Richard Drew wilde nooit een kantoorbaan. Toch zou deze banjo-spelende student, die deze zaterdag 120 jaar geleden werd geboren, zo’n vier decennia bij een van Amerika’s grootste multinationals werken en een van de best verkochte en meest iconische huishoudelijke producten in de geschiedenis uitvinden.
Dat product is Scotch transparante tape, de tape die er mat uitziet op de rol maar onzichtbaar wordt als je er met je vinger overheen strijkt. Elk jaar verkoopt de fabrikant, 3M, er genoeg van om 165 keer rond de aarde te gaan.
Geboren in Saint Paul, Minnesota op 22 juni 1899, bracht Drew zijn jeugd door met het spelen van banjo in danszalen, en verdiende uiteindelijk genoeg geld om naar de Universiteit van Minnesota te gaan. Maar hij hield het slechts 18 maanden vol in de ingenieursopleiding. Hij volgde een correspondentiecursus machineontwerp en werd al snel als laborant aangenomen door de Minnesota Mining and Manufacturing Company, die zich toen bezighield met de productie van schuurpapier.
Transparante tape was niet Drew’s eerste geniale uitvinding.
In Drew’s begindagen bij het bedrijf leverde hij schuurpapiermonsters aan autofabrikanten, die het gebruikten voor het verfproces. In de jaren twintig waren tweekleurige auto’s trendy. Werklui moesten een deel van de auto afplakken terwijl ze het andere deel schilderden, en gebruikten daarvoor vaak opgeplakt krantenpapier of slagerpapier. Maar dat was er moeilijk af te krijgen, en resulteerde vaak in een kleverige puinhoop. Op een dag liep Drew een autoschadeherstelbedrijf binnen en hoorde “de grofste vloeken die ik ooit had gehoord” van gefrustreerde werknemers. Dus beloofde hij een betere oplossing.
Hij besteedde de volgende twee jaar aan het ontwikkelen van een tape die plakte en toch gemakkelijk te verwijderen was. Hij experimenteerde met van alles, van plantaardige olie tot natuurlijke boomgom. Een leidinggevende van het bedrijf, William McKnight, zei tegen Drew dat hij moest ophouden met klooien en zijn gewone werk weer moest oppakken, wat hij ook deed, maar Drew bleef in zijn eigen tijd tape-experimenten doen.
Eindelijk, in 1925, vond hij een winnende formule: crêpepapier ondersteund met meubelmakerslijm vermengd met glycerine. Maar zijn eerste versie van afplakband had alleen lijm aan de randen. Toen de schilders het gebruikten, viel het eraf. Naar verluidt zeiden ze tegen Drew dat hij zijn “Scotch” tape terug naar de tekentafel moest brengen, waarbij ze de term “goedkoop” gebruikten, een denigrerende opmerking over de stereotype Schotse zuinigheid. De naam, zo te zeggen, bleef hangen. Hij zou worden gebruikt voor het grotere assortiment tapes van 3M (zoals het bedrijf later bekend zou worden). Drew kreeg in 1930 patent op zijn afplaktape.
Datzelfde jaar kwam Drew na maanden werk met zijn waterdichte transparante tape. De tape maakte gebruik van het pas uitgevonden cellofaan, maar het materiaal was niet gemakkelijk om mee te werken en scheurde vaak in de machine. De kleefstof was amberkleurig, wat de transparantie van het cellofaan tenietdeed. Drew en zijn team vonden vervolgens lijmcoatingmachines en een nieuwe, kleurloze lijm uit.
De tape werd uitgebracht op het moment dat Amerika in de Grote Depressie belandde, een tijd waarin “mend and make do” voor velen een motto werd. Mensen gebruikten Scotch tape voor van alles, van het herstellen van gescheurde kleding tot het sluiten van melkflessen en het repareren van de schaal van gebroken kippeneieren. In een tijd waarin veel bedrijven ten onder gingen, hielp de verkoop van tape 3M uit te groeien tot het miljardenbedrijf dat het vandaag de dag is.
William McKnight, de leidinggevende die Drew vertelde te stoppen met het werken aan Scotch tape, werd uiteindelijk voorzitter van 3M’s raad van bestuur. Door Drew kwam McKnight tot het inzicht dat het vrijelijk laten experimenteren van onderzoekers tot innovatie kon leiden. Hij ontwikkelde een beleid dat bekend staat als de 15-procentregel, die ingenieurs toestaat 15 procent van hun werktijd aan passieprojecten te besteden.
“Moedig experimenteel krabbelen aan,” zei McKnight. “Als je hekken om mensen heen zet, krijg je schapen. Geef mensen de ruimte die ze nodig hebben.”
De 15-procentregel heeft de cultuur van Silicon Valley diepgaand beïnvloed – Google en Hewlett Packard behoren tot de bedrijven die hun werknemers vrije tijd geven om te experimenteren. Het Scotch tape verhaal is nu een klassieke business school les, een parabel van de waarde van instinct en serendipiteit, wat Drew ooit noemde, “de gave om iets waardevols te vinden in iets waar niet eens naar gezocht is.”
Na zijn tapesuccessen kreeg Drew de leiding over een Products Fabrication Laboratory voor 3M, waar hij de vrije hand kreeg om nieuwe ideeën te ontwikkelen. Hij en zijn team zouden 30 patenten aanvragen, voor uitvindingen van gezichtsmaskers tot reflecterende folie voor verkeersborden. Hij zou ook bekend worden als een groot mentor, iemand die jonge ingenieurs hielp hun instincten aan te scherpen en hun ideeën te ontwikkelen.
Drew ging in 1962 met pensioen bij 3M en overleed in 1980, op 81-jarige leeftijd. In 2007 werd hij postuum opgenomen in de National Inventors Hall of Fame.
“Richard Drew belichaamde de essentiële geest van de uitvinder, een persoon met visie en een niet aflatend doorzettingsvermogen die weigerde toe te geven aan tegenslagen,” zei 3M-directeur Larry Wendling bij Drew’s opname.
Dag wordt zijn beroemdste uitvinding herdacht op een plaquette in het 3M-bedrijf in Drew’s geboortestad Saint Paul. Er staat onder andere: “Geïntroduceerd tijdens de Grote Depressie, voorzag Scotch Transparent Tape snel in de behoefte van Amerikanen om de levensduur te verlengen van voorwerpen die zij niet konden betalen om te vervangen.”