Elke acteur die publiekelijk spijt heeft betuigd voor zijn samenwerking met Woody Allen, tot nu toe

In 1992 werd filmmaker Woody Allen er door zijn dochter Dylan Farrow van beschuldigd haar te hebben gemolesteerd. Dylan was toen 7 jaar oud. Haar adoptiemoeder, Mia Farrow, en Allen, die tijdens hun relatie de kinderen van Farrow had geadopteerd, stonden op het punt om een heftige voogdijstrijd te beginnen over hun drie kinderen na het verbreken van hun langdurige relatie. (De breuk volgde op Allen’s affaire met Farrow’s dochter uit een eerder huwelijk, Soon-Yi Previn; de twee zijn getrouwd sinds 22 december 1997, en hebben twee geadopteerde dochters.)

Allen werd nooit vervolgd voor de beschuldiging van molestatie, die hij ten stelligste ontkent. Maar Dylan – samen met haar moeder en haar broer, onderzoeksjournalist Ronan Farrow – heeft de waarheidsgetrouwheid van haar verhaal volgehouden, beschuldigingen die ze in 2014 hernieuwde. Ondertussen is Allen’s carrière niet wezenlijk geschaad door de beschuldigingen; hij is doorgegaan met het maken van ongeveer een film per jaar, werkend met sterren als Cate Blanchett, Kate Winslet, Jude Law, Emma Stone, Colin Firth, Justin Timberlake, Owen Wilson, Colin Farrell, Ewan McGregor, Hugh Jackman, Scarlett Johansson, en vele, vele anderen.

Maar in oktober 2017 haalden beschuldigingen van seksueel geweld filmmagnaat Harvey Weinstein onderuit, gevolgd door een opeenstapeling van beschuldigingen tegen Hollywoodfiguren als Kevin Spacey, Brett Ratner, Louis C.K., James Toback, en meer, die de carrières van deze machtige mannen begonnen aan te tasten. Het leek onvermijdelijk dat Dylans beschuldigingen aan het adres van Allen in dit nieuwe klimaat weer boven water zouden komen en dat zijn nalatenschap opnieuw zou worden geëvalueerd.

En dat is precies wat er gebeurde. Acteurs die met Allen hadden gewerkt, begonnen binnen enkele weken na het Weinstein-verhaal publiekelijk spijt te betuigen voor dat werk, te beginnen met Griffin Newman, die verscheen in Allen’s aankomende film A Rainy Day in New York (die aan het opnemen was toen de Weinstein-beschuldigingen begin oktober 2017 uitbraken). Veel van degenen die zich hebben uitgesproken, hebben hun salaris van de Allen-projecten toegezegd aan organisaties als RAINN (het Rape, Abuse & Incest National Network) en Time’s Up, een beweging van krachtige Hollywood-vrouwen die werken aan de strijd tegen seksuele intimidatie in hun industrie en daarbuiten.

Hier volgt een alfabetische lijst van de acteurs die hun werk met Allen sinds oktober 2017 publiekelijk hebben afgewezen.

Deze lijst zal worden bijgewerkt als dat nodig is. De meest recente toevoeging aan de lijst is Michael Caine.

Hayley Atwell (Cassandra’s Dream, 2007)

Atwell vertelde de Guardian in een op 28 januari gepubliceerd interview dat ze spijt had van haar samenwerking met Allen aan zijn film Cassandra’s Dream uit 2007:

Ik heb hier nog niet eerder over gesproken. Het was mijn eerste film en ik voelde me helemaal niet door hem geregisseerd. Ik had geen enkele relatie met hem. En dat was prima, maar bizar. Het was een geweldige kans, dus ik deed m’n best en vertrok. Ik wist toen nog niet wat ik nu weet. Zou ik nu met hem werken? Nee. En ik ben solidair met zijn dochter en bied haar mijn excuses aan als mijn bijdrage aan zijn werk haar leed heeft berokkend of haar op enigerlei wijze het gevoel heeft gegeven te zijn afgewezen. Het is spannend dat ik dit nu kan zeggen en dat ik niet op een zwarte lijst zal komen te staan.

Rachel Brosnahan (Crisis in Six Scenes, 2016)

Brosnahan, die onlangs een Golden Globe won voor haar hoofdrol in de Amazon-serie The Marvelous Mrs. Maisel, zei op de 17 januari 2018 aflevering van de Hollywood Reporter’s “Awards Chatter” podcast dat ze spijt had van haar optreden in Allen’s Amazon tv-show Crisis in Six Scenes:

Kijk, ik had een geweldige ervaring met het werken aan dat project. Maar ik moet van de gelegenheid gebruik maken om te zeggen dat ik heel lang geworsteld heb met de beslissing om dat project te doen. Eerlijk gezegd is het de beslissing die ik in mijn leven heb genomen die het meest in strijd is met alles waar ik voor sta en waar ik in geloof, zowel in het openbaar als privé. En hoewel ik het niet kan terugnemen, is het belangrijk voor mij om in de toekomst beslissingen te nemen die beter overeenkomen met de dingen die ik belangrijk vind en met mijn wereldbeeld.

Michael Caine (Hannah and Her Sisters, 1986)

Caine won een Oscar voor zijn optreden in Allen’s film Hannah and Her Sisters uit 1986, waarin ook Mia Farrow speelde. Allen won ook een Oscar voor het scenario van de film, en Caine en Farrow’s tegenspeelster Dianne Wiest wonnen Beste Bijrol.

In een interview dat op 10 maart werd gepubliceerd, vertelde Caine aan de Guardian:

Ik ben zo verbijsterd. Ik ben een beschermheer van de NSPCC en heb een uitgesproken mening over pedofilie. Ik kan het niet accepteren, want ik hield van Woody en had een geweldige tijd met hem. Ik heb hem zelfs aan Mia voorgesteld. Ik heb geen spijt van mijn samenwerking met hem, die ik in alle onschuld deed; maar ik zou niet meer met hem werken, nee.

De film kwam uit een jaar nadat Farrow haar dochter Dylan had geadopteerd. Allen had in die tijd een relatie met Farrow, en adopteerde Dylan in 1991. Dylans beschuldigingen tegen Allen kwamen een jaar later.

Timothée Chalamet (A Rainy Day in New York, 2018)

De rijzende ster van Call Me by Your Name nam A Rainy Day in New York in de zomer van 2017 op met Allen. In een Instagram-post op 15 januari volgde hij zijn mede-sterren Rebecca Hall en Griffin Newman in het betuigen van spijt voor het werken aan de film en het toezeggen van zijn salaris aan RAINN, Time’s Up, en het LGBT Center in New York:

Colin Firth (Magic in the Moonlight, 2013)

Naar aanleiding van het televisie-interview van Dylan Farrow op 18 januari over haar beschuldigingen aan het adres van haar vader, vroeg de Britse krant The Guardian aan Firth naar zijn werk met Allen.

“Ik zou niet meer met hem werken,” zei Firth in een verklaring aan de krant.

Greta Gerwig (To Rome With Love, 2012)

Tijdens de Golden Globes in januari werd schrijfster en regisseuse Greta Gerwig (Lady Bird) door een journalist ondervraagd over de vraag of ze, gezien de nadruk die de avond legde op het eren van slachtoffers van seksueel geweld en het oproepen tot verandering in Hollywood, spijt had van haar samenwerking met Allen. Het antwoord van Gerwig leek die avond een beetje op een stuntel: Ze zei dat het “iets was waar ik diep over heb nagedacht en waar ik veel om geef, en ik heb nog niet eens de kans gehad om een diepgaande discussie te voeren waarbij ik aan de ene of de andere kant uitkom.”

Twee dagen later gaf Gerwig echter een ander antwoord. In een gesprek met Frank Bruni van de New York Times betuigde ze haar spijt:

Het is iets dat ik heel serieus neem en waar ik diep over heb nagedacht, en het heeft me tijd gekost om mijn gedachten te ordenen en te zeggen wat ik bedoel te zeggen. Ik kan alleen voor mezelf spreken en ik ben tot het volgende gekomen: Als ik toen had geweten wat ik nu weet, zou ik niet in de film hebben gespeeld. Ik heb niet meer voor hem gewerkt, en ik zal niet meer voor hem werken. Dylan Farrow’s twee verschillende stukken deden me beseffen dat ik de pijn van een andere vrouw vergrootte, en ik was gebroken door dat besef. Ik ben opgegroeid met zijn films, en ze hebben mij als artiest gevormd, en ik kan dat feit nu niet veranderen, maar ik kan wel andere beslissingen nemen voor de toekomst.

Rebecca Hall (A Rainy Day in New York, 2018; Vicky Cristina Barcelona, 2008)

Hall, die de hoofdrol speelde in Allen’s film Vicky Cristina Barcelona uit 2008, nam A Rainy Day in New York op met de regisseur in de zomer van 2017. In een verklaring op Instagram, geplaatst op 13 januari, betuigde Hall haar spijt en zegde ze haar salaris toe aan Time’s Up:

David Krumholtz (Wonder Wheel, 2017)

Krumholtz verscheen in Allen’s Wonder Wheel, uitgebracht aan het einde van 2017, maar op 5 januari tweette hij dat hij spijt had van het werken aan de film. (Toen een commenter vroeg naar het doneren van zijn residuen, antwoordde Krumholtz: “Welke residuen? Nauwelijks betaald gekregen. Woody betaalt niet.”)

Griffin Newman (A Rainy Day in New York, 2018)

Newman, die schittert in de amazon-serie The Tick, was de eerste acteur die zijn werk met Allen publiekelijk afwees na de beschuldigingen van Weinstein. Newman doneerde zijn salaris voor Allen’s aankomende film A Rainy Day in New York aan RAINN, en tweette over zijn redenen:

Doorgaand aan de draad, schreef Newman: “Ik kan niet professioneel blijven opereren vanuit een plaats van angst. Het is tijd om een moed te tonen in mijn acties die mijn woorden weerspiegelen zonder concessie.”

Ellen Page (To Rome With Love, 2012)

In een Facebook-post van 10 november 2017 over haar ervaringen met seksuele intimidatie en aanranding, met name door toedoen van X-Men: The Last Stand-regisseur Brett Ratner, schreef Page breder over roofdieren in Hollywood, en over haar spijt voor het werken met Allen:

Ik heb een Woody Allen-film gedaan en het is de grootste spijt van mijn carrière. Ik schaam me dat ik dit heb gedaan. Ik moest mijn stem nog vinden en was niet wie ik nu ben en voelde me onder druk gezet, want “natuurlijk moet je ja zeggen tegen die Woody Allen film.” Maar uiteindelijk is het mijn keuze welke films ik besluit te doen en ik heb de verkeerde keuze gemaakt. Ik heb een vreselijke fout gemaakt.

Peter Sarsgaard (Blue Jasmine, 2013)

Tijdens een Meet the Press Daily-optreden op 26 februari werd acteurs Peter Sarsgaard en Jeff Daniels gevraagd of ze opnieuw met Allen zouden werken. Daniels gaf een vaag antwoord en zei: “De moeilijke beslissing zou zijn om hem af te wijzen.” Maar Sarsgaard zei dat hij weliswaar in Blue Jasmine had gespeeld, maar dat hij geen andere Allen-film zou doen.

Mira Sorvino (Mighty Aphrodite, 1995)

Sorvino won een Oscar voor haar rol in Mighty Aphrodite, waarin ze een jonge prostituee en pornoactrice speelt die de moeder blijkt te zijn van de geadopteerde zoon van de hoofdpersoon van de film, Lenny, gespeeld door Allen. In eerdere interviews had Sorvino vragen over haar werk met Allen ontweken. Maar op 10 januari schreef ze een open brief aan Dylan Farrow die gepubliceerd werd in de Huffington Post, waarin ze zich verontschuldigde voor het feit dat ze “een oogje dichtgeknepen” had voor Farrow’s verhaal:

In december belde ik je broer Ronan, om te vertellen over de nasleep van het feit dat ik en andere vrouwen naar buiten waren getreden over Harvey Weinstein. Hoe het een soms versterkende, soms bittere en hartverscheurende ervaring was geweest, toen er steeds meer details naar buiten kwamen over de verborgen schade die deze man mij had berokkend. Hoe ik me op de een of andere manier kwetsbaarder en getriggerd (maar zeker ook dankbaar) voelde toen miljoenen mensen me online hun steun betuigden, alsof mijn leven nu gereduceerd was tot één slachtofferschap. … Ik vertelde hem dat ik meer wilde weten over u en uw situatie. Hij wees me op openbaar beschikbare details van de zaak waar ik tot mijn spijt nooit van had geweten, waardoor ik begon te voelen dat het bewijsmateriaal jouw verhaal sterk ondersteunde. Dat je al die tijd de waarheid hebt verteld.

Het spijt me zo, Dylan! Ik kan me niet voorstellen hoe je je al die jaren hebt gevoeld toen je zag hoe iemand die je als kind pijn had gedaan, een kwetsbaar klein meisje onder zijn hoede, keer op keer werd geprezen, ook door mij en talloze anderen in Hollywood die hem prezen en jou negeerden. Als een moeder en een vrouw, breekt dit mijn hart voor jou. Het spijt me zo, zo erg!

Evan Rachel Wood (Whatever Works, 2009)

Op 4 december 2016 gaf Wood in reactie op een tweet over het werken met Woody Allen aan zijn film Whatever Works uit 2009 aan dat ze niet meer met de regisseur zou werken: