Credit: Aurielaki/Getty
Wetenschappers krijgen niet genoeg training in peer-reviewing. Om deze situatie te verbeteren, hebben een kleine groep redacteuren en ik een peer-reviewworkflow ontwikkeld om beoordelaars te begeleiden bij het leveren van nuttige en grondige analyses die auteurs echt kunnen helpen om hun artikelen te verbeteren.
We stellen voor dat je een artikel drie keer leest, waarbij je je elke keer op een ander element concentreert. Bij elk punt, vergeet niet om uw opmerkingen te classificeren als grote of kleine tekortkomingen. Grote fouten vergen veel tijd om uit te leggen of te corrigeren.
De eerste lezing is om een algemene indruk te krijgen van het werkstuk en de doelstellingen ervan. Maak aantekeningen terwijl je bezig bent. Zorg ervoor dat het artikel binnen de scope van het tijdschrift valt. Het is onwaarschijnlijk dat dit niet het geval is, maar het beantwoorden van deze vraag dwingt je om het onderzoek beter te begrijpen en na te denken over de missie van het artikel: wat het probeert te bereiken.
Noteer vooral de delen van het artikel waarin jouw expertise het beste tot zijn recht komt. Redacteuren verwachten niet dat je een expert bent in elk aspect van het artikel, maar ze willen ook niet dat je een beginner bent. Wees eerlijk tegenover de auteurs en de redacteur over de wetenschappelijke aspecten waar je je in je review op zult richten.
Probeer na de eerste lezing het artikel te ‘spiegelen’ door in detail op te schrijven wat je van de wetenschap begrijpt. Dit vertelt de auteurs hoe u – de lezer – de doelen, resultaten en nieuwheid van hun onderzoek hebt geïnterpreteerd. Als zij het niet eens zijn met uw analyse, moeten zij uit uw commentaar kunnen opmaken dat dit niet uw fout is. Uw analyse is een duidelijke boodschap dat de auteurs moeten werken aan de manier waarop ze hun bedoelingen overbrengen.
Het kan ook zijn dat u tijdens uw eerste lezing een fatale fout opmerkt. Vergeet kleine of grote fouten: een fatale fout is een fout die het beoordelingsproces doodt in zijn tracks. Het heeft niet veel zin om door te gaan met het proces als de methode fataal is, als er een hele sectie ontbreekt of als de paper volstrekt onleesbaar is. Beschrijf alle gebreken in je review, en dien het in. Afhankelijk van het tijdschrift, heb je misschien de optie ‘verwerpen, maar opnieuw indienen’. Anders, gewoon afwijzen. Daar hoef je je niet voor te schamen!
Als je geen fatale fout vindt, ga dan door naar de tweede lezing. Vergeet niet dat je nog steeds tijd, rust en stilte nodig hebt.
De tweede lezing stelt je in staat om je te concentreren op de wetenschappelijke noten en bouten van het onderzoek: de methode, de analyse en de conclusies. Vergeet niet onderscheid te maken tussen hoofd- en bijzaken, en de paper in chronologische volgorde te lezen. Stel de volgende vragen:
– Identificeren het Abstract en de Inleiding duidelijk de noodzaak van dit onderzoek, en de relevantie ervan?
– Is de Methodologie op de juiste wijze op de hoofdvraag of hoofdvragen gericht?
– Worden de Resultaten duidelijk en logisch gepresenteerd, en worden zij gerechtvaardigd door de verstrekte gegevens? Zijn de figuren duidelijk en volledig beschreven?
– Beantwoorden de conclusies op verantwoorde wijze aan de hoofdvragen die de auteur(s) in de inleiding heeft/hebben gesteld?
Het is vooral belangrijk dat de vragen die in de Inleiding worden gesteld, ook in de Conclusies goed worden beantwoord. Probeer te ontdekken waar het artikel u op een dwaalspoor zou kunnen brengen. Het artikel moet de wilde ganzen met rust laten, tenzij het een ingezonden stuk is voor een ornithologisch tijdschrift.
Op dit punt is het een goed idee om een paar dagen afstand te nemen van het artikel, zodat je je even niet met de details hoeft bezig te houden.
Tijdens de derde en laatste lezing moet je je concentreren op het schrijven en de presentatie. De wetenschap kan geweldig zijn, maar de zware compositie en rommelige structuur kunnen de hoofdboodschap ondermijnen. Als je commentaar geeft op de manier van schrijven, zorg er dan voor dat je je commentaar onderbouwt. Zeg niet alleen: “Dit is slecht geschreven.” Geef de auteurs suggesties om het verhaal samenhangender en beter onderbouwd te maken. Was het stuk moeilijk te lezen omdat de paragrafen niet vloeiend in elkaar overliepen? Hebben de auteurs het artikel overspoeld met verwarrende acroniemen?
Je hoeft een artikel niet te redigeren – dat is meestal de taak van het tijdschrift dat je heeft gevraagd het artikel te beoordelen. Maar suggesties om het taalgebruik te verbeteren zijn welkom, en vormen een belangrijk onderdeel van het peer-review proces.
U zou nu een lijst met opmerkingen en suggesties moeten hebben voor een volledige peer-review. Het volledige document voor de collegiale toetsing kan uit de volgende onderdelen bestaan:
1. Inleiding: Spiegel het artikel, geef aan wat uw expertise is en of het artikel publiceerbaar is, of dat er fatale gebreken in zitten;
2. Grote gebreken;
3. Kleine gebreken;
4. Andere, minder belangrijke suggesties en slotopmerkingen.
Nu lees je je review zorgvuldig, en bij voorkeur hardop: als je struikelt bij het voorlezen van je eigen tekst, dan zullen de lezers dat waarschijnlijk ook doen. Als u het zo leest, wordt uw aandacht ook gevestigd op hoe uw kritiek in de oren van de auteurs zou kunnen klinken. Zorg ervoor dat uw kritiek opbouwend is en niet kwetsend. Wees behulpzaam en niet schadelijk. Soms moet u een harde kritiek geven, maar nooit een onbeleefde. Denk eraan om je altijd te houden aan de “gouden regel” van peer reviewing (M. A. McPeek, et al. Am. Naturalist 173, E155-E158; 2009): “beoordeel anderen zoals je zou willen dat anderen jou beoordelen”.
Bekijk ons volledige werkblad hier.