-
Gemiddelde consumptiebereidheid (APC) is het percentage van het totale besteedbare inkomen dat huishoudens aan goederen en diensten uitgeven. Het is de verhouding tussen de totale consumptie en het totale beschikbare inkomen.
Economen zijn geïnteresseerd in het schatten van de gemiddelde consumptiebereidheid omdat het hun vertelt welk deel van hun inkomen huishoudens consumeren en hoeveel ze sparen. Aangezien de consumptiegraad de component persoonlijke consumptieve bestedingen van het BBP bepaalt en de spaarquote de drijvende kracht is achter particuliere investeringen en uiteindelijk de toekomstige groei van de consumptie, is het belangrijk te weten te komen waar het huidige inkomen wordt besteed.
Formule
De gemiddelde consumptiegeneigdheid wordt berekend door de totale consumptie C te delen door het totale besteedbare inkomen Y:
$ \text{APC}} =\ \frac{text{C}}{\text{Y}} $
Als consumptie C wordt gedefinieerd als autonome bestedingen (c0) plus het product van de marginale neiging tot consumeren c1 en het beschikbare inkomen Y, kunnen we de formule voor APC als volgt schrijven:
$ $ \text{APC}} =\ \frac{\text{c}} _ \text{0}+\text{c} _ \text{1}} keer \text{Y}}{\text{Y}}=\frac{\text{c}} _ \text{0}}{\text{Y}}+\text{c} _ \text{1} $
Uit bovenstaande formule blijkt dat de gemiddelde neiging tot consumeren gelijk is aan de autonome uitgaven gedeeld door het totale inkomen plus de marginale neiging tot consumeren. De formule doet ook nog een andere voorspelling: de gemiddelde neiging om te consumeren zou moeten dalen als het inkomen Y stijgt. Dit komt doordat een grotere waarde van Y ertoe leidt dat c0/Y daalt, hetgeen een daling van de APC tot gevolg heeft. Deze conclusie heeft belangrijke implicaties. Zij vertelt dat als het inkomen van mensen stijgt, zij meer sparen.
Hoe verschilt APC van MPC?
De gemiddelde consumptiegeneigdheid verschilt van de marginale consumptiegeneigdheid in die zin dat de marginale consumptiegeneigdheid de verandering in de totale consumptie als reactie op een verandering in het totale inkomen weergeeft, terwijl de gemiddelde consumptiegeneigdheid de cumulatieve maat aangeeft van de relatie tussen consumptie en inkomen. MPC is de helling van de consumptiefunctie, terwijl APC de helling is van de rechte die de oorsprong verbindt met het punt op de consumptiefunctie waarop de APC wordt berekend.
Voorbeeld
Laten we de gemiddelde neiging om te consumeren in de volgende gevallen berekenen: a) Marks totale consumptie bedraagt $ 60.000 op een totaal inkomen van $ 100.000; b) Jerry heeft autonome uitgaven van $ 10.000, zijn marginale neiging tot consumeren is 0,6 en zijn besteedbaar inkomen is $ 80.000.
APC in het geval van Mark is eenvoudig, we hoeven alleen maar $ 60.000 door $ 100.000 te delen om 0,6 te krijgen.
In het geval van Jerry is APC gelijk aan $10.000/$80.000 plus 0,6, wat gelijk is aan 0,725.
Hieruit blijkt dat Jerry gemiddeld een groter deel van zijn inkomen verbruikt dan Mark, omdat hij een hoger APC heeft. Hoewel APC ons iets kan vertellen over het consumptiepatroon van zowel Jerry als Mark in het verleden, moeten wij, als wij willen weten hoe een inkomensstijging de consumptie zal veranderen, ons wenden tot de marginale neiging tot consumptie. Daarom is MPC een populairdere maatstaf voor consumptie dan APC.
door Obaidullah Jan, ACA, CFA en laatst gewijzigd op 7 feb 2019
Studeren voor CFA® Program? Toegang tot aantekeningen en vragenbank voor CFA® Level 1 door mij geschreven op AlphaBetaPrep.com-
Gerelateerde onderwerpen
- Consumptiefunctie
- Marginal Propensity to Consume