Naast het gebruik van stamcellen voor de behandeling van kanker en andere chronische ziekten, zijn er nu ook stamcelbehandelingen voor heupen die veelbelovend zijn.
Door de eeuwen heen en over de hele wereld zijn mensen ouder geworden en uiteindelijk achteruitgegaan. Hoewel de dood een natuurlijk onderdeel van de menselijke conditie is – het einde dat elk organisme uiteindelijk kan verwachten – komt hij soms eerder dan nodig is. Zelfs als dat niet het geval is, maakt achteruitgang het leven moeilijker en het lichaam minder gezond. Dit harde feit heeft de mogelijkheid van stamcelbehandelingen voor heupen en andere delen van het lichaam aantrekkelijk gemaakt.
Stamcelbehandelingen van allerlei aard hebben de laatste jaren aan belang gewonnen. Wetenschappers hebben een groot aantal ziekten in het vizier: kanker, neurologische aandoeningen, tandbederf, oogaandoeningen, en nog veel meer. Regeneratieve geneeskunde stelt het lichaam in staat beschadigde of verouderde delen te genezen die anders nooit zouden herstellen.
Dat brengt ons terug bij de heupen: Waar komen degeneratieve aandoeningen vandaan? Hoe hebben degeneratieve aandoeningen invloed op de heupen? Wie lijdt eraan? Hoe kunnen stamcelbehandelingen helpen bij de genezing/verbetering van heupen? Wat zijn de verschillende soorten stamcelbehandelingen? Wat zijn de risico’s en voordelen ervan?
De antwoorden op deze vragen vormen de basiskennis die nodig is voor iedereen die een stamcelbehandeling overweegt om de heupfunctie te verbeteren. Lees verder voor meer informatie.
Stemcelbehandelingen voor heupen | Wat u moet weten
In dit artikel:
- Waarom degenereren of breken lichaamsstructuren af?
- Welke degeneratieve aandoeningen tasten de heupen aan?
- Stemcelbehandelingen voor heupen
- Stemcelbronnen
- Autologe versus allogene stamcelbehandelingen
Waarom gaan lichaamsstructuren kapot?
Het is normaal dat cellen afsterven – in feite verliezen mensen ongeveer 300 miljoen cellen per minuut. Ongeveer 50.000 cellen stierven af en werden vervangen in de tijd die het kost om de vorige zin te lezen. Dat geeft een klein beeld van de enorme motor die het menselijk lichaam is. Het breekt voortdurend cellen af, recycleert ze en maakt nieuwe aan.
Dit proces is echter alleen gezond voor zover de cellen tijdig door nieuwe worden vervangen. Een degeneratieve ziekte is een ziekte waarbij het weefsel in de loop van de tijd sneller achteruitgaat dan het lichaam kan aanvullen. Dat betekent dat er weliswaar nog steeds cellen afsterven en dat er nog steeds nieuwe cellen worden aangemaakt, maar dat de nieuwe vervanging de snelheid waarmee de bestaande weefsels afsterven niet kan bijhouden.
Degeneratieve ziekten tasten het lichaam van boven tot onder aan. Hypertensie is een vorm van degeneratie, net als de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson. Ook andere weefsels in het lichaam kunnen na verloop van tijd afbreken, zoals organen, botten en – het belangrijkst in het kader van dit artikel – kraakbeen en ander gewrichtsweefsel.
Welke degeneratieve ziekten tasten de heupen aan?
Wanneer het weefsel dat het ene bot van het andere scheidt in het gewricht begint af te breken, wordt dat degeneratieve artritis genoemd. Het wordt ook leeftijdsgebonden artritis, degeneratieve gewrichtsaandoening en artrose genoemd.
Arthritis, in het algemeen, is een ontstekingsziekte die de gewrichten van het lichaam aantast. Dit veroorzaakt pijnlijke zwellingen en onbeweeglijkheid. Artrose heeft een reeks bijbehorende kwalen. Van het brozer en breukgevoeliger worden van de heupstructuren tot een ernstige beperking van de mobiliteit. Veel mensen ervaren ernstige pijn, variërend van een doffe bonk tot een scherp en stekend gevoel.
Een langzame afbraak na verloop van tijd is niet de enige oorzaak van degeneratieve artritis. Een traumatische verwonding van het gebied kan ook problemen veroorzaken met de regeneratie van gezond weefsel. Zo is het mogelijk dat ouderen die vallen en hun heup breken, geen gezonde hergroei van het gebied ervaren. Letsel aan de heup is een gebeurtenis die elk jaar meer dan 300.000 mensen boven de 65 jaar in het ziekenhuis doet belanden.
Patiënten bezoeken elk jaar massaal hun artsen om te proberen gewrichtspijn en de bijbehorende symptomen te verhelpen. Momenteel beschikken artsen over beperkte middelen om deze aandoeningen – die meestal na verloop van tijd verergeren – te behandelen. De normale behandeling bestaat uit ontstekingsremmende medicijnen en soms een heupprothese, die in het beste geval tot een gedeeltelijk herstel leiden.
Dat leidt tot de vraag: Wat kunnen artsen nog meer doen?
Stemcelbehandelingen voor heupen
Enter stamcelbehandelingen voor heupen. Met de huidige vooruitgang op het gebied van stamcelgroei en -behandeling hebben onderzoekers steeds complexere manieren ontwikkeld om heuppijn aan te pakken met stamceltherapie. Deze behandeling houdt meestal in dat eerst cellen uit het eigen lichaam van de patiënt worden geoogst en vervolgens opnieuw worden geïnjecteerd. Deze injecties bevatten zowel de stamcellen als de stoffen die nodig zijn om hun groei te stimuleren.
Sommige stamceltypen zijn in staat om “blanco cellen” te zijn die in een groot aantal verschillende cellen kunnen veranderen. Bijvoorbeeld, terwijl een kraakbeencel niet meer in staat is zichzelf te regenereren door deling, kan een stamcel veranderen in de kraakbeencel en zo het degenererende weefsel vervangen.
Andere typen stamcellen kunnen therapeutische effecten uitoefenen door cellulaire signalen die zij afgeven. Er zijn een aantal voorgestelde mechanismen over hoe deze effecten zouden kunnen optreden. Deze theorieën omvatten paracriene signalering (een vorm van cel-naar-cel-communicatie) en het vrijkomen van nanodeeltjes die exosomen worden genoemd (kleine pakketjes die als cellulaire “post” fungeren).
Deze mechanismen kunnen pijn verminderen door de ontstekingsreactie te verminderen of een gezonde immuunrespons te bevorderen.
Stamcelbronnen
Onderzoekers halen volwassen stamcellen uit een breed scala aan weefseltypen, waaronder beenmerg, vetweefsel, tanden en verschillende soorten geboorteweefsel, zoals navelstrengbloed, navelstrengweefsel en de placenta. In sommige gevallen kunnen embryonale stamcellen goede resultaten opleveren, maar de morele controverse over het gebruik ervan maakt dat volwassen stamcellen de voorkeur verdienen.
In een recente studie van Mardones, et al, getiteld Mesenchymal stem cell therapy in the treatment of hip osteoarthritis, ontdekten onderzoekers dat de injectie van in het laboratorium geëxpandeerde beenmerg mesenchymale stamcellen (BM-MSC) bij patiënten met kraakbeendefecten aan de heup een veilige en effectieve behandeling was bij het “herstel van de heupfunctie en het bewegingsbereik”. De stamcelprocedure hielp niet alleen het heupgewricht zichzelf te herstellen, maar verminderde ook ontstekingen en stijfheid.
Autologe vs. Allogene stamcelbehandelingen
Wanneer een patiënt zijn eigen cellen gebruikt voor de procedure, staat dit bekend als een autologe stamcelbehandeling. In dit proces oogsten artsen de stamcellen rechtstreeks van de patiënt zelf. Deze cellen worden vervolgens in een laboratorium geprepareerd. Met behulp van gespecialiseerde procedures worden deze cellen in het beschadigde gebied ingebracht, waar de cellen kunnen gaan woekeren om het weefsel te herstellen of cellulaire signalen kunnen afgeven om het herstel te stimuleren. Van mesenchymale stamcellen (MSC’s) is bijvoorbeeld bekend dat zij een therapeutische werking hebben die ontstekingsremmend werkt, littekenvorming tegengaat en een gezonde werking van het immuunsysteem bevordert.
Het is echter niet altijd mogelijk om eigen cellen te gebruiken. Als een patiënt bijvoorbeeld kanker heeft, kunnen de cellen het gevaar met zich meebrengen dat de kanker opnieuw de kop opsteekt als deze door chemotherapie of bestraling is uitgewist.
In dat geval zou een patiënt gebruik kunnen maken van de kracht van stamcelbanken, waarbij andere mensen hun stamcellen doneren voor het grotere publieke goed. Als hun arts een match kan vinden, kan de patiënt van die cellen profiteren. Stamceldonoren kunnen familieleden zijn, maar ook donoren uit deze openbare registers (celbanken).
Helaas kleven er ook risico’s aan deze aanpak. Stamcellen van een andere persoon, allogene stamcellen genoemd, kunnen in het lichaam van de patiënt een immuunreactie opwekken. Dit staat bekend als graft-versus-host-ziekte, waarbij het transplantaat (gedoneerde stamcellen) de gastheer (de persoon die ze ontvangt) aanvalt. Soms kan dit levenslange problemen of zelfs de dood tot gevolg hebben.
Maar als de patiënt een donor kan vinden, is dit vaak een risico dat hij of zij bereid is te nemen voor bijzonder ernstige gevallen van heupdegeneratie of andere pijnlijke, beperkende ziekten.
Op zoek naar een stamcelbehandeling voor heuppijn?
In overeenstemming met wat wij geloven, is het doel van GIOSTAR om geavanceerde, uitgebreid onderzochte stamceltherapie-opties aan te bieden die zijn ontworpen om de levenskwaliteit van een patiënt te verjongen en te verbeteren.
Klik hier om een consultatie te plannen of stel GIOSTAR een vraag over hoe stamceltherapie u zou kunnen helpen.
Volgende: Stamcelbehandelingen voor longen