U hebt misschien al eerder onze infographic “De reis van ruwe olie naar diesel” gezien, maar hier bij FuelTek wilden we de punten die we eerder hebben gemaakt verder uitwerken. Diesel is een belangrijke factor in het runnen van wagenparken en het beheren van onze bedrijven, dus we moeten niet voorbijgaan aan het belang van de techniek en de wetenschap die er bij komt kijken. Wat is de reis die de ruwe olie aflegt als hij eenmaal de zeebodem heeft verlaten?
Opsporing en installatie
Voordat we met het proces van oliewinning kunnen beginnen, moet de olie worden ontdekt, en dat kan moeilijk zijn, omdat hij zich onder het aardoppervlak bevindt. In feite wordt de olie gevonden in een “oliereservoir”, dat er net zo uitziet als elke andere rotsformatie. De poriën waarin de olie zich in dit reservoir bevindt, zijn zo klein dat zij alleen met een microscoop kunnen worden waargenomen, dus hoe vinden zij de olie?
Geologen gebruiken vooral apparaten die gebruik maken van infraroodsignalen en sonars, waarmee zij eventueel stromende olie kunnen detecteren. Zij kunnen ook de dichtheid van de rotsen meten door middel van radiogolven. Afhankelijk van de snelheid waarmee ze terugkaatsen, kan zich daaronder een oliereservoir bevinden.
Als ze een gebied hebben ontdekt, zal een wetenschapper het gebied opnieuw onderzoeken om een beoordeling te maken van het oppervlak van de zeebodem en te bevestigen welke voorbereidingen moeten worden getroffen. Afhankelijk van de omstandigheden kan het nodig zijn het platform of booreiland aan de zeebodem vast te maken of het kan blijven drijven. Enkele andere soorten olieplatforms zijn:
- Compliant torens
- Semi-Submersible platform
- Jack-up booreilanden
- Drillships
- Drijvende productiesystemen
- Tension Leg Platforms
- Gravity based structure
- Spar platforms
- NUI/ Onbemande
- Conductor ondersteuningssystemen
Boren en ontginnen op de zeebodem
De boren die vanaf het booreiland of platform worden bevestigd, moeten zich door talloze moeilijke oppervlakken verplaatsen om uiteindelijk bij de ruwe-oliepool te komen. Zij moeten eerst door de zeebodem boren en vervolgens door verschillende lagen sedimentgesteente en ondoordringbaar gesteente (niet poreus). Daarom hebben de boren meestal een sterke stalen mantel om zich heen om erosie te voorkomen en de structurele integriteit te vergroten.
De olie zit zo diep in de lagen, omdat die vele jaren geleden zijn gevormd door levende wezens en planten. Het duurt miljoenen jaren voordat ruwe olie zich vormt, en daarom is het een eindige bron. De hitte en druk en de afwezigheid van lucht zorgen ervoor dat de dieren en planten zich omzetten in olie, waarbij ook gas wordt geproduceerd.
Als de put eenmaal door deze vele lagen is geboord, wordt de olie eruit gehaald met door motoren aangedreven pompen. Deze hebben ook een stalen omhulsel.
Raffinaderij en verwarming
Nadat de olie onder de zeebodem vandaan is gehaald, wordt deze naar de raffinaderij getransporteerd. Dit gebeurt per vrachtwagen, trein, boot of meestal via pijpleidingen. Deze pijpleidingen lopen van de boorput helemaal naar de verwerkingsinstallaties en worden vooral gebruikt omdat ze minder energie vergen dan andere methoden en bovendien een aanzienlijk kleinere koolstofvoetafdruk veroorzaken.
Als de ruwe olie eenmaal naar de raffinaderij is getransporteerd, moet ze worden verwarmd tot ongeveer 400 graden Celsius, waarna ze in het gefractioneerde destillatiesysteem wordt gevoerd.
Fractionele destillatie
Het proces van gefractioneerde destillatie is de methode om de oplossing in verschillende delen, of fracties, te scheiden. Dit is belangrijk om de juiste delen van de vloeistof te kunnen extraheren om te kunnen maken wat wij kennen als diesel. De container waarin de verhitte ruwe olie terechtkomt, heeft verschillende condensors die op verschillende hoogtes uitkomen. Stoffen in de ruwe olie die een hoger kookpunt hebben, condenseren onderaan en de lagere bovenaan. Omdat alle componenten van ruwe olie verschillende kookpunten hebben, worden de stoffen gescheiden.
De belangrijkste fracties in het gefractioneerde destillatieproces zijn (van laagste kookpunt naar hoogste):
- Raffinaderijgas/Flessengas
- Gasoline/Petrol- Gebruikt voor auto’s en andere voertuigen
- Nafta- Voor het maken van chemicaliën
- Kerosine- Vliegtuigbrandstof
- Dieselolie- Brandstof voor auto’s, vrachtwagens, bussen enz
- Stookolie- Brandstof voor schepen en elektriciteitscentrales
De koolwaterstoffen die een hoog kookpunt hebben, zijn betere brandstofoplossingen omdat de grote koolwaterstoffen vluchtig zijn, gemakkelijk stromen en gemakkelijk ontbranden. Zoals u ziet zit dieselolie laag in het destillatieproces met een hoger kookpunt en grotere moleculen.
Eindbehandeling
De zwaardere vloeistoffen (meestal de koolwaterstoffen met een hoger kookpunt) zijn bij de klanten minder in trek en ondergaan daarom een ander proces, dat “katalytisch kraken” wordt genoemd, om ze lichter te maken. Hierbij worden de koolwaterstoffen in de vloeistof veel kleiner gebroken. Eventuele onzuiverheden worden dan uit de fracties verwijderd en de elementen worden naar wens gecombineerd.
Het eindproduct wordt dan overgebracht in vaten en vervolgens vervoerd naar de tankwagens, om te worden afgeleverd bij de pompen waar we de broodnodige diesel vandaan halen.
Zonder dit proces zouden industrievloten, transportgerelateerde bedrijven en andere soortgelijke arbeidskrachten verloren gaan. Als u hiervan afhankelijk bent om uw wagenpark draaiende te houden, kan een dieselpomp, een brandstofmonitoringsysteem, een brandstofbeheersysteem of een brandstofopslagtank een brandstofbesparende oplossing zijn om uw dieselverbruik in de gaten te houden.