Een psychologische aandoening die bestaat wanneer iemands gevoelens van ontoereikendheid zo intens zijn dat het dagelijks leven erdoor wordt belemmerd.
De term “minderwaardigheidscomplex” werd in de jaren twintig van de vorige eeuw bedacht door de Franse psycholoog Alfred Adler, een volgeling van Sigmund Freud die ontgoocheld raakte over Freuds nadruk op de invloed van onbewuste factoren als motivatoren in menselijk gedrag. Hoewel Adler het idee onderschreef dat onderliggende motivaties een rol spelen bij het sturen van de persoonlijkheid, introduceerde hij het begrip “ego-psychologie” in een poging om evenveel belang te hechten aan de rol van bewuste factoren bij het bepalen van gedrag. Volgens Adler ervaren alle mensen als kind gevoelens van inferioriteit en proberen zij de rest van hun leven deze gevoelens te compenseren. Terwijl mensen de afhankelijkheid van de kindertijd vervangen door de onafhankelijkheid van de volwassenheid, blijven de gevoelens van minderwaardigheid in verschillende intensiteit bij verschillende mensen bestaan. Voor sommige mensen dient het gevoel van minderwaardigheid als een positieve motiverende factor, omdat zij ernaar streven zichzelf te verbeteren in een poging om de negatieve gevoelens van minderwaardigheid te neutraliseren. Sommigen worden echter gedomineerd – en daardoor verlamd – door een overweldigend gevoel van ontoereikendheid. Van deze mensen, wier gedachten zo door deze gevoelens worden beheerst dat zij niet normaal kunnen functioneren, wordt gezegd dat zij een minderwaardigheidscomplex hebben. Het tegenovergestelde van een minderwaardigheidscomplex, een superioriteitscomplex, kan ook het gevolg zijn van de onvermijdelijke vroege gevoelens van minderwaardigheid, meende Adler. Dit ontstaat wanneer een persoon overcompenseert en te veel nadruk legt op het streven naar perfectie.