De Democratische Partij heeft zich er te gemakkelijk vanaf gemaakt, in de overtuiging dat de woorden van Donald Trump alleen genoeg waren om de krantenkoppen te halen en niet genoeg om iemand ervan te overtuigen op hem te stemmen als opperbevelhebber.
Wat ze zich niet realiseerden is dat de Amerikaanse bevolking moe is van het horen van dezelfde mooie woorden die niets voor hen doen zodra het ovale kantoor is gevuld. Wantrouwen in de regering, in de politiek en in politici als Clinton is de reden voor haar verlies, want zij vertegenwoordigt alles wat er mis is met het systeem. Een systeem waarvan de mensen denken dat het hen schaadt en hun leven moeilijker maakt.
Trump daarentegen komt niet uit dit systeem en hij had er geen moeite mee om elk aspect ervan openlijk aan de schandpaal te nagelen.
Frankly speaking, America is suffering and the people who are in distressed agreed with Trump’s anti-establishment rhetoric, and eventually voted for him.
The most shocking revelation is that the states that historically voted Democrat gave Trump a win by very decent margins. Staten als Pennsylvania, Wisconsin, en Michigan, hoewel ze beide een zware race gaven, waren uiteindelijk niet zo betrouwbaar als de Clinton-campagne dacht dat ze zouden zijn.
Terwijl Clinton de hele nacht aan de leiding stond in PA, sprong Trump in de laatste uren naar voren en kwam als winnaar uit de bus met 48.7% (75.000 stemmen voorsprong) tegen haar 47,7%.
Ja, procentueel was het close, maar het had nooit zo close mogen zijn – niet in een blauwe staat. Trump voerde campagne in Wisconsin en Michigan terwijl Clinton daar nauwelijks tijd doorbracht omdat haar team moet hebben gedacht dat het een veilige staat was maar nu spreken de stemmen voor zich; Hij leidde met respectievelijk 49%(85.000 voorsprong) tegen haar 45,8% en 48,3%(71.000 voorsprong) tegen haar 46,6%.
De belangrijkste staten lieten Clinton ook in de steek want van de 14 wist ze er slechts 3 te winnen (NH is op dit moment dat ik dit artikel schrijf nog steeds niet blauw verklaard).
Bij de verkiezingen van 2012 won Obama 10 van diezelfde staten, en misschien kwam dat omdat het zijn tweede termijn was, maar het is schokkend dat ze er in 2016 zoveel verloor.
Florida en PA zijn de belangrijkste waar ze een grote kans had om een enorme boost in kiesmannen te krijgen, maar dat gebeurde niet. In FL was de uitkomst 49,1%(128.000 voorsprong) tegenover haar 47,7%, wat geen kleine marge was, het was een krappe race, maar uiteindelijk niet krap genoeg in haar voordeel. Ja, ze kreeg NY, NJ, CA, IL, WA, OR, NM en andere kuststaten, maar die waren allemaal verwacht.
Zij moest kiezers aanspreken die geen typisch links-gevleugelde of gematigde standpunten hadden, maar dat bleek te moeilijk, omdat ze er niet op konden vertrouwen dat ze haar werk zou doen, en nog belangrijker: ze konden haar niet vertrouwen – ze zat te diep in het systeem geworteld voor hen.
Zo blijkt maar weer dat ervaring niet veel uitmaakt als mensen verandering en een herziening van oude praktijken willen.
Trump kreeg echter elke staat die hij wilde en moest winnen. Hij kreeg niet alleen verpletterende overwinningen in alle typisch republikeinse rode staten, hij kreeg ook behoorlijke procentuele marges in de sleutelstaten VA, NC, GA, OH, IA en UT.
Clinton had ook behoorlijke marges in haar sleutelstaten, ze kon er gewoon niet genoeg van krijgen.
Dus ja, in het kort, zelfgenoegzaamheid was het probleem. Het Clinton-kamp dacht al die tijd dat zolang ze Bernie Sanders maar versloegen, de verkiezingen voor hen waren, en ze lijden nu onder de resultaten van die zelfgenoegzaamheid.