Knicks-fans verafgoden Nate Robinson al vanaf de dag dat hij zijn intrede deed in het profbasketball. De Knicks waren het grootste deel van dit decennium slecht, dus de fans wilden een speler om hun hoop op te vestigen, en Robinson’s stijl en omvang trekt die wanhopige zielen aan.
Dit gezegd hebbende, alles zit hem in het oog van de toeschouwer.
Robinson kan geweldige dingen doen met de bal, maar dat betekent niets als je kijkt naar de bagage die hij meebrengt naar het team.
Het is verbazingwekkend waarom de Knicks de moeite hebben genomen hem te behouden toen hij nog een vrije speler was, zeker als geen enkel team met hem in zee wilde gaan.
Nadat hij afgelopen zomer met een geschorst rijbewijs reed en er vervolgens om moest lachen op zijn Twitter-pagina, had Donnie Walsh moeten aankondigen dat zijn team de banden met hem zou verbreken. Hij moest zijn vermeende talent en domheid elders tentoonspreiden.
Robinson is alleen getekend zodat hij fans geïnteresseerd kan krijgen voor dit seizoen, terwijl de Knicks zich komende zomer voorbereiden op hun jacht in 2010 op sterren die hen kunnen helpen naar de Eastern Conference Finals te komen.
Hij is verkoopbaar voor de mensen in Madison Square Garden, samen met David Lee en Danilo Gallinari.
Terwijl de fans van hem houden, verachten Robinson’s teamgenoten en coaches hem om zijn onvolwassenheid en zijn spel.
Robinson komt over als een punker als hij wartaal uitslaat vanaf de bank en niet te vergeten dat hij te laat komt bij wedstrijden en op trainingen. Hij lacht vaak tijdens wedstrijden als het team aan het verliezen is, en hij besteedt zelden aandacht aan de coaches in time-outs.
Hij maakt om de een of andere reden ruzie met zijn eigen teamgenoten in de kleedkamer.
Tijdens blow-outs zet hij zichzelf voor schut door zijn verdediger uit te lachen als hij punten scoort in de afvaltijd.
Hij zit in zijn eigen bizarre wereld. Het is duidelijk dat hij niet veel geeft om winnen of verliezen, zolang hij zijn cijfers maar haalt en maar in de schijnwerpers staat, zelfs als de schrijvers van de beat, zijn eigen teamgenoten en spelers van het andere team hem uitlachen.
Dit is niet het type speler waar een team omheen zou moeten bouwen.
Iedereen vindt het geweldig wat hij op het veld doet, zo wordt beweerd, maar hij wordt overschat. Zijn grootte moet niemand voor de gek houden.
Robinson is streaky als hij de bal heeft, en zijn verdediging is verschrikkelijk. Sterker nog, naar hem kijken als hij probeert te verdedigen is een schreeuw om hulp.
Hij gaat niet naar de verf om te scoren.
Mike D’Antoni houdt van iedereen die aanvallend kan spelen, dus het is een aanklacht tegen Robinson dat de coach niet veel waarde hecht aan zijn capaciteiten als basketballer.
De nukkige Knick schakelde zijn hoofdcoach uit in de laatste weken van vorig seizoen, toen hij ruzie maakte met de scheidsrechters en iedereen die hem in de weg stond op het veld. De coach keurde de terugkeer van zijn speler niet goed toen het seizoen voorbij was.
D’Antoni bood Robinson een kans om volwassen te worden en dit jaar opnieuw te beginnen, maar na vreselijke optredens en nog meer domheid, rijdt Robinson de laatste paar wedstrijden met DNP-Coach’s Decision de laan uit, en de kans is groot dat hij daar zal blijven tot Walsh ingrijpt.
Er is veel voor nodig om een coach als D’Antoni af te schudden. De meeste coaches hebben de neiging rigide en ongeduldig te zijn als spelers het niet meteen snappen, dus dit ziet er niet goed uit voor Robinson.
Het is onbekend waarom Knicks-fans dit nooit begrijpen. Het scanderen van “We Want Nate” op zondag was een voorbeeld van fans die het niet snappen, en het was walgelijk om het alleen al te horen.
Hij biedt niets aan dit team. Er is een reden waarom de Knicks slecht zijn, en hij is daar een groot deel van. Drie van zijn coaches zijn hem tijdens zijn loopbaan beu geworden, en met reden.
D’Antoni verdient lof voor het feit dat hij Robinson op zijn plaats heeft gezet in plaats van hem te vertroetelen zoals Isiah Thomas probeerde te doen.
Zijn poging om de bal naar de basket van de Nets te schieten zou voorgoed de laatste druppel moeten zijn in Robinsons ambtstermijn.
Als hij de afgelopen drie jaar nooit volwassen is geworden, dan gebeurt dat nu zeker niet.
Hij vindt het prima om een loser te zijn, zowel op als naast het veld, zolang hij zijn salaris en statistieken maar krijgt.
Hun dagen als Knick zouden sowieso voorbij zijn als dit seizoen voorbij was, maar nu kan zijn dienstverband ten einde lopen als Walsh een team kan vinden dat hem wil hebben.
Het probleem is dat er geen markt is voor deze jongen. Hij past niet in het plaatje van een play-off team op basis van wat hij heeft laten zien in zijn NBA CV, dus de Knicks kunnen met hem opgescheept zitten voor de nabije toekomst of D’Antoni het leuk vindt of niet.
Dit zal Knicks fanatiekelingen blij maken, zelfs als ze niet begrijpen wat er aan de hand is met deze problematische speler.