In november 1972 bracht de Italiaanse popster Adriano Celentano een nummer uit dat in zijn thuisland nummer 1 werd, ondanks het feit dat het niet in het Italiaans werd uitgevoerd.
Het werd ook niet in het Engels uitgevoerd.
In feite werd het in geen enkele taal uitgevoerd.
Het lied, “Prisencolinensinainciusol” genaamd, was geschreven om de manier waarop Engels klinkt voor niet-Engelstaligen na te bootsen.
Celentano, nu 74 jaar oud, zegt dat hij taalbarrières wilde doorbreken en mensen wilde inspireren om meer te communiceren.
Het hitnummer van de Italiaanse zanger en regisseur Adriano Celentano, “Prisencolinensinainciusol”, kwam dit weekend 40 jaar geleden uit. Alberto Pizzoli/AFP/Getty Images hide caption
toggle caption
Alberto Pizzoli/AFP/Getty Images
“Vanaf het moment dat ik begon te zingen, werd ik erg beïnvloed door Amerikaanse muziek en alles wat Amerikanen deden,” vertelt hij via tolk Sim Smiley aan Guy Raz, presentator van het weekend op All Things Considered.
“Dus op een gegeven moment, omdat ik van Amerikaans jargon houd – dat voor een zanger veel makkelijker te zingen is dan Italiaans – dacht ik dat ik een liedje zou schrijven dat alleen het onvermogen om te communiceren als thema zou hebben,” zegt hij. “En om dit te doen, moest ik een lied schrijven waarvan de tekst niets betekende.”
“Prisencolinensinainciusol” is zo onzinnig dat Celentano de tekst niet eens opschreef, maar in plaats daarvan improviseerde over een looped beat. Toen het voor het eerst werd uitgebracht in 1972, zei Celentano dat niemand het had opgemerkt. Maar dat weerhield hem er niet van om het een paar jaar later op te voeren op de Italiaanse televisie. De tweede keer was scheepsrecht: het nummer werd meteen nummer 1 in Italië, en ook in Frankrijk, Duitsland en België.
Het nummer is gekarakteriseerd als alles van Euro-pop, funk, house en zelfs ’s werelds eerste rapnummer – geen van alle was Celentano’s bedoeling.
“Voor zover ik weet, explodeerde tien jaar later de rapmuziek in de Verenigde Staten,” zegt hij. “Ik zong het met een boze toon omdat het thema belangrijk was. Het was een woede die voortkwam uit berusting. Ik bracht het feit aan het licht dat mensen niet communiceren.”
Maar klinkt Amerikaans Engels echt zo?
“Ja,” zegt hij. “Precies zo.”