Dystrofinopathieën vertonen een spectrum van ernst, waarbij BMD aan de mildste kant staat en DMD de ernstigste, er is een tussenliggend fenotype. Aan de mildste kant van het spectrum kunnen door oefening veroorzaakte spierkrampen en myoglobinurie het enige kenmerk zijn, terwijl er aan de ernstige kant sprake kan zijn van volledig verlies van spierfunctie, cardiomyopathie en ademhalingsfalen. DMD presenteert zich in de vroege kinderjaren, motorische mijlpalen zijn vertraagd. Betrokkenheid van de hersenen leidt tot cognitieve stoornissen (bij ongeveer een derde van de patiënten) en/of pervasieve gedragsstoornissen zoals ADHD (attention deficit hyperactivity disorder), autisme, angst en obsessieve compulsieve stoornis. Spierhypertrofie is duidelijk, vooral in de kuitspieren. De progressie is snel, zodat er op de leeftijd van 5 jaar waarschijnlijk sprake is van een waggelende gang en een positief Gowers’ teken. Bij onbehandelde jongens is het lopen op de leeftijd van 13 jaar verloren gegaan (gemiddeld 9,5 jaar). Na het verlies van ambulantie ontwikkelen zich scoliose, ademhalingsproblemen en cardiomyopathie. BMD vertoont een breed spectrum van klinische ernst, met begin van de symptomen vanaf de vroege kinderleeftijd tot zo laat als het zesde decennium. Dragers van DMD en BMD kunnen zich met verschillende gradaties van cardiomyopathie en spierzwakte presenteren. X-gebonden gedilateerde cardiomyopathie (XLDCM), die kan worden veroorzaakt door mutaties in het dystrofine gen, vertoont een zeer ernstige, snel progressieve, gedilateerde cardiomyopathie.