Leah Reich was een van de eerste adviescolumnisten op internet. Haar column “Ask Leah” stond op IGN, waar ze tweeënhalf jaar lang advies gaf aan gamers. Overdag is Leah de gebruikersonderzoeker van Slack, maar haar standpunten hier vertegenwoordigen niet haar werkgever. Je kunt haar schrijven op [email protected] en lees meer How to be Human hier.
Hey Leah,
Ik heb het in december uitgemaakt met mijn ex. We woonden 1,5 jaar samen, hadden 2,5 jaar verkering. Hij heeft de relatie verbroken toen het moeilijk werd en we zijn uit elkaar gegaan omdat ik de relatie niet meer kon dragen. Hij noemde me zijn soulmate, integreerde me in zijn vriendengroep tot het punt dat ze echt mijn vrienden werden en ik hou zielsveel van ze. Het probleem is dat ik hem nooit meer wil zien. De stad is klein. De leegte in mijn leven zonder hem is duidelijk als ik bij mijn vrienden ben, of hij er nu is of niet. Ik wil verhuizen. Ik wil weggaan. Loop ik gewoon weg voor mijn problemen of krijg ik een clean break?
Ook als ik een oogje heb op een meisje met wie ik bevriend ben en waarvan ik niet weet of ze hetero is of niet (maar ik ga ervan uit van wel omdat ze nooit anders heeft gezegd? Maar is heteroseksualiteit nog steeds de standaard? Ik denk het wel), moet ik er iets van zeggen of er gewoon nooit over beginnen omdat ik het niet raar wil maken omdat ik liever vrienden met haar wil zijn. Ik weet niet hoe ik dit moet navigeren.
2 vragen
Hey 2Q,
Ik beantwoord niet vaak twee aparte vragen in één brief, en als ik dat doe zijn ze meestal op de een of andere manier met elkaar verbonden. Jullie vragen lijken niet veel met elkaar te maken te hebben, maar ik heb een paar weken over beide nagedacht en ik wil ze toch beantwoorden. Dus ik ga er werk van maken.
Over iemand heen komen van wie je houdt is vreselijk. Er is geen manier om te doen alsof dat niet zo is. Ik weiger de persoon te zijn die je lamlendig vertelt dat het snel beter zal gaan en dat je wel iemand anders zult vinden. Het is vreselijk als je ze vaak tegenkomt, in het echt of online. Het is ook vreselijk als je ze niet tegenkomt en je moet omgaan met de gevoelens van terugtrekking. Het is gewoon erg! Maar de vervelende waarheid is dat het wel beter wordt. Misschien niet snel, maar uiteindelijk wel.
Ik heb een theorietje over liefdesverdriet. Het is niet zozeer een breuk als wel een gigantisch gat, de ruimte waar die persoon in je bestond. Dat gat scheurt open als ze je verlaten (om eerlijk te zijn, ik voelde dit ook toen mijn geliefde kat een paar jaar geleden overleed). Zo voelt het, toch? Als een gapend gat in je binnenste, waardoor je bijna niet meer kunt ademen. Na verloop van tijd heelt het gat in de vorm van die persoon (of kat, of hond, of wat dan ook) over. Soms geneest het sneller dan je verwacht had, en zelfs zonder littekens. Je kijkt terug en denkt: “God, ik dacht dat ik nooit over die persoon heen zou komen, en nu kan ik eigenlijk niet geloven dat ik met hem uit ben geweest.” Maar soms geneest het nooit helemaal, of duurt het heel, heel lang. Soms betrap je je vinger erop als je de contouren van de persoon in je hart volgt, en scheur je het weer open. Of je ruikt hun geur en boem, je snakt naar adem. Pijn heeft tijd nodig om te helen. Het heeft tijd en ruimte nodig. Je moet de ruimte vinden waar je goed kunt zijn in je eigen stad, hoe klein die ook voelt.
Dit soort genezing is moeilijk, maar het kan je toegang geven tot een dieper begrip van jezelf. Dat begrip is wat je leidt. Het zal je vertellen wanneer je klaar bent om te verhuizen voor JOU, zelfs als het aan de oppervlakte lijkt alsof je verhuist voor een baan of voor een nieuwe relatie.
Je eerste vraag resoneert met mij op zo veel verschillende niveaus. Toen ik 25 was, woonde ik in San Francisco. Over het algemeen was ik dat jaar een emotionele puinhoop – ik weet nog dat ik veel wiet rookte, op de vloer van mijn huiskamer naar Kyuss lag te luisteren en me een beetje in de put zat. Op een gegeven moment kreeg ik verkering met een jongen die me na twee maanden al dumpte. Hij dumpte me vlak nadat ik hem meenam om de Queens of the Stone Age Rated R tour te zien. In de auto voor mijn huis, na de show. Hij dumpte me ook ongeveer een maand nadat mijn vader bijna stierf. Ik besloot dat ik als de donder weg moest uit San Francisco, een stad die ik zo graag wilde, maar nooit echt leuk vond (en nu nog steeds niet, om eerlijk te zijn). Ik moest naar New York verhuizen, omdat ik daar de gelukkige, geweldige persoon zou kunnen zijn die ik wilde zijn.
Je weet waarschijnlijk al hoe dit verhaal afloopt. Verhuizen naar New York veranderde me niet op magische wijze in iemand cool of gelukkig. Want natuurlijk deed het dat niet.
Nu! Ik vergelijk mijzelf van 25 niet met jou van nu. Helemaal niet. Ik neem aan dat jij bij lange na niet zo’n puinhoop bent als ik, en ook ik ben gedumpt door een jongen met wie ik twee maanden heb gedate, niet meer dan tweeënhalf jaar. Nee, ik mijmer over dit verhaaltje omdat ik daar begon uit te vinden wat jij vast al weet, want dat zeg je in feite zelf in je brief: Je kunt niet weglopen van je problemen. Je kunt niet weglopen van jezelf. Waar je ook gaat, daar ben je. Ja, ik weet het, dat is eigenlijk de titel van een boek over mindfulness (een die ik nog niet gelezen heb, hoewel ik dat waarschijnlijk wel zou moeten doen). Maar de reden dat ik het weet zonder het gelezen te hebben, is hoe waar het is.
Soms moet je iets zelf uitvinden – zoals ik deed – hoe logisch het ook lijkt of hoe duidelijk andere mensen het ook voor je hebben uitgelegd. Dat is vreemd voor mij om te zeggen, want ik ben een adviescolumnist. Ik ben letterlijk in de business van het spellen van dingen voor mensen. Ik denk dat de meeste van die mensen klaar zijn om te horen wat ik te zeggen heb, omdat ze me schreven, maar ik erken dat klaar kan betekenen: “Het zal resoneren, maar ze zullen niet helemaal klaar zijn om het volledig te begrijpen, diep van binnen.” Ik denk dat dat de echte reden is waarom ik hier zit, het beantwoorden van brieven van mensen. Mijn doel is zeker om op het internet een ruimte te creëren voor wat ik graag een soort radicale empathie noem. Maar wat ik echt wil is mensen helpen de problemen die in hun hoofd verstrikt zijn geraakt uit de knoop te halen, zodat ze er met minder verwarring of pijn naar kunnen kijken. Ik wil ze aanmoedigen om naar hun eigen stem te luisteren en erop te vertrouwen. Om het te snappen, diep van binnen.
Dus wat betekent dit alles voor jou, 2Q? Het betekent dat je je eigen eerste vraag hebt beantwoord, je vertrouwt alleen je eigen stem nog niet. Als je echt dacht dat verhuizen alles zou oplossen, had je het wel gedaan zonder te vragen. Dan zou je me geschreven hebben om te zeggen: “Ik ben verhuisd omdat ik dacht dat het me gelukkig zou maken, maar dat is niet zo. Wat moet ik nu doen?”
Over dat diepere inzicht en hoe het je kan leiden gesproken, er is een meisje dat je leuk vindt. Ik zal je hetzelfde vertellen wat ik iedereen in deze situatie zou vertellen, namelijk dat het leuk vinden van een vriend en het vertellen niet alles raar hoeft te maken. Dat doet het vaak wel, maar dat hoeft niet, maar dat heb je niet in de hand. Je moet nadenken over wat je wilt, wat die innerlijke stem je vertelt. Heb je het gevoel dat je meer met deze persoon wilt daten dan dat je vrienden wilt zijn? Zou je vrienden met haar kunnen zijn, ongeacht haar romantische gevoelens voor jou? Heb je het gevoel dat dit een vluchtige verliefdheid is die zal vervagen, of een die gegroeid is en groter aanvoelt dan jullie vriendschap? Als je het gevoel hebt dat je dit een kans wilt geven, en het is niet iets wat jullie twee al eerder hebben besproken (als in, je negeert haar niet ten gunste van wat jij wilt), praat dan met haar.
Het belangrijkste om te onthouden is dit, en ik zal het zo vaak herhalen als we allemaal nodig hebben om het te horen: Je kunt niet bepalen hoe ze zich zal voelen of zal reageren, of wat ze zal zeggen. Het enige wat je kunt doen is ervoor kiezen om het haar op een zo open en respectvol mogelijke manier te vertellen, en er dan voor kiezen om genadig te zijn, ongeacht haar reactie.
Maar zelfs in deze situatie, luister naar jezelf. Ben je klaar om met iemand uit te gaan? Ben je klaar voor een mogelijke afwijzing? Ben je op zoek naar iets simpelweg omdat het iets anders is dan wat je nu voelt? Jij weet alle antwoorden. Je hoeft er alleen maar op te vertrouwen dat je dat doet.
Lx