Jalen Green zal nooit Final Four-netten kappen. Isaiah Todd zal geen “One Shining Moment” hebben. Het was echter meteen duidelijk dat ze tot de belangrijkste spelers van hun generatie zouden kunnen behoren.
Green, beschouwd als de top college prospect in de 2020-klasse, kondigde donderdag aan dat hij college zou overslaan om deel te nemen aan het professionele pathway-programma van de NBA en de G League, een nieuw trainings- en ontwikkelingsinitiatief waarin eliteprospects werken aan de ontwikkeling van vaardigheden in plaats van te spelen voor een G League- of NBA-team. Todd deed een soortgelijke aankondiging de volgende dag.
Ze kunnen in één seizoen tot 500.000 dollar verdienen op een “select contract” terwijl ze NBA-specifieke en levensvaardigheidstraining krijgen in het nog in ontwikkeling zijnde programma. Ze zullen niet verbonden zijn aan een G League of NBA team, en zullen slechts een beperkt aantal wedstrijden spelen. Ze komen in aanmerking om in 2021 door NBA-teams te worden opgeroepen.
De komende weken zullen naar verwachting nog meer spelers het niet afgeronde pad naar de profs volgen.
De aankondigingen leidden tot snelle reacties, variërend van kreten dat het programma het collegebasketbal de das om zou kunnen doen, of in ieder geval zou kunnen voorkomen dat een volgende Zion Williamson, Anthony Davis of Kevin Durant weer de one-and-done route gaat bewandelen, tot onderzoeken hoe elite basketbaltalenten in de Verenigde Staten worden opgeleid.
Het was duidelijk, zoals Utah Jazz-ster Donovan Mitchell via Twitter postte na Green’s aankondiging: “Bro heeft zojuist het spel veranderd!”
“Het verandert gewoon het hele landschap van basketbal met dit,” zei Rockets directeur van spelerontwikkeling John Lucas.
Het programma is niet alleen een brug naar de NBA voor selectiespelers; het kan een stap zijn in de richting van de NBA die middelbare schoolspelers toestaat om de sprong direct naar de NBA te maken.
“We hebben er de laatste tijd geen geheim van gemaakt dat het onze bedoeling is, hoewel we de details nog moeten uitwerken met de spelersbond, om terug te keren naar een instapleeftijd van 18 jaar,” zei NBA-commissaris Adam Silver. “Dus, ik zie dit als een tussenstap voor onze top-ranked high school senioren, want uiteindelijk zullen ze waarschijnlijk direct naar de NBA komen.”
Dat, net als met het pathway-programma in de tussentijd, zal gevolgen hebben voor college basketbal. Maar het argument kan worden gemaakt dat college basketbal is geslaagd zonder handvol sterspelers eerder en zou opnieuw kunnen.
“Denk aan Kobe Bryant, Kevin Garnett, Moses Malone, Daryl Dawkins, (Bill) Willoughby,” University of Houston coach Kelvin Sampson zei. “In de hele geschiedenis van de NBA en college basketbal, voor een lange, lange tijd, hoefde je niet naar de universiteit te gaan. Je kon rechtstreeks naar de NBA gaan. Had dat effect op het college basketbal? Natuurlijk niet. En dit ook niet. College basketball zal overleven.”
Minder zeker is of de ontwikkeling van topspelers beter verloopt via een traject dan via een teamsetting.
Afgezien van de financiële overwegingen, die naast het salaris ook inkomsten uit endorsement kunnen omvatten, was men het er over eens dat het bepalen van de beste route afhangt van de speler.
“Dat is de miljoen dollar vraag,” zei Lucas. “Dat is waarom informatie nu zo belangrijk is. En je moet iemand hebben die er niets mee te maken heeft om deze kinderen de beste informatie te geven. Het hangt van de jongen af.”
Lucas zei dat de top college programma’s team concepten kunnen leren, spelen binnen een systeem en bovenal, spelen om te winnen. Hoewel het trainingsprogramma enige competitie zal omvatten, zal de nadruk op individuele ontwikkeling niet het soort druk om te winnen bieden dat bij college-toernooien hoort.
Sampson zei dat er spelers zijn die goed geholpen kunnen worden door de training die het G League-programma zal bieden, en vergeleek het met het werk dat hij zag gedaan worden met junioren in Treviso, Italië, toen hij assistent-coach van de Rockets was. Anderen hebben echter baat bij college basketbal.
“Het hangt van de jongen af,” zei hij. “Het hangt af van zijn achtergrond. Veel van deze jongens komen uit echt goed gecoachte middelbare schoolprogramma’s. Sommige zijn gewoon veredelde roll-the-ball-out programma’s. Het belangrijkste wat je daar leert is hoe je een teamgenoot moet zijn. Veel van deze kinderen zijn gewend om het team te zijn. Dat is wat de universiteit je leert, hoe je een gever moet zijn in plaats van een nemer. Hoe op te offeren, hoe te delen. Ik weet niet hoe je dat uit een programma kunt halen.
“Voor sommige kinderen maakt dat niet uit. De familie heeft het inkomen nodig.”
Sommigen zouden echter het meest profiteren van NBA-specifieke training. Hoewel er voordelen zitten aan het trainen om wedstrijden en kampioenschappen te winnen, zoals in college programma’s, kan dat zelfs topspelers tekort doen in NBA-vaardigheden.
“Zoveel kinderen komen in de competitie zonder goede vaardigheden,” zei voormalig Rockets ontwikkelingsassistent Irv Roland. “Als ze eenmaal op de campus zijn, draait alles om die coach, om het passen in dat systeem. De hele training is gebaseerd op het uitvoeren van het spel. Op de universiteit moet je dingen alleen doen, dat helpt je om volwassen te worden. Maar basketbaltechnisch bereidt college basketbal je niet voor op de NBA.”
G League president Shareef Abdur-Rahim zei dat Green “zal leren van een NBA-kaliber coaching en player development staff.”
“College basketbal en NBA basketbal zijn praktisch twee verschillende sporten,” zei voormalig NBA-assistent Josh Oppenheimer. “We zijn het enige land waar verschillende niveaus verschillende regels hebben. Ik denk dat dat onze spelers schaadt. Kijk naar Europa, daar spelen ze allemaal met dezelfde regels vanaf het moment dat ze jong zijn.
“Er zijn zeker pluspunten om ze in een omgeving te krijgen, om te beginnen met het leren over de NBA en het professionele spel. Jalen Green, Isaiah Todd, ze gaan bijna in een NBA-incubator. Ze worden getraind en voorbereid om de volgende stap naar de NBA te maken. Ontwikkeling op het college niveau is anders dan ontwikkeling in de NBA. Het NBA spel is meer geïndividualiseerd. Dit traject zal het ze leren en ze zullen het sneller leren.”
Oppenheimer, een voormalig assistent van de Bucks en Rockets die vorig seizoen als college-assistent werkte, zei dat de NCAA-regels die het coachen op het veld beperken tot drie assistenten en het aantal trainingsuren per week en in de zomer de ontwikkeling van topspelers schaadt.
“Waarom zou je een jongere de mogelijkheid ontnemen om op elk moment van de dag met een coach te werken?” zei hij. “Waarom zou je deze kinderen beperken in hun pogingen om beter te worden?”
Lucas betoogde dat het programma NBA-ontwikkelingsassistenten waardevol zou kunnen maken voor collegeprogramma’s om die training aan te bieden aan elitespelers, hoewel Sampson het daar niet mee eens was.
“Je vecht niet tegen een ontwikkelingsman,” zei Sampson. “Je vecht tegen 500.000 dollar.”
Er was consensus dat de mogelijkheid om inkomen te verdienen gepast is. Sampson zei dat jonge spelers dromen van de NBA, niet van “spelen voor State U.” Green was duidelijk over wat hij wilde.
“Ik wil beter worden, ik wil een beter spel ontwikkelen,” zei hij op Instagram. “Ik wil aan mijn vak werken, sterker worden. Op die manier kan ik beter zijn voor de NBA.”
Hij is net zo can’t miss als elke speler die volgend seizoen college freshman had kunnen zijn. De vraag is hoe hij het beste van daar naar de NBA-grootheid kan komen die werd voorspeld toen de vooruitzichten tieners waren, vooral nu er een keuze is.
“Iedereen is anders in wat ze willen en nodig hebben in hun ontwikkeling,” zei Oppenheimer. “Elke jongen is een soort van zijn eigen persoon, samen met degene die hen adviseert. Ze moeten uitzoeken wat voor elk van hen het belangrijkst is. Sommigen van hen, is het de onmiddellijke kans om geld te verdienen. Sommigen het ontwikkelingsproces. Sommigen willen spelen op een plek als Duke, of Carolina.”
Kobe Bryant koos er niet voor om naar Duke te gaan. Tracy McGrady ging niet naar Kentucky. Hun keuzes hebben gewerkt. De collegeprogramma’s die hun sublieme talenten hadden kunnen hebben, hebben het overleefd. Sommige van hun McDonald’s All-American teamgenoten, bereikten echter nooit vergelijkbare hoogten, wat eraan herinnert hoeveel er op het spel kan staan met de keuzes die nu beschikbaar zijn.
“Die scholen zullen het goed doen,” zei Sampson. “Ik hoop alleen dat Jalen Green dat ook zal zijn.”
twitter.com/jonathan_feigen