Als je ex je verjaardag gebruikt als excuus om contact met je op te nemen, is dat dan echt omdat hij of zij je oprecht een gelukkige verjaardag wil wensen, of is het een gelegenheid om de sluizen weer open te zetten en terug te komen in je leven?
Het zou er niet toe moeten doen.
Het gaat erom hoe je het aanpakt.
Laat me het plaatje schetsen.
Het is zes maanden geleden sinds je gebroken hart, je haar is eindelijk aan het bijkomen van het bleken en je spontane beslissing om je pony te laten afknippen en je hebt de boosdoener nog niet gesproken sinds het dramatische afscheid.
Maar je verjaardag (of een andere feestdag, wat dat betreft) komt eraan, en je anticipeert al op de terugkeer.
Of het nu een sms’je of een e-mail is, het is het beste om kort en abrupt te reageren, als je er al voor kiest om überhaupt contact op te nemen.
Neem niet toe aan het aas en laat je niet in de berenval trappen.
Bedenk dat je jezelf net weer begint te waarderen.
Als fervent aanhanger van “The No Contact Rule” als het gaat om break-up gedrag, verwijst het boek naar deze tactiek:
Deze gelegenheden worden kansen om ervoor te zorgen dat je niet vergeten bent en om jezelf vooraan en centraal in hun gedachten te plaatsen.Echt, gaat een kaart of een bericht ervoor zorgen dat deze persoon verandert of spijt krijgt dat hij je mist, terug in je leven komt en je van je voeten veegt?
Het is een catch-22, want een deel van je zal verdrietig zijn als hij of zij het niet doet, maar je zult nog bozer zijn als hij of zij het wel doet.
Wat moet een man of een vrouw doen?
Ik denk dat als we stoppen met het analyseren van het waarom en gewoon doorgaan, we de controle behouden en de verleiding van pijn vermijden.
Het is tenslotte je verjaardag!
Het zou een blije dag vol feest moeten zijn, in plaats van een dag waarop je je afvraagt wat de betekenis is van de gelukwensen.
Maar als je je afvraagt of je ex misschien “When Harry Met Sally” op tv heeft gezien en nu weer iets voor je voelt, weet dan dat dat nooit het geval is.
Mijn meest recente verjaardag was weer eens tijd voor een openbaring.
De berichtjes stroomden binnen, en ik voelde me bijzonder, zoals dat hoort.
Dit jaar bracht echter ook meer “t-EX-t-berichten” dan ooit tevoren.
Er hing iets in de lucht.
Het kan aan mijn ontspannen houding hebben gelegen om vol vertrouwen het laatste jaar van mijn twintiger jaren in te gaan, maar toen gebeurde het.
Hij drong tot me door.
“Gefeliciteerd met je verjaardag, Jess,” schreef hij.
Mijn onmiddellijke reactie was: “Zeg verdomme mijn naam niet!”
De volgende fase van emoties bestond uit het kalmeren van mezelf en het lachen om mijn eigen idiotie dat ik meteen terugging naar die plek.
We geven onze exen altijd meer krediet en macht dan ze verdienen.
Willen ze de strijdbijl begraven?
Is het omdat we zoveel geschiedenis hebben?
Als ik positief antwoord, voelen ze zich dan niet langer schuldig?
Is dit afsluiting?
WTF?
Stop met vragen stellen.
De gevoelens van deze persoon zouden geen controle meer over je moeten hebben.
De woorden waren gewoon een gebaar, en tenzij dit een poging is om een vlam weer aan te wakkeren, is het niet nodig om een of ander vals verhaal in je hoofd op te roepen om zijn of haar “onsterfelijke toewijding” te rechtvaardigen.”
Vaak was het basisprotocol of een vaag aanvalsplan met een bijbedoeling.
Ik twijfel er vaak aan of ik het gevoel heb dat ik het gevoel van mijn ex moet toegeven.
Maar vergeet niet dat verjaardagen maar één dag duren.
De effecten van misplaatste verwachtingen en ongezonde gewoonten duren veel langer.
Doorgaan met het investeren van je energie in een positieve houding die je zal helpen om verder te gaan.