Getty
Na een jaar van zielsverwoestende verliezen en gevechten tegen de berg op, heb ik nagedacht over mijn leven en vooral mijn carrière. Het is makkelijker om terug te kijken naar de hoogtepunten en snel vooruit te spoelen door de gênante of pijnlijke momenten. De laatste tijd dwing ik mezelf echter om te pauzeren en te graven in de moeilijkere momenten. Het is hard emotioneel werk, maar het is vaak nodig als we willen groeien.
De waarheid is dat, als ik eerlijk ben, veel grote kansen in mijn leven voortijdig zijn geëindigd omdat ik abrupt was weggelopen. In elke situatie vond ik geldige redenen waarom de baan niet bij me paste – maar ik liet het deel weg waarin ik me niet goed genoeg voelde. Toen ik dit patroon zag, realiseerde ik me dat ik last had van het imposter-syndroom.
Jaren geleden nam een reisorganisatie in Virginia mij in dienst als vertaler Frans. Opgegroeid in Montréal, Canada, werd het grootste deel van mijn opleiding aangeboden in zowel het Engels als het Frans, vanaf de kleuterschool helemaal tot ik afstudeerde aan de universiteit. Hoewel ik een beetje roestig was door een tijdje in de VS te hebben gewoond, had ik tijdens het aanwervingsproces een aantal screenings doorlopen. In feite was ik gepromoveerd van een andere afdeling. Ik was gekwalificeerd en capabel, maar ik had er geen vertrouwen in.
Op mijn eerste dag ontmoette ik de andere pas aangeworven vertaalster. Hoewel ze tijdens haar middelbare schooltijd enige tijd in Frankrijk had doorgebracht, was ze in Amerika geboren en lang niet zo vloeiend als ze dacht. Toch dreef ze de spot met mijn Canadese accent en op momenten van zelftwijfel bleven haar woorden me achtervolgen.
Terwijl we aan zaken werkten, werd het duidelijk dat haar vloeiende, op Parijs geïnspireerde uitspraak niet voldoende was om de gaten in haar woordenschat te compenseren. Dagelijks kwam ze naar me toe voor hulp met reisgerelateerde termen en medische terminologie. Toen nam ze plotseling ontslag, zodat ik alle Franse zaken alleen moest oplossen. De druk werd me uiteindelijk te veel.
Tijdens een noodoproep zorgde ik voor live vertaling voor een van de andere case managers. De ontvangst was verschrikkelijk, de situatie was zeer stressvol en deze collega was gespannen. Met de schijnwerpers op mij gericht en de twijfels die mijn hoofd overspoelden, slaagde ik er nauwelijks in het gesprek door te komen. Toen het voorbij was, nam ik ontslag. Er waren verschillende dingen die ik niet leuk vond aan de functie, maar uiteindelijk was mijn eigen gebrek aan zelfvertrouwen mijn ondergang.
Imposter Syndrome: In a Nutshell
Heeft u zich ooit een bedrieger gevoeld en het gevoel gehad dat iedereen erachter zou komen dat u uw prestaties niet verdiende? Heb je geworsteld met het gevoel dat je er niet bij hoort? Zo ja, dan heb je waarschijnlijk te maken gehad met het imposter syndroom, net als naar schatting 70% van de bevolking. Dat klopt – die gevoelens komen schokkend vaak voor, maar niemand praat erover!
Het imposter syndroom, dat meer dan 40 jaar geleden voor het eerst werd vastgesteld door de psychologen Pauline Rose Clance en Suzanne Imes, treft zowel mannen als vrouwen. Het verschijnsel wordt gekenmerkt door het gevoel dat onze successen kunnen worden toegeschreven aan louter geluk, in plaats van aan onze eigen vaardigheden of kwalificaties.
Na bestudering van het onderzoek ontdekte Dr. Valerie Young dat er specifieke subgroepen naar voren kwamen. In haar boek, The Secret Thoughts of Successful Women, bespreekt ze de volgende soorten van het imposter syndroom:
- De Perfectionist – Ze hebben zulke hoge verwachtingen van zichzelf dat zelfs kleine fouten hen het gevoel geven dat ze falen.
- De Supervrouw/Superman – Ze maken meer uren, nemen nooit vrije dagen en moeten in alle aspecten van het leven slagen om te bewijzen dat ze “the real deal” zijn.
- Het natuurgenie – Ze zijn gewend dat dingen gemakkelijk gaan, dus als iets te moeilijk is of ze het niet bij de eerste poging onder de knie krijgen, voelen ze schaamte en zelftwijfel.
- De solist – Ze vragen niet graag om hulp, dus als ze dat doen, voelen ze zich een mislukkeling of een bedrieger.
- De Expert – Ze zijn voortdurend op zoek naar aanvullende certificeringen of opleidingen, omdat ze het gevoel hebben nooit genoeg te zullen weten om echt gekwalificeerd te zijn.
Hoewel je misschien het gevoel hebt in meer dan één van deze subgroepen te passen, kan de meerderheid van ons zich in minstens één ervan herkennen. Als je naar deze beschrijvingen kijkt, lijkt het redelijk dat iets dergelijks al bestaat sinds het begin van de menselijke geschiedenis. Het is ook begrijpelijk dat deze problemen worden versterkt in de stressvolle wereld waarin we nu leven.
Waarom het vandaag moeilijker is dan ooit
Sociale media hebben ons in contact gebracht met de wereld om ons heen op manieren die we ons een paar decennia geleden nooit hadden kunnen voorstellen, maar het heeft ook een groot aantal nieuwe problemen opgeleverd. Een van de grootste klachten die veel mensen hebben, vooral in dit tijdperk van “influencers”, is dat ons online leven oppervlakkig en nep kan lijken. Als we alleen onze beste momenten laten zien, kan dat de indruk wekken dat ons leven beter is dan het in werkelijkheid is.
Met mijn psychologiestudenten heb ik de implicaties van sociale media, filters en photoshop besproken en hoe die onze verwachtingen van onszelf en anderen kunnen vertekenen. Ik heb artikelen gedeeld over de redenen waarom Instagram zo ophitsend kan zijn en waarom millennials bijzonder kwetsbaar kunnen zijn voor het imposter-syndroom. In het verleden probeerden we “bij te blijven bij de Jones”, een verwijzing naar er net zo goed uit willen zien als onze buren. Tegenwoordig proberen we bij te blijven bij de Kardashians, een familie van rijke vrouwen die een levensstijl hebben die veel verder gaat dan wat de gemiddelde Instagram-gebruiker voor elkaar kan krijgen.
Als gevolg daarvan proberen we een feed te creëren die er gepolijst en volbracht uitziet, en we voelen ons misschien bevestigd als mensen onze content leuk vinden en volgen, maar voor velen kan het aanvoelen als een kaartenhuis. De meesten van ons kunnen zich wel een moment indenken waarop iemand – of het nu een vreemde is op Twitter of een vriend op Facebook – onze authenticiteit op sociale media in twijfel trok. Dat zinkend gevoel, wanneer je publiekelijk in twijfel wordt getrokken, kan vooral moeilijk zijn voor degenen die te maken hebben met het bedriegersyndroom – vooral als de opmerking afkomstig is van iemand met een goed verzorgd, hoog-volgd profiel van zichzelf.
Of course, we have also seen how one momentary lapse in judgment can go viral in our tech-obsessed world. Nog niet zo lang geleden bleven onze beschamingen privé, behalve voor ooggetuigen en een paar mensen die erover hoorden rond de waterkoeler. Nu kunnen onze slecht gekozen woorden worden bewaard door een screenshot en onze misstappen leven voor altijd voort in videoclips. Met zo weinig controle kan zelfs de meest onschuldige fout worden gebruikt om te bewijzen dat we gebrekkig en frauduleus zijn. We leven in een tijdperk waarin iedereen, zelfs anonieme trollen, bereid zijn om de ergste angsten die we over onszelf hebben te bevestigen – dus wat doen we eraan?
Hoe er doorheen te komen
Wanneer je wereld draait en het voelt alsof iedereen weet dat je een grote nepperd bent, kan het moeilijk zijn om enig perspectief te hebben. Dit geldt vooral als er een conflict of publieke controle is geweest. Ik geef graag toe dat ik in een gat wil kruipen en verdwijnen als mijn kwetsbaarheden aan de wereld zijn getoond, zelfs als ik dat zelf heb gedaan.
Dr. Young heeft een lijst met 10 stappen opgesteld die je kunt nemen om het imposter syndroom te overwinnen. Het is zeker de moeite waard om te lezen, maar bedenk wel dat de toepasbaarheid en effectiviteit zal variëren, afhankelijk van wie je bent en wat er is gebeurd. Hoewel mijn coping-strategieën veranderen op basis van de situatie, zijn er een paar mentale verschuivingen die ik heb gemaakt om me te helpen wanneer ik worstel met het imposter-syndroom.
Eerlijk worden
Wanneer je je onwaardig voelt, een fout hebt gemaakt of je op een of andere manier in verlegenheid hebt gebracht, kun je in de verleiding komen om je gevoelens te begraven. Hoewel dit misschien tijdelijk oplucht, lost het op de lange termijn niets op. Je hoeft geen ruzie te maken met de caissière in de supermarkt over het impostersyndroom, maar je kunt wel beginnen je open te stellen voor mensen die je vertrouwt.
Toen ik voor het eerst met mijn man over mijn zelftwijfels begon te praten, vond ik het eng om me zo kwetsbaar op te stellen. Ik vroeg me zelfs af of hij daardoor minder van me zou gaan houden. Gelukkig is het tegenovergestelde gebeurd. Mijn eerlijkheid heeft onze relatie versterkt en nu, wanneer onnodige twijfels mijn vertrouwen bedreigen, weet ik dat ik bij hem terecht kan voor een reality check.
Focussen op feiten, niet op gevoelens
Wanneer het voelt alsof de muren instorten, is het makkelijk om je emoties de logica te laten overheersen. Vorig jaar, toen ik gefrustreerd was over de zorg die mijn oma in het verpleeghuis kreeg, zei een maatschappelijk werker dat ik een klacht moest indienen, maar dat ik mijn gevoelens erbuiten moest houden. Ze legde me uit dat ik serieuzer genomen zou worden als ik me op de feiten zou richten en niet op mijn gevoelens. Dat is me bijgebleven.
Dit advies geldt ook perfect voor het impostersyndroom. Toen ik promotie maakte en vertaler Frans werd, was dat niet alleen te danken aan mijn opvoeding in een Franssprekende omgeving, maar ook omdat ik grondig was doorgelicht en competent was bevonden. Als ik me had geconcentreerd op mijn kwalificaties en de geldige redenen waarom ik was aangenomen, in plaats van op mijn eigen angsten, had ik het misschien anders gezien.
Soms is het normaal om een buitenstaander te zijn
Wanneer we toegeven dat we ons een bedrieger of een bedrieger voelen, zeggen we eigenlijk dat we het gevoel hebben dat we er niet bijhoren. Het is natuurlijk belangrijk om te erkennen dat er momenten zijn waarop die gevoelens normaal zijn. Telkens als je de eerste bent die een bepaald doel bereikt of als je op de een of andere manier anders bent dan anderen in een groep, is het begrijpelijk dat je het gevoel hebt dat je opvalt.
Als je de enige mannelijke verpleegkundige bent in een hecht ziekenhuis of de eerste in je vriendengroep die een baby krijgt, kunnen er momenten zijn waarop je je niet op je plaats voelt. Het kan soms een beetje ongemakkelijk zijn, maar dat hoeft niet negatief te zijn. Erken gewoon de realiteit van de situatie en maak je comfortabel met je status als pionier. Eigen je reis – je zult met elke stap meer vertrouwen krijgen.
Het script omdraaien
Altijd als ik aan een nieuwe baan begon of iets nieuws probeerde, wilde ik het in één keer onder de knie hebben. Extra begeleiding nodig hebben gaf me het gevoel dat ik zwak was, vooral als er publiek bij was. Het is natuurlijk niet eerlijk om onszelf zo onder druk te zetten, en daarom is het belangrijk dat we het script omdraaien.
In plaats van het gevoel te hebben dat we moeten bewijzen wat we waard zijn, moeten we niet vergeten dat we allemaal ergens moeten beginnen. We proberen allemaal en falen voordat we slagen. Er is niets ergers of gebrekkigers aan ons dan aan ieder ander. Onthoud dat de volgende keer als je het gevoel hebt dat je niet snel genoeg leert.
Omarm de hoogtepunten
Net zoals je af en toe het doel zult missen, zullen er ook momenten zijn dat je de roos raakt. Verlies die momenten niet uit het oog en bagatelliseer de lof die u van anderen krijgt niet. Het is belangrijk om je successen te vieren, want je hebt hard gewerkt en ze verdiend.
De volgende keer dat iemand je een compliment geeft en je geneigd bent om het te negeren of zelfs af te wijzen, probeer dan iets nieuws – zeg “dank je wel”. Wees dankbaar wanneer anderen je succes erkennen en koester je op de momenten dat je een doel hebt bereikt. Het gaat allemaal om het vinden van een balans!
Fake It ‘til You Make It
Wanneer je twijfelt aan je vaardigheden en je waardigheid, geef dan niet toe aan de verleiding om weg te rennen en je te verstoppen. Volg in plaats daarvan het eeuwenoude advies “doe alsof tot je het gemaakt hebt”. Hoewel het goed is om eerlijk te zijn over hoe je je voelt, wil je niet aan een nieuwe baan beginnen door iedereen te laten weten dat je je onwaardig voelt.
In plaats daarvan zet je een dapper gezicht op en geef je jezelf de kans om aan een nieuwe omgeving te wennen voordat je conclusies trekt. Soms moet je gewoon ergens aan wennen voordat je zelfvertrouwen echt begint te groeien.
Elke keer dat je dit doet, wordt het makkelijker en voor je het weet, weet je precies hoe je moet omgaan als het imposter syndroom je geluk en succes dreigt te doen ontsporen. De meesten van ons hebben deze gevoelens van zelftwijfel wel eens ervaren – je bent niet alleen.
Omarm je ware zelf, geef jezelf toestemming om gebrekkig te zijn en laat je omringen door mensen die van je houden en je steunen in goede en slechte tijden. Onthoud aan het eind van de dag deze simpele waarheid – je bent verbazingwekkender en capabeler dan je je ooit hebt kunnen voorstellen. Je bent geen bedrieger. Je bent een origineel iemand.
Volg me op LinkedIn. Bekijk mijn website.