Dit is het vierde verhaal van een vijfdelige serie over hoe alternatieve relaties de liefde in Canada opnieuw vormgeven. Deze week onderzoeken we elke dag een ander verbindingsmodel, van seksloze en gearrangeerde huwelijken tot gemengde geaardheid en polyamorie. Volg ons op Twitter met de hashtag #SOTUCanada.
Het was 1 april 1984 toen Dave Singh Gill in het Verenigd Koninkrijk uit een vliegtuig stapte.
Zijn vlucht uit Edmonton, Alta, had twee uur vertraging, en dat was geen grapje. De toen 24-jarige was vastbesloten om op zijn bestemming te komen om zijn potentiële vrouw te ontmoeten.
Dave wilde een gearrangeerd huwelijk.
Toen hij eindelijk arriveerde in een spijkerbroek, een geruit overhemd en cowboylaarzen, zei Loveleen Kaur Gill dat haar eerste indruk “absoluut niet” was.”
Maar toen veranderde er iets.
Het stel, nu gevestigd in Londen, Ont.., heeft al 34 jaar een gelukkig gearrangeerd huwelijk. Hoewel gearrangeerde huwelijken een traditie zijn die meestal wordt geassocieerd met landen in Azië en het Midden-Oosten, zijn dezelfde gebruiken ook doorgesijpeld naar gemeenschappen in het Verenigd Koninkrijk, Canada en de VS.
Op het eerste gezicht lijken gearrangeerde huwelijken net als elk ander huwelijk: twee mensen in een liefdevolle, toegewijde verbintenis die wordt bezegeld met een juridisch bindend contract. Maar achter de schermen beginnen ze vaak met introducties door familieleden of verwanten en worden ze afgerond door de twee betrokken personen, waarbij zij de uiteindelijke keuze hebben om hun echtgenoot te kiezen.
Dave en Loveleen tijdens hun Sikh-huwelijksceremonie in 1984. Foto ter beschikking gesteld door Loveleen Gill.
Volgens de volkstelling van 2016 van Statistics Canada is bijna de helft van de Canadese bevolking getrouwd en 21,3 procent van de relaties is common-law. Helaas zijn er niet veel Canadese gegevens over hoeveel van deze paren in gearrangeerde huwelijken zijn, maar een eerder ABC-rapport beweert dat ten minste 60 procent van de huwelijken wereldwijd gearrangeerd zijn, evenals 90 procent van hen in India. Andere gegevens uit 2012 suggereren dat het scheidingspercentage van een gearrangeerd huwelijk minder dan vier procent is.
Uit een recente Ipsos-enquête, exclusief uitgevoerd voor Global News, bleek dat een op de 50 Canadezen (twee procent) zei dat ze in een gearrangeerd huwelijk zaten, en vijf procent van die respondenten was tussen de 18 en 34 jaar oud.
Voor Loveleen, 53 jaar, was er, ondanks die eerste aarzeling, nooit twijfel over dat Dave niet de ware was. Binnen enkele minuten na de ontmoeting vroeg hij haar mee voor een wandeling en ze praatten anderhalf uur. Haar lot was bezegeld.
Lees meer: Bevatten gescheiden stellen het geheim van eeuwige liefde?
“Hij maakte me echt aan het lachen en zijn persoonlijkheid was zo anders dan die van sommige jongens in Engeland,” zegt ze.
De twee spraken over banen, gezinnen en toekomstdromen. Ze bespraken hun ideale kijk op relaties en hij vroeg haar of ze bereid zou zijn om naar Canada te verhuizen. Ze zei dat ze het zou proberen.
“Het voelde alsof ik hem al jaren kende. Het was alsof het voorbestemd was,” zegt Loveleen. “Toen hij terugkwam naar Canada, had ik het gevoel dat er iets ontbrak… een arm of een ledemaat of dat mijn hart ontbrak. Toen hij terugkwam, wist ik dat ik bij hem moest zijn.”
Samengekomen om één te vormen
Arranged marriages zijn de afgelopen decennia drastisch veranderd, zegt Dr. Saunia Ahmad, directeur en klinisch psycholoog bij de Toronto Psychology Clinic. In het verleden (en dit kan vandaag de dag nog steeds gebeuren), werden huwelijken overeengekomen door twee families wanneer hun respectievelijke kinderen nog jong waren. Soms verloofden ze zich een dag nadat ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet; soms ontmoetten ze elkaar voor het eerst op hun trouwdag.
Heden ten dage, hoewel sommigen aan hele families tegelijk met hun potentiële partners worden voorgesteld, hebben ze de vrijheid om zo lang als ze willen te chatten of op informele afspraakjes te gaan voordat ze besluiten de knoop door te hakken.
Ahmad, die werkt met paren in gearrangeerde huwelijken en onderzoek heeft gedaan naar het onderwerp, zegt dat hoewel het idee van de verbintenis definitief klinkt, er nog steeds veel persoonlijke keuze is in de uiteindelijke beslissing, vooral als je kijkt naar de hedendaagse regelingen.
“Mijn eigen ouders ontmoetten elkaar op hun huwelijksnacht en communiceerden daarvoor nooit met elkaar,” legt Ahmad uit. “Maar nu is er meer een gemengde aanpak. De kinderen hebben veel meer inbreng.”
WATCH: De serie State of the Union neemt een diepe duik in vijf alternatieve relatiemodellen en onthult het veranderende gezicht van de Canadese liefde.
Dit kan betekenen dat je ouders of andere naaste familieleden als matchmakers optreden. Het internet, technologie en online dating hebben het proces ook veranderd, zegt Ahmad. Families sturen foto’s van potentiële partners naar hun kinderen via sms, e-mail of op sommige dating sites zoals Shaddi.com. Ouders kunnen zelfs een dating profiel voor een kind opzetten. Een “bio data” is ook gebruikelijk geworden, wat in wezen een cv is van iemands informatie, prestaties en foto’s.
“Het is niet helemaal de ouders die iemand kiezen … Sommige mensen daten zelfs een jaar lang,” zegt Ahmad.
Loveleen zegt dat ze besloot om een gearrangeerd huwelijk te proberen nadat haar vader was overleden. Ze was 18 jaar oud en vertelde haar moeder dat ze erover dacht het land uit te gaan. Ze sprak met een vriend van de familie, die haar vertelde over een jongeman genaamd Dave die haar vanuit Canada zou komen bezoeken. Ze stemde ermee in hem een foto van zichzelf te sturen voordat ze elkaar ontmoetten.
Ze wist dat ze een risico nam door te trouwen met een man die ze niet kende, maar haar ouders hadden een gearrangeerd huwelijk, net als haar broers en zussen. Sommige liepen goed af en andere niet, maar dat maakte Loveleen niet uit. Ze was bereid om het te proberen.
Dave en Loveleen tijdens hun Engelse huwelijksceremonie in 1984. Foto ter beschikking gesteld door Loveleen Gill.
-
COVID-19-vaccin: Uitstel tweede dosis ‘riskanter’ voor senioren, waarschuwen deskundigen
Dave, 58, besloot tot een gearrangeerd huwelijk maanden voordat hij zijn aanstaande bruid zag. Gedurende die tijd, zegt hij, gaven familieleden hem suggesties over mogelijke echtgenoten. Maar toen hij Loveleen ontmoette, was de zoektocht voorbij.
“Toen ik haar zag, was ze prachtig,” zegt hij.
Na hun ontmoeting in april 1984 maakten ze een reis naar Londen en hun aantrekkingskracht groeide. Twee weken later trouwden ze legaal in Nottingham, Groot-Brittannië, en vier maanden later volgde een Indiase ceremonie.
“Voor mij was het de stabiliteit van Dave en zijn familie,” legt Loveleen uit. “Hij had een goede achtergrond en zijn familie had dezelfde religie als ik… hetzelfde gevoel voor humor.”
Een 21e-eeuwse regeling
Samad Farooqui en Sadia Qavi zijn veel jonger dan de Gills, maar de twee besloten dat een modern gearrangeerd huwelijk de beste manier was om een huwelijkspartner te vinden.
Qavi zegt dat ze zich, voordat ze haar man ontmoette, wilde richten op school en een carrière. Relaties waren niet in haar gedachten.
“Ik heb nooit geweten dat ik via familie een man kon ontmoeten in wie ik interesse zou hebben gehad,” zegt ze. “We ontmoetten elkaar in een restaurant in de buurt. (…) Hij werd zo snel een deel van mijn leven dat ik mezelf niet eens verliefd zag worden.”
Sadia Qavi en Samad Farooqui. Foto ter beschikking gesteld door Sadia Qavi.
Na een eerste ontmoeting in november 2013, besloot het koppel in juni 2014 te trouwen. Voor sommigen lijkt dat misschien snel, maar voor hen was het niet ongewoon. Ze hadden immers allebei succesvolle voorbeelden van gearrangeerde huwelijken in hun respectieve families om uit te putten.
Ahmad zegt dat een relatie voor velen betekent dat ze iemand moeten vinden die toegewijd is en geïnteresseerd in iets voor de lange termijn. Met de populariteit van datingsites als Tinder of Bumble en de verschuiving naar meer ongedwongen relaties, wordt een gearrangeerd huwelijk soms gezien als een garantie voor succes.
READ MORE: Een seksloos huwelijk kan werken
Arranged marriages have changed because marriages themselves have changed, voegt Ahmad toe. In het verleden waren huwelijken bedoeld om de economische en sociale status te verstevigen. Hoewel deze zaken er vandaag de dag nog steeds toe kunnen doen, zijn kameraadschap en compatibiliteit net zo belangrijk.
“Mensen zijn eerder bereid een huwelijk te verlaten als ze ongelukkig zijn en ouders willen ervoor zorgen dat het huwelijk succesvol is.”
In sommige Aziatische gemeenschappen heerst nog steeds een taboe rond echtscheiding, wat ook zou kunnen verklaren waarom het aantal echtscheidingen in bijvoorbeeld India laag is.
“Ik praat tegenwoordig met mensen uit India en de mensen proberen niet alleen te kijken naar opleiding en uiterlijk, maar ook naar het belang van wie iemand is”, zegt Ahmad.
Het is geen ‘liefdeshuwelijk’
Het verhaal rond gemeenschappen die zich bezighouden met gearrangeerde huwelijken, wordt al lange tijd geassocieerd met gedwongen huwelijken of kindhuwelijken. En hoewel dit geldige en voortdurende problemen zijn in gemeenschappen over de hele wereld (en zelfs hier in Canada, volgens een rapport van CTV), kunnen paren in consensuele moderne gearrangeerde huwelijken zich nog steeds gestigmatiseerd voelen. Uit een Ipsos-peiling, exclusief uitgevoerd voor Global News, bleek dat 73 procent van de respondenten “gearrangeerde huwelijken” niet acceptabel vond – wat een verklaring zou kunnen zijn voor een onderwijskloof in het begrijpen van wat deze huwelijken eigenlijk inhouden.
WATCH: Vijf procent van de Canadezen tussen 18 en 34 jaar heeft een gearrangeerd huwelijk gehad, zo blijkt uit een nieuwe Ipsos-peiling.
In een westerse cultuur die liefde en verkering romantiseert, kunnen sommige koppels zich beschaamd voelen om de gearrangeerde route te gaan.
Dan zijn er de verhalen van gearrangeerde huwelijken die uit elkaar vallen of families die eindigen in vetes, die Sumaiya Ahmed, 29, uit Toronto, hoorde voordat ze besloot om er een in te gaan.
“Iedereen dacht dat ik gek was. Toen ik opgroeide in Toronto, was het moeilijk voor mijn vrienden om te begrijpen waarom ik hiervoor had gekozen,” zegt ze. “Ik had te veel te doen en vond dat er niet genoeg tijd was om uit te gaan.”
Sumaiya Ahmed en Asad Iqbal Malick. Foto ter beschikking gesteld door Sumaiya Ahmed.
Ze ontmoette haar huidige echtgenoot, Asad Iqbal Malick, tijdens een kort gesprek op Skype. Het stel ontmoette elkaar pas officieel tijdens hun religieuze huwelijksceremonie drie maanden later in augustus 2014.
“Asad kon maar moeilijk bevatten wat er gebeurde en was een nerveus wrak op de dag zelf. Hij bleef constant om water vragen. We waren allebei veel meer ontspannen toen we twee dagen later op een officiële date gingen,” zegt ze.
READ MORE: Hoe alternatieve relaties de liefde in Canada een nieuwe vorm geven
Maar Malick zegt dat hij zich nooit gestigmatiseerd heeft gevoeld omdat hij een gearrangeerd huwelijk verkoos boven een “liefdeshuwelijk”. (Liefdeshuwelijken worden gewoonlijk gebruikt om niet-gearrangeerde huwelijken aan te duiden.)
Ja, gearrangeerde huwelijken werken
Gereguleerde huwelijken werken, zo stellen deskundigen, omdat mensen al een mentaliteit hebben die ze nodig hebben om het te laten werken. Zeker, er zijn veel huwelijken die mislukken, maar de succesvolle huwelijken begrijpen wat het betekent om toegewijd te zijn.
Voor de Gills ging het erom grenzen te stellen en die te laten werken.
Loveleen en Dave Gill uit Londen, Ont. Foto ter beschikking gesteld door Loveleen Gill.
Liefdehuwelijken en gearrangeerde huwelijken komen elk met hun eigen problemen. Er zijn geen harde en snelle regels voor succes. Wat nodig is, zegt Ahmad, is dat ouders en familieleden onbevooroordeeld blijven en hun kinderen de volwassenen in de situatie laten zijn, aangezien het proces van gearrangeerde huwelijken altijd in beweging is.
“Het is belangrijk dat ouders hun kinderen begrijpen… Handel niet uit angst en vrees, of uit bezorgdheid over wat mensen zullen denken.”
Heden ten dage moet een gearrangeerde ontmoeting worden beschouwd als niets meer dan een blind date die door iemand uit je familie wordt geregeld, legt Loveleen uit.
Hoewel het al tientallen jaren geleden is dat Dave heeft moeten nadenken over een gearrangeerd huwelijk, zegt hij dat de hoeksteen ervan niet is veranderd.
“Je moet eerst de verbintenis aangaan,” zegt hij. “Onze verbintenis was tot de dood ons scheidt.”
Deze week neemt Global News een kijkje bij alternatieve verbintenissen. Morgen kijken we naar vakbonden met een gemengde oriëntatie. Volg mee op Twitter met de hashtag #SOTUCanada.
Dit zijn enkele van de bevindingen van een Ipsos-peiling die tussen 13 en 16 juli 2018 is uitgevoerd in opdracht van Global News. Voor deze enquête werd een steekproef van 1.501 Canadezen van 18+ online ondervraagd via het Ipsos I-Say panel en niet-panelbronnen. Quota steekproeftrekking en weging werden gebruikt om demografische verhoudingen in evenwicht te brengen om ervoor te zorgen dat de samenstelling van de steekproef overeenkomt met die van de volwassen bevolking volgens volkstellingsgegevens en om resultaten te leveren die bedoeld zijn om het steekproefuniversum te benaderen. De nauwkeurigheid van online-peilingen van Ipsos wordt gemeten met behulp van een geloofwaardigheidsinterval. In dit geval is de peiling tot op ±3,0 procent nauwkeurig, 19 van de 20 keer, als alle Canadese volwassenen waren ondervraagd.
– Illustraties door Laura Whelan