Het Sanhedrin wilde van deze vervelende ziener af, maar ze hadden geen wettelijke bevoegdheid om hem te doden, dus zochten ze de medeplichtigheid van Pilatus, met het argument dat Jezus “niet langer alleen een religieus maar ook een politiek probleem” was. Pilatus was op zijn hoede; hij wilde op goede voet blijven met de Joodse autoriteiten, maar hij vreesde ook een volksopstand als Jezus ter dood veroordeeld zou worden. Hij gaf er duidelijk de voorkeur aan dat de Joden deze zaak onderling afhandelden.
Schiavone is het beste in het reconstrueren van de gedachtewisselingen tussen Jezus en Pilatus. De beschuldigde weigerde zich te verdedigen en beantwoordde de vragen van de gouverneur met retorische vragen van zijn eigen hand. Pilatus had gemakkelijk aanstoot kunnen nemen aan de brutaliteit van de gevangene, maar Schiavone suggereert dat hij al gecharmeerd was van Jezus’ charisma en zijn gelijkmoedigheid, terwijl zijn antwoord op de beschuldiging dat hij koning der Joden zou zijn, de joodse theocratische aanspraken op losse schroeven zette. “Wanneer Jezus zegt dat zijn koninkrijk niet van deze wereld is,” schrijft Schiavone, “gooit hij letterlijk de traditie van de Judese theocratie omver. De macht van God wordt niet langer weerspiegeld zonder bemiddeling in aardse macht.” Jezus geeft daarmee de macht van de staat toe, zelfs als hij “de absolute voorrang van de wereld waar hij vandaan komt boven de wereld die zich opmaakt om hem af te slachten” bevestigt.
Schiavone portretteert Pilatus als iemand die steeds minder geneigd is om over Jezus te oordelen; hij heeft herhaaldelijk geprobeerd om een straf voor te stellen die korter was dan de doodstraf, maar de Joodse autoriteiten wilden daar niets van weten. Schiavone gelooft dat het keerpunt kwam toen Pilatus inzag dat Jezus’ weigering om zichzelf te verdedigen deel uitmaakte van een groter plan: “De gouverneur voegde alle stukken samen in één beeld, begreep de houding van de gevangene volledig, en raakte overtuigd – sterk beïnvloed door het aura van de man – om zich niet te verzetten tegen zijn plan.”
Het resultaat is een geschiedenis die al die eeuwen later nog steeds wordt betwist. Schiavone’s verslag haalt Pilatus mooi uit de schaduw, zij het kort, en biedt zelfs een zekere mate van rehabilitatie. Pilatus’ gesprekspartner daarentegen verwierf een roem die het Romeinse Rijk verre oversteeg.