EMR
Heden ten dage is het niet ongewoon voor professionals in de gezondheidszorg om “EMR” en “EHR” door elkaar te gebruiken; echter, EMR’s en EHR’s delen veel functionaliteit en mogelijkheden; veel mensen geloven dat ze synoniemen zijn. Beide bevatten een versie van een papierloze kaart die patiëntinformatie verzamelt, volgt en beheert, zoals demografische gegevens, diagnoses en behandelingshistorieken, en gezondheidsbenchmarks, en beide bevatten functies om de efficiëntie te verhogen en de kwaliteit van de zorg te verbeteren. Maar er zijn ook grote verschillen.
Wat is een EMR?
Een Elektronisch Medisch Dossier (EMR) is “een elektronisch dossier met gezondheidsgerelateerde informatie over een individu dat kan worden aangemaakt, verzameld, beheerd en geraadpleegd door bevoegde clinici en medewerkers binnen één organisatie voor gezondheidszorg.”
EEMR bevat een of andere versie van een papierloze kaart die patiëntinformatie verzamelt, bijhoudt en beheert, zoals demografische gegevens, diagnoses en behandelingsgeschiedenis, en gezondheidsbenchmarks, en bevat functies om de efficiëntie te verhogen en de kwaliteit van de zorg te verbeteren.
Papier vs. Elektronisch medisch dossier
Volgens HealthIT.gov is de eenvoudigste manier om een elektronisch medisch dossier te definiëren, het te vergelijken met een digitale versie van de papieren kaart in het kantoor van een arts. Een EMR is in staat om:
-
Demografische gegevens van patiënten verzamelen
-
De ontmoetingen en de behandelingsgeschiedenis van patiënten documenteren; de respons op de behandeling registreren
-
Gegevens en gezondheidsgegevens over een bepaalde periode bijhouden
-
Patiënten identificeren die preventieve diensten en routinezorg nodig hebben
-
Gegevens genereren om de algehele kwaliteit van de zorg binnen de praktijk te bewaken en te verbeteren
Deze functies zijn uiterst nuttig voor artsen binnen de praktijk, en daarin schuilt de belangrijkste beperking van EMR-software.
Wat u over EMR moet weten?
-
EMR-systemen zijn ontworpen om de papieren kaart te vervangen en de documentatie en het gegevensbeheer binnen een bepaalde praktijk te stroomlijnen.
-
EMR’s reizen niet met patiënten mee en zijn niet geschikt voor het delen van informatie tussen gezondheidszorgsystemen en -netwerken
-
EMR’s zijn gewoonlijk ontworpen rond de workflows, procedures en processen van een bepaalde organisatie en medisch specialisme. Daarom zult u bijvoorbeeld een kindergeneeskunde-specifiek EMR zien, of een cardiologie EMR. Deze specialisme-specifieke EMR-systemen omvatten sjablonen en functies die de zorgverlening, documentatie en factureringsprocessen die uniek zijn voor een specialisme, vereenvoudigen.
-
EMR’s kunnen ondersteunende diensten zoals lab- en beeldvorming omvatten, en zelfs klinische beslissingsondersteuning, maar deze componenten zijn strak georganiseerd rond de behoeften van de individuele arts en praktijk.