Vergelijking tussen Himalayazout en tafelzout
Er zijn vele soorten fijnproeverszout op de markt met claims om zich in de ogen van de consument te onderscheiden. Leveranciers van sommige soorten Himalaya roze zout beweren dat dit zout door de aanwezigheid van sporenmineralen warmer is en beter smaakt in voedsel dan andere zouten. Hoewel er kleurverschillen en kleine verschillen in chemische samenstelling kunnen zijn in vergelijking met tafelzout, is het hoofdbestanddeel van deze zouten en de meeste andere zee- en landzouten natriumchloride. Deze subtiele verschillen in minerale samenstelling en andere onzuiverheden kunnen bijdragen aan meer dan een kleurverschil.
Productie van Himalaya-Roze Zout versus Zeezout
Himalaya-Roze Zout is afkomstig van oude zeezoutafzettingen die in het Himalaya-gebergte in Pakistan zijn gevonden. Er wordt beweerd dat het zout in grotten met de hand wordt gedolven en met stenen wordt gemalen, wat suggereert dat het minimaal is bewerkt. Zouten uit deze regio bevatten onzuiverheden (bv. mineralen) die de geologische kenmerken van het gebergte bepalen en de fysische eigenschappen van het zout karakteriseren. Himalayazouten hebben bijvoorbeeld verschillende kleurschakeringen, waaronder wit, roze en donkerrood. De roze of rode kleur wordt over het algemeen toegeschreven aan ijzeroxide, koper of rode mergel (klei of slib). Zeezout van de Cargill-fabriek in Newark, CA wordt geproduceerd door verdamping van oceaanwater door de zon. Evenzo kan tafelzout worden geproduceerd door mechanische verdamping van pekel. De aard van dit kristallisatieproces uit pekel leidt tot een zeer gezuiverd tafelzoutkristal dat minder onzuiverheden bevat – vandaar de witte kleur vergeleken met de tinten van Himalayazout.
Mogelijke voordelen van Himalayazout versus zee- en tafelzout
Er zijn veel beweringen over de mogelijke voordelen van Himalayazout, maar er kon geen wetenschappelijk onderbouwd bewijs worden gevonden om deze beweringen te ondersteunen. De aanwezigheid van sporenmineralen (tot 84 verschillende sporenmineralen) is de basis van de “heilzame” beweringen. Het is algemeen bekend dat alle zouten een kleine hoeveelheid (sporen)mineralen bevatten. In tabel 1 worden de hoeveelheden van een aantal essentiële elementen (die nodig zijn voor een optimale gezondheid) in zeezout en Himalayazout vergeleken met tafelzout, waarbij de DRI’s (Dietary Reference Intakes – voedingsreferentie-innames) als referentie worden gebruikt. Aangezien de gemiddelde dagelijkse inname van natrium door Amerikanen geschat wordt op 3.600 mg per dag (of 9 g zout per dag), worden vergelijkingen getoond tussen de hoeveelheid elementen die in verschillende zouten gevonden worden. Het Cargill® zeezout zit onder de DRI voor alle elementen, behalve voor chroom, natrium en chloride. Naast de essentiële elementen die in zouten worden aangetroffen, zijn er zware metalen (bijv. lood, kwik) aanwezig die als schadelijk zouden kunnen worden beschouwd als ze in voldoende grote hoeveelheden aanwezig zouden zijn. Gelukkig is de concentratie van deze potentieel schadelijke elementen relatief laag, en lijken ze toxicologisch gezien weinig risico’s op te leveren.
Naast de samenstelling van de elementen is het ook belangrijk om de beweringen over de verschillende soorten zout met elkaar te vergelijken. Sommige fabrikanten van Himalayazout beweren vaak dat het “minder natrium” bevat. De reden voor deze bewering is dat het zout minder verfijnd is (er zijn meer onzuiverheden aanwezig) en grotere kristallen bevat. De grotere kristallen resulteren in een lagere bulkdichtheid van het zout, waardoor er minder zoutmassa per volume-eenheid (zeg een ½ theelepel) wordt gebruikt. Als er in totaal minder zout wordt gebruikt, is er dus standaard ook minder natrium. Een lagere bulkdichtheid en minder natrium is een vergelijkbaar voordeel van Cargills Diamond Crystal® Kosher Salt, dat 53% minder natrium per volume bevat vergeleken met tafelzout. Voor het Himalaya-roze zout werd door de fabrikant geen directe aanspraak gemaakt op de hoeveelheid natriumvermindering per volume.
Tabel 1
(1)De voedingsnormen zijn afhankelijk van de leeftijd, het geslacht, de zwangerschap en de lactatie van het individu. De gegevens in de tabel betreffen de DRI voor mannen van 19-30 jaar. (2)Gemiddelde Amerikaanse consumptie van zout (~3.600 mg natrium) per dag Streepjes (-) geven aan dat mineralen niet typisch worden gemeten in Cargill-zouten. (4)Intermediair = 15 tot 364 dagen Streepjes (-) geven aan dat hoeveelheden mineralen te klein zijn om te meten OF niet worden gemeten in Cargill-zouten.
Sensory of Himalaya Pink Salt versus Table Salt
Drake en Drake (2011) bestudeerden de beschrijvende smaakprofielen en tijd-intensiteitscurven (intensiteit en duur van het zoute smaakprofiel) van verschillende zee- en landzouten in waterige oplossingen. Volgens de resultaten was er een statistisch verschil tussen het Himalaya roze zout en tafelzout in minerale noten, metaalachtige noten en zoutheid. Het roze zout uit de Himalaya had een hogere minerale en metaalachtige smaak, terwijl tafelzout een hogere zoutheid had. Deze auteurs meldden ook geen verschil tussen de tijdintensiteitscurves van Himalayazout en tafelzout. Een beperking van deze studie is het gebrek aan testen in een voedseltoepassing, wat het moeilijk maakt om het effect van de mineralen in een praktische toepassing te bepalen (bv. soepen, sauzen). Er zijn echter veel verbindingen die de smaak beïnvloeden bij extreem lage niveaus (mg per kg) en het is daarom mogelijk dat de sporenmineralen in zouten smaakveranderingen kunnen veroorzaken, zelfs bij zeer lage niveaus, afhankelijk van de toepassing in het voedsel.
In samenvatting, er zijn veel verschillende soorten beweringen over de mogelijke voordelen van Himalaya roze zout ten opzichte van andere soorten zouten, maar er kon geen wetenschappelijk onderbouwd bewijs worden gevonden om deze beweringen te ondersteunen.