lees de gedichten van deze dichter
Geboren op 6 maart 1806 in Coxhoe Hall, Durham, Engeland, was Elizabeth Barrett Browning een Engelse dichteres van de Romantische Beweging. Als oudste van twaalf kinderen was Elizabeth de eerste van haar familie die in Engeland werd geboren in meer dan tweehonderd jaar. Eeuwenlang had de familie Barrett, die deels Creools was, in Jamaica gewoond, waar ze suikerplantages bezaten en afhankelijk waren van slavenarbeid. Elizabeth’s vader, Edward Barrett Moulton Barrett, verkoos zijn gezin in Engeland groot te brengen, terwijl zijn fortuin in Jamaica groeide. Elizabeth werd thuis opgevoed en had blijkbaar al voor haar tiende passages gelezen uit Paradise Lost en een aantal toneelstukken van Shakespeare, naast andere grote werken. Tegen haar twaalfde jaar had ze haar eerste “episch” gedicht geschreven, dat bestond uit vier boeken van rijmende coupletten. Twee jaar later kreeg Elizabeth een longaandoening die haar de rest van haar leven zou blijven achtervolgen. Artsen begonnen haar te behandelen met morfine, dat ze tot haar dood zou nemen. Toen ze op haar vijftiende een pony zadelde, liep Elizabeth ook een verwonding op aan haar ruggengraat. Ondanks haar kwalen bleef haar opleiding bloeien. Gedurende haar tienerjaren leerde Elizabeth zichzelf Hebreeuws om het Oude Testament te kunnen lezen; later ging haar belangstelling uit naar Griekse studies. Samen met haar voorliefde voor de klassieken was er een hartstochtelijk enthousiasme voor haar christelijk geloof. Ze werd actief in de bijbel- en zendingsgenootschappen van haar kerk.
In 1826 publiceerde Elizabeth anoniem haar bundel An Essay on Mind and Other Poems. Twee jaar later overleed haar moeder. De langzame afschaffing van de slavernij in Engeland en het wanbeheer van de plantages deden het inkomen van de Barretts dalen, en in 1832 verkocht Elizabeths vader zijn landgoed op een openbare veiling. Hij verhuisde met zijn gezin naar een kustplaats en huurde de volgende drie jaar cottages, voordat hij zich definitief in Londen vestigde. Terwijl ze aan de kust woonde, publiceerde Elizabeth haar vertaling van Prometheus Bound (1833), van de Griekse dramaturg Aeschylus.
Hoeveel aandacht ze in de jaren 1830 voor haar werk kreeg, bleef Elizabeth in het Londense huis van haar vader wonen onder zijn tirannieke bewind. Hij begon de jongere broers en zussen van Elizabeth naar Jamaica te sturen om te helpen met de landgoederen van de familie. Elizabeth was fel gekant tegen slavernij en wilde niet dat haar broers en zussen werden weggestuurd. In deze periode schreef ze The Seraphim and Other Poems (1838), waarin ze christelijke gevoelens verwoordde in de vorm van een klassieke Griekse tragedie. Door haar verzwakkende karakter werd ze gedwongen een jaar door te brengen aan de zee van Torquay, vergezeld van haar broer Edward, die ze “Bro” noemde. Hij verdronk later dat jaar tijdens het zeilen bij Torquay, en Browning keerde emotioneel gebroken naar huis terug en werd invalide en kluizenaar. De volgende vijf jaar bracht ze door in haar slaapkamer in het huis van haar vader. Ze bleef echter schrijven en bracht in 1844 een bundel uit onder de titel Simply Poems. Deze bundel trok de aandacht van de dichter Robert Browning, wiens werk Elizabeth in een van haar gedichten had geprezen, en hij schreef haar een brief.
Elizabeth en Robert, die zes jaar jonger was dan zij, wisselden in de twintig maanden daarna 574 brieven uit. Hun romance, die in 1930 werd vereeuwigd in het toneelstuk The Barretts of Wimpole Street van Rudolf Besier (1878-1942), stuitte op hevig verzet van haar vader, die niet wilde dat een van zijn kinderen trouwde. In 1846 liep het paar weg en vestigde zich in Florence, Italië, waar Elizabeths gezondheid verbeterde en ze een zoon baarde, Robert Wideman Browning. Haar vader sprak nooit meer met haar. Elizabeth’s Sonnets from the Portuguese, opgedragen aan haar man en in het geheim geschreven voor haar huwelijk, werd gepubliceerd in 1850. Critici beschouwen de Sonnetten – een van de bekendste verzamelingen liefdeslyriek in het Engels – als haar beste werk. Bewonderaars hebben haar beeldspraak vergeleken met Shakespeare en haar gebruik van de Italiaanse vorm met Petrarca.
Politieke en sociale thema’s belichamen Elizabeth’s latere werk. Ze uitte haar intense sympathie voor de strijd voor de eenwording van Italië in Casa Guidi Windows (1848-1851) en Poems Before Congress (1860). In 1857 publiceerde Browning haar versroman Aurora Leigh, waarin ze de mannelijke overheersing van een vrouw portretteert. In haar poëzie ging ze ook in op de onderdrukking van de Italianen door de Oostenrijkers, de kinderarbeid in de mijnen en molens van Engeland, en slavernij, naast andere sociale onrechtvaardigheden. Hoewel dit haar populariteit verminderde, werd Elizabeth in heel Europa gehoord en erkend.
Elizabeth Barrett Browning overleed in Florence op 29 juni 1861.