Er zijn verschillende soorten hernia’s die in verschillende delen van het lichaam kunnen voorkomen, elk met specifieke oorzaken, symptomen en behandelingen. De meest voorkomende staan hieronder vermeld.
Inginale hernia
Een liesbreuk komt tot acht keer vaker voor bij mannen dan bij vrouwen en is de meest voorkomende vorm van hernia, en ontstaat wanneer de darmen door een zwakke plek of scheur in de onderbuikwand bij de lies duwen.
Bij mannen is dit meestal het gevolg van een aangeboren afwijking wanneer de testikels voor de geboorte indalen en een opening in de spierwand achterlaten, die normaal gesproken voor de geboorte sluit. Als deze opening niet goed sluit, blijft er een gat achter waar weefsel doorheen kan dringen.
Inginale hernia’s Oorzaken en risicofactoren
Sommige liesbreuken hebben geen duidelijke oorzaak. Andere kunnen ontstaan als gevolg van:
- Storing van de buikwand om goed te sluiten in de baarmoeder
- Intensievere druk op de buik
- Een zwakte in de spieren van de buikwand
- Extra belasting door stoelgang of urineren
- Extra druk door stoelgang of urineren
- Extra druk van de buikwand
- Extra druk van de buikwand
- bewegingen of urineren
- Strenge activiteit
- Chronische hoest of niesbuien
- zwangerschap
Andere factoren die het risico op het ontwikkelen van een liesbreuk kunnen verhogen zijn:
- Ethniciteit (Kaukasiërs lopen meer risico)
- Leeftijd (spieren worden zwakker naarmate u ouder wordt)
- Obesitas
- Zware gewichten heffen
- Familiegeschiedenis van liesbreuken
- Chronische hoest
- Chronische constipatie (zich inspannen tijdens de stoelgang)
- zwangerschap (kan de buikspieren verzwakken en de druk op de buik verhogen)
- Eerdere hernia of hernia reparatie
Inguinale hernia symptomen
De meest voorkomende symptomen van een liesbreuk zijn onder andere:
- Een abnormale uitstulping of uitstulping in de lies
- Brandende of scherpe pijn in de onderbuik, vooral bij bukken, tillen of hoesten
Diagnostiek van liesbreuken
Inginale hernia’s worden meestal gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek. Een arts zal controleren op een uitstulping in de liesstreek en kan u vragen te gaan staan, te hoesten of uw buikspieren te buigen. In bepaalde gevallen kan een beeldvormend onderzoek nodig zijn, zoals een echografie van de buik, een CT-scan of een MRI.
Mogelijke complicaties van liesbreuken
Een liesbreuk kan beklemd raken, wat betekent dat de inhoud van de liesbreuk vast kan komen te zitten in de buikwand. Dit kan de darm belemmeren en mogelijk braken, misselijkheid en pijn veroorzaken en mogelijk het darmweefsel aantasten. Deze aandoening kan levensbedreigend zijn en vereist onmiddellijke medische hulp – en waarschijnlijk een operatie.
Als u merkt dat uw hernia-uitstulping een donkere kleur krijgt, zoals rood of paars, of als u misselijkheid, braken of koorts krijgt, zoek dan onmiddellijk spoedeisende hulp.
Femorale hernia
Femorale hernia’s komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, en dichter bij de liesstreek dan een liesbreuk. Door hun ligging zijn femorale hernia’s meestal pijnlijk en kunnen ze vaak leiden tot verwurging van weefsel in de liesstreek, waardoor onmiddellijke operatie nodig is.
Umbilicale hernia
Umbilicale hernia’s bevinden zich rond de navel. Ze komen het vaakst voor bij baby’s, maar kunnen ook bij volwassenen voorkomen, vooral bij zwangere of te zware patiënten. Een navelbreuk bij een zuigeling gaat vanzelf weer dicht, maar bij een volwassene corrigeert de navelbreuk niet vanzelf en moet meestal operatief worden hersteld. Als ze niet worden behandeld, kan het herniaweefsel bekneld raken, wat kan leiden tot een medische noodsituatie.
Incisionele/Ventrale Hernia
Incisionele of ventrale hernia’s komen voor in de buik of onderbuik als gevolg van een eerdere buikoperatie. Ze komen vaker voor bij mensen die ouder zijn, overgewicht hebben en meerdere operaties hebben ondergaan waarbij dezelfde incisie is gebruikt. Dit type hernia is vrij pijnlijk en vereist medische verzorging.
Epigastrische hernia
Epigastrische hernia’s zijn knobbels of uitstulpingen die voorkomen in het bovenste deel van de buikwand, tussen de navel en het borstbeen. Epigastrische hernia’s kunnen voorkomen bij mannen, vrouwen en kinderen.
Net als navelhernia’s kunnen epigastrische hernia’s bij zuigelingen al bij de geboorte aanwezig zijn en soms genezen ze vanzelf als de buikwand steviger wordt. Epigastrische hernia’s bij volwassenen genezen niet vanzelf en moeten operatief worden hersteld. Net als bij andere soorten hernia’s kunnen epigastrische hernia’s, als ze niet worden behandeld, ertoe leiden dat het herniaweefsel bekneld raakt, waardoor een spoedoperatie nodig is.
Hiatale hernia
In tegenstelling tot de hierboven beschreven hernia’s, die ontstaan als de darm door de buikwand steekt, ontstaat een hiatale hernia als de maag door het middenrif in de borstkas steekt. De precieze oorzaak van hiatale hernia’s is onbekend. Ze worden meestal veroorzaakt door verzwakking van de spieren van het middenrif rond de slokdarm. Andere oorzaken die de intra-abdominale druk verhogen, zoals zwangerschap, dragen bij tot de vorming van hiatale hernia’s.
Typen hiatale hernia’s
- Type I hiatale hernia is het meest voorkomende type. Het wordt ook wel een glijdende hiatale hernia genoemd. Dit type is goed voor ongeveer 95 procent van alle gevallen. Bij dit type hernia is de gastro-oesofageale junctie hernomen in de borstholte.
- Type II hiatale hernia wordt ook wel een paraesofageale hiatale hernia genoemd, waarbij de maag door de diafragmatische oesofageale hiatus naast de slokdarm hernieert. Bij type II of “zuivere” paraesofageale hernia blijft de gastro-oesofageale junctie onder het hiatus en draait de maag voor de slokdarm langs en hernieert in de borstkas. Als meer dan 30 procent van de maag in de borstkas hernieert, wordt de aandoening ook wel een reusachtige paraesofageale hernia genoemd.
“Zuivere” type II paraesofageale hernia komt zelden voor. Paraesofageale hiatale hernia’s maken minder dan 5 procent van alle gevallen uit, maar zijn verantwoordelijk voor de meeste complicaties.hiatale hernia – Type 2. - Type III hiatale hernia’s zijn gecombineerde hernia’s waarbij de gastro-oesofageale junctie boven het middenrif is hernomen en de maag naast de slokdarm is hernomen. De meeste paraesofageale hernia’s zijn van het type III.
- Bij hiatale hernia’s van het type IV hernia’s herniëren naast de maag ook andere organen (dikke darm, dunne darm en milt) in de borst.
Symptomen van hiatale hernia’s
De meest voorkomende symptomen van hiatale hernia’s zijn:
- Brandend maagzuur: Symptomatische patiënten met een hiatale hernia presenteren zich met refluxziekte en klagen over brandend maagzuur, meestal na het eten of ’s nachts. Ongeveer 80 procent van de patiënten met een paraesofageale hiatale hernia (hiatale hernia type II) heeft brandend maagzuur en heeft een verhoogde hoeveelheid zuur die wordt gedetecteerd bij pH-monitoring (onderzoek waarbij zuur in de slokdarm wordt gedetecteerd).
- Regurgitatie: Voedingsmiddelen kunnen in de hiatale hernia achterblijven en terugkeren in de mond. Type II en Type III hiatale hernia kan resulteren in mechanische obstructie van het onderste deel van de slokdarm, wat regurgitatie van het voedsel in de mond veroorzaakt na het eten. Dit kan gepaard gaan met een bittere smaak in de mond bij patiënten met refluxziekte.
- Dysfagie (moeite met slikken): Hiatale hernia’s kunnen obstructie en vertraging van de lediging van het onderste deel van de slokdarm en de maag veroorzaken, wat resulteert in dysfagie.
- Pijn op de borst: De pijn op de borst treedt meestal postprandiaal (na het eten) op en is substernaal (achter het borstbeen) van locatie, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid dat de pijn op de borst van cardiale oorsprong is.
- Anemie: Bloedarmoede is de meest voorkomende laboratoriumbevinding bij patiënten met een paraesofageale (type II) hiatale hernia, en is het gevolg van beschadiging en verzwering van het maagslijmvlies als gevolg van compressie van de maag ter hoogte van de slokdarmhiatus (zie afbeelding hieronder).
- Chronische hoest: Chronische hoest wordt veroorzaakt door aspiratie van zure deeltjes in de luchtwegen. Het is ook bekend dat de aanwezigheid van zuur in de slokdarm een reflexverschijnsel in de luchtwegen kan veroorzaken en hoest kan veroorzaken.
Dit kan chronisch of terugkerend brandend maagzuur veroorzaken, en kan leiden tot erosie van de slokdarm. Behandelingsopties zijn onder meer chirurgie, dieetveranderingen en/of medicatie.