Definitie van folklore
Folklore is een verzameling van fictieve verhalen over dieren en mensen, van culturele mythen, grappen, liedjes, verhalen, en zelfs citaten. Het is een beschrijving van de cultuur, die mondeling van generatie op generatie is doorgegeven, hoewel vele nu in geschreven vorm zijn. Folklore wordt ook wel “volksliteratuur” of “orale tradities” genoemd.”
Folklore geeft een beeld van de manier waarop hoofdpersonen omgaan met gebeurtenissen in hun dagelijks leven, waaronder conflicten of crises. Volksliteratuur gaat eenvoudigweg over individuele ervaringen uit een bepaalde samenleving. De studie van folkloristische tradities en kennis wordt folkloristiek genoemd. Hoewel sommige folklores universele waarheden weergeven, zijn ongefundeerde overtuigingen en bijgeloof ook basiselementen van de folkloristische traditie.
Soorten folklore
Volgende zijn de belangrijkste vormen van folklore:
- volkslied
- volksverhalen
- feeënvertellingen
- alle vertellingen
- balladen
- volksdrama’s
- spreekwoorden, toverspreuken en raadsels
- Gebruik van folklore door kinderen
Voorbeelden van folklore in de literatuur
Voorbeeld #1: Rudyard Kipling
Rudyard Kipling was zeer geïnteresseerd in folklore, aangezien hij veel Engelse werken heeft geschreven die gebaseerd zijn op folklore, zoals, Rewards and Fairies en Puck of Pook’s Hill. Zijn ervaringen in de Indiase omgeving hebben hem ertoe gebracht verschillende werken te creëren over Indiase thema’s en tradities. Omdat Kipling een groot deel van zijn leven in Indiase streken heeft gewoond, was hij veel vertrouwd met de Indiase talen.
Kipling’s populaire werk, The Jungle Book, bestaat uit veel verhalen over traditionele volksverhalen. Hij heeft ook Indiase thema’s in zijn werk, Just So Stories, waarin hij veel personages herkenbare namen heeft gegeven die verband houden met Indiase talen. Helen Bannerman heeft in dezelfde periode ook een volksverhaal met Indiaanse thema’s geschreven, Little Black Sambo.
Voorbeeld #2: Patrick Henry
Patrick Henry was een politicus, advocaat en planter, die populariteit verwierf als redenaar toen de Amerikanen streden voor onafhankelijkheid. Hij is vooral bekend door zijn toespraak in het Huis van Burgesses in 1775 in de kerk van Sint-Jozef. Het Huis was onbeslist over de vraag of ze moesten mobiliseren en militaire actie moesten ondernemen tegen de oprukkende strijdkrachten van Engeland. Henry gaf zijn argumenten ten gunste van de mobilisatie van de Amerikaanse strijdkrachten. Na tweeënveertig jaar reconstrueerde William Wirt, Henry’s eerste biograaf, op basis van verschillende mondelinge geschiedenissen en verhalen, de uitspraken van Henry, waarbij hij de volkstradities schetste die hij had geërfd en doorgegeven.
Voorbeeld #3: A. K. Ramanujan
A. K. Ramanujan heeft veel geschreven over contextgevoeligheid als thema in veel culturele essays, klassieke poëzie, en Indiase folklore. In zijn werken Three Hundred Ramayanas, en Where Mirrors are Windows, bijvoorbeeld, spreekt hij over de intertekstuele kwaliteit van geschreven en mondelinge Indiase literatuur. Zijn populaire essay, Where Mirrors Are Windows: Toward an Anthology of Reflections, en commentaren op Indiase volksverhalen, waaronder Oral Tales from Twenty Indian Languages, en The Interior Landscape: Love Poems from a Classical Tamil Anthology, Present Perfect examples of Indian folk literature studies.
Voorbeeld #4: Alan Garner
Alan Garner is een bekende Engelse romanschrijver die populair is om zijn fantasy-verhalen en hervertellingen van traditionele Engelse volksverhalen. Zijn werk is voornamelijk geworteld in de geschiedenis, het landschap en de folklore van zijn geboorteland Cheshire. Een van die kinderromans is The Weirdstone of Brisingamen: A Tale of Alderley, waarin een plaatselijke legende uit The Wizard of the Edge werd overgenomen, en waarin landschappen en folklore van het naburige Alderley Edge, waar Alan was opgegroeid, werden beschreven. De roman speelt zich af in Alderley Edge in Cheshire en Macclesfield. Dit is een heel goed voorbeeld van het gebruik van folklore in de literatuur.
Functie van folklore
Het belangrijkste doel van folklore is het overbrengen van een morele les en het presenteren van nuttige informatie en lessen uit het dagelijks leven op een eenvoudige manier die voor het gewone volk begrijpelijk is. Volksverhalen verzachten de lessen van het harde leven om het publiek aanwijzingen te geven over hoe ze zich moeten gedragen. Het is een van de beste media om levende cultuur of tradities door te geven aan toekomstige generaties.
Veel vormen van volksliteratuur zijn tegenwoordig omgezet in boeken en manuscripten, die we zien in de vorm van romans, geschiedenissen, drama’s, verhalen, lyrische gedichten, en preken. Volksliteratuur is echter niet alleen een drager van culturele waarden; het is ook een uiting van zelfreflectie. Volksliteratuur dient als een platform om de moraal hoog te houden zonder enige relevantie voor de hedendaagse realiteit. In plaats daarvan gebruiken schrijvers het als commentaar of satire op de huidige politieke en sociale realiteit. In de moderne academische wereld worden folklore en volksverhalen bestudeerd om oude literatuur en beschavingen te begrijpen.