Hoe menselijk te zijn: ben ik verliefd op mijn vriend?

Leah Reich was een van de eerste adviescolumnisten op internet. Haar column “Ask Leah” stond op IGN, waar ze tweeënhalf jaar lang advies gaf aan gamers. Overdag is Leah de gebruikersonderzoeker van Slack, maar haar standpunten hier vertegenwoordigen niet haar werkgever. Je kunt haar schrijven op [email protected] en lees meer How to be Human hier.

Hey Leah,

Ik ontmoette dit meisje bijna drie jaar geleden en we werden vrienden. Momenteel zijn we beste vriendinnen en we hebben een hele nette vriendschap, we genieten van elkaars gezelschap, we houden van elkaar, allemaal goed.

Ik heb me tot nu toe een paar keer afgevraagd of ik nog andersoortige gevoelens voor haar heb, of ik verliefd op haar ben of zo. Een paar keer of zo ben ik gaan geloven dat ik dat echt ben, maar het duurt niet echt lang en nu weet ik het weer niet zeker.

Ik hou zeker van haar, ze is het dierbaarste in de wereld voor me, en ze is extreem speciaal enzo. Maar goed, lang verhaal kort, bijna alles lijkt in die richting te wijzen, het lijkt soms zelfs een beetje voor de hand liggend. Ik moet wel verliefd op haar zijn. Maar toch, ik heb nog steeds een behoorlijke hoeveelheid twijfels die in mijn hoofd rondslingeren.

Dus met de bedoeling om een van de grootste twijfels die ik nu heb op te helderen, wilde ik je dit vragen:

Kan ik verliefd op haar zijn en toch niet jaloers zijn op haar vriendjes? Ze gaat momenteel bijvoorbeeld met iemand uit, en toch denk ik niet dat ik jaloers op hem ben, ik bedoel alles wat ik wil is dat ze gelukkig is en dat ze iemand heeft die haar dat gevoel geeft. Ik heb vandaag zelfs haar vriend ontmoet en ik kon goed met hem opschieten zonder enig probleem. In feite ben ik jaloerser op haar vrienden dan op haar vriendjes.

Ik denk nog steeds dat het niet onmogelijk is dat ik mijn gevoelens onderdruk zonder dat ik het door heb, uit angst, rechtvaardigheidsgevoel, etc. Maar ik vraag me nog steeds af of het goed is om er niets bij te voelen, of in ieder geval niets groots.

‘Want ik hou van haar op een manier die zowel diep en diepgaand is, maar tegelijkertijd ook een beetje “puur” misschien (?). Maar er zijn nog steeds dingen die suggereren dat ik misschien verliefd ben en zo. Maar goed, al het andere buiten beschouwing gelaten, denk je dat het mogelijk is voor iemand om verliefd te zijn en toch geen jaloezie te voelen als die persoon met iemand anders is?

Dank bij voorbaat 🙂

Just Friends

Hey JF,

Denk ik dat je verliefd bent op je vriend? Ja! Dat denk ik.

Oké, blij dat we dat uit de weg hebben. Laten we nu verder gaan met wat dit betekent.

Liefde is moeilijk om over te praten. Niet alleen omdat, weet je, al die gevoelens, en hoe breng je alles onder woorden, en soms is het niet eens een gevoel, meer een erkenning dat je een stukje van jezelf hebt gevonden waarvan je niet eens wist dat je het kwijt was. Maar ook omdat liefde een woord is dat we gebruiken om een heleboel dingen te beschrijven, en die zijn niet precies hetzelfde.

Ik ben niet de eerste die dit zegt, bij lange na niet. Dit is algemeen bekend. Er is dat oude gezegde over het aantal woorden voor sneeuw, dus waarom hebben we maar één woord voor liefde? Of er is C.S. Lewis over dit onderwerp, of ver, ver terug waren er de Grieken die er genoeg over te zeggen hadden, of waarschijnlijk nog verder terug dan dat mensen waarschijnlijk zeiden: “Ik bedoel, ik hou van haar, maar ik hou niet van haar.”

Naast de kwestie van semantiek, zijn er ook de intrigerende problemen van de menselijke natuur en de samenleving, en de manieren waarop ze elkaar informeren. Zoals hoe? Zoals het feit dat we aannemen dat verliefdheid gepaard gaat met specifieke emoties, zoals jij hier probeert uit te zoeken. Zoals jaloezie. Of zoals een grote KAPOW! LIGHTNING BOLTS! ervaring, waarbij je elkaar aankijkt en alles plotseling wazig wordt en je naar elkaar toe glijdt als twee zwanen, je alleen bewust van elkaar en van de woedende peddels onder het oppervlak.

Oké, prima. Dat is zeker een ding. Het is echt, en het is opgebouwd uit een heleboel kleinere dingen. De ongrijpbare chemie, vreemde fysiologische reacties, feromonen, wat we denken dat we willen, hoe liefde volgens de maatschappij hoort te zijn, wat we associëren met het gevoel van verliefd zijn. Maar die liefde op het eerste gezicht – die, ja, soms uitmondt in een echte relatie die lang duurt – is vaak niet zozeer liefde als wel iets als verliefdheid of wensdenken of super-duper-grote-lust.

Hetzelfde geldt voor het begin van een relatie, wanneer je ronddwaalt en je zou zweren dat de lucht blauwer lijkt en het fruit in de winkel meer oranje en rood, alsof je aan de drugs bent of zo. Dat komt omdat je aan de drugs bent, een beetje. Er stromen hormonen door je aderen, en je bent hartstikke verliefd, dus alles wat jullie doen is perfect en magisch en precies goed. Totdat het op een dag niet zo is, en misschien heb je een grote ruzie, of misschien is een van jullie te moe voor seks, dus plotseling denk je, oh god wat als dit niet echt is, wat als we het niet kunnen laten werken. Dat kan het gevoel zijn van een heerlijke kortstondige magie die uitmondt in iets diepers, of in sommige gevallen is het het universum dat je waarschuwt dat jullie elkaar wel zien zitten maar niet bij elkaar passen.

Hoe dan ook, in dit alles zit het idee verstrikt dat verliefd zijn op iemand een heleboel gigantische, het universum verslindende gevoelens moet oproepen waardoor het lijkt alsof je hele wezen zichzelf binnenstebuiten keert en, verdorie, je op je kop staat. En ik bedoel, zeker, dat is een soort van verliefdheid.

Maar verliefdheid hoeft niet gepaard te gaan met Sturm und Drang. Het hoeft niet altijd een grote klap op je kop te zijn. Het hoeft niet gepaard te gaan met veel pieken en dalen waardoor je je misselijk voelt als de persoon niet sms’t, en niet in staat om over iets anders te praten als hij wel sms’t. Het is moeilijk uit te zoeken, want sommigen van ons hebben de aanleg om dat heel intens te voelen, of om het te willen, of misschien wordt ons door de maatschappij geleerd dat we dat zouden moeten doen. Het is waarschijnlijk een combinatie van nature en nurture.

Vanavond had ik het met een paar vrienden over je brief, en over die enorme krachtige gevoelens. Twee van die vrienden zijn erg verliefd, en ze zijn al gek op elkaar sinds ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Dit was iets nieuws voor hen beiden, om er zo in op te gaan. Maar ik? Ik maakte het grapje dat wanneer ik die intense ‘DIT IS HET’-gevoelens heb, het net een vroeg waarschuwingssysteem is dat me vertelt dat ik op het punt sta een lange reeks slechte keuzes te maken. Er zijn mensen die niet kunnen stoppen met die achtbaan van verlangen en onheil. Het is alsof ze leven in een huis op palen aan de kust van Florida. Elk jaar gooit een orkaan het omver en elk jaar bouwen ze het weer op. “Waarom verhuizen jullie niet?” vragen de mensen. Maar dat doen ze niet, niet tot ze er klaar voor zijn. En als ze dat doen, als ze zich ergens vestigen waar het rustiger en minder stormachtig is, vragen ze zich vaak af of er niet iets ontbreekt.

Verliefd zijn kan inhouden dat je in één keer van je voeten wordt geveegd, maar het kan ook betekenen dat je heel langzaam van je voeten wordt geveegd, in de loop van de tijd. Het kan precies zo gaan als in de situatie die jij beschrijft, en ik zou willen dat dat vaker het geval was. Je houdt van je vriendin. Je bent ook verliefd op haar. God, zo velen van ons zijn verliefd op onze vrienden. Ik had liefde op het eerste gezicht met vrienden! Ik heb vriendschappen gehad die uitgroeiden tot liefde, echte liefde, na een langzame start. Ik heb vriendschappen gehad die opvlamden en opbrandden. Man, vrienden kunnen intense gevoelens opwekken net zoals romantische partners dat kunnen. We verlangen naar ze, we zijn verliefd op ze, soms willen we ons gezicht op hun gezicht slaan, maar dan gaat dat rare moment voorbij en komen we er overheen. Gevoelens wervelen de hele tijd rond, en liefde is liefde is liefde. Je kunt heel veel van je vriendin houden en soms ook haar gezicht willen kussen. Dat hoeft niet te betekenen dat jullie moeten trouwen.

Maar moet je wel daten? Ik weet het niet. Laten we het daar eens over hebben, dan kun je daar zelf antwoord op geven.

Als ik het nog niet duidelijk heb gemaakt, vind ik het ontzettend bijzonder dat je deze relatie met dit meisje hebt. Het klinkt magisch! Sommige mensen doen er jaren over om zo’n vriendschap te vinden, en sommigen lukt dat nooit. Het is niet zo zeldzaam tussen mannen en vrouwen als mensen denken, maar er is vaak de verwachting dat als je dicht genoeg bij iemand staat om van haar te houden zoals jij van dit meisje houdt, dat jullie dan bij elkaar horen te zijn. Alsof vriendschap niet betekenisvol genoeg is.

En kijk, ik denk dat het soort vriendschap dat jullie hebben de basis is voor een werkelijk prachtige, echte, duurzame romance. Misschien met dit meisje. Maar misschien ook met iemand anders. Misschien heeft deze vriendschap je laten zien hoe mogelijk het is om van iemand te houden en geliefd te worden in ruil daarvoor, om een basis op te bouwen en elkaar te steunen. Dus misschien eindig je wel met iemand voor wie je hetzelfde voelt, maar van wie je ook denkt: “Ik wil heel veel seks met je hebben.” Hoe kom je daar achter? Wel, ik denk dat je het idee dat de ene soort liefde of relatie “puurder” is dan de andere, terzijde moet schuiven. Er is niets “onzuivers” aan een romantische relatie. Het feit dat er seks in het spel is, maakt het niet vies of minder dan.

Ik denk ook dat je er met je beste vriend over moet praten. Heb een echt gesprek. Zeg zoiets als: “Dit is heel raar, maar vraag je je wel eens af of we wel moeten uitgaan, gezien hoe geweldig onze vriendschap is? Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het soort relatie dat wij hebben precies is wat ik wil in een liefdesrelatie, maar aan de andere kant weet ik niet of we romantisch moeten zijn. Het gaat zo goed zoals het nu gaat.” Misschien zal ze zeggen: “Ik hou van ons als vrienden,” of misschien zal ze zeggen: “Ik heb drie jaar gewacht voor u om dit uit te vinden!” Misschien zal ze zeggen: “Ugh dit is ongemakkelijk,” maar ik betwijfel of het laatste zal gebeuren, omdat echte beste vrienden zich kwetsbaar kunnen opstellen en er aan de andere kant sterker uitkomen.

Echt, echt van iemand houden betekent dat je hun geluk boven alles wilt. Het heeft me veel te lang geduurd om dat uit te vinden. Ik wil niet zeggen dat dit betekent dat je nooit aan je eigen behoeften moet voldoen, of misbruik moet accepteren, of iemand moet dulden die egoïstisch is. Maar het gevoel dat je wilt dat die persoon gelukkig en veilig is, dat hun geluk jou vreugde brengt – dat is zo speciaal en echt. Iemand hebben die op dezelfde manier van je houdt, betekent dat je voor elkaar kunt zorgen en ervoor kunt zorgen dat wat ieder van jullie doet, in het belang van de ander is. Soms zal je dit verknoeien of een beetje raar doen, maar meestal zal je het goed doen. Dat is echte liefde, echte vriendschap.

Sommige mensen zijn hardwired om niet veel jaloezie te voelen, of het nu met romantische partners is of met vrienden. Sommige mensen voelen heel veel. Sommigen voelen stukjes en beetjes, zoals jij met haar vrienden, wat voor mij een andere aanwijzing is. Haar vrienden spelen een speciale rol in haar leven, en hoewel vriendjes belangrijk zijn, is de versie van haarzelf die ze is met haar vrienden, de versie die jij ziet en waar je van houdt. Dat is speciaal. Het is oké om alleen dit te voelen, dit en het verlangen om haar gelukkig te zien en het plezier om bij haar in de buurt te zijn. Het is meer dan oké. Het is prachtig. Als het de rest van jullie leven precies zo blijft, zijn jullie ongelooflijk gelukkige mensen.

Maar misschien is het wel een romance die je recht in het gezicht staart. Zou kunnen. En dus denk ik dat dit een van die dingen is waar je met een beste vriend over moet praten. Ik weet ook welke.

Lx

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *