De wetten van de staat met betrekking tot medische fouten zijn niet beperkt tot artsen; tandartsen en andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kunnen ook aansprakelijk worden gesteld voor verwondingen die zijn veroorzaakt door het verstrekken van een behandeling die niet aan de eisen voldoet.
Een incident met tandheelkundige fouten geeft aanleiding tot een zeer specifiek type civiele rechtszaak waarin de eiser medische nalatigheid aanvoert. Hoewel de wetgeving inzake medische fouten van staat tot staat verschilt, moeten eisers in dit soort zaken gewoonlijk aan een viervoudige drempel voldoen om de aansprakelijkheid van de zorgverlener vast te stellen. Deze vier criteria bestaan meestal uit een variatie van:
- plicht volgens de medische zorgstandaard
- schending van die plicht
- oorzaak, en
- schade.
In dit artikel zullen we bespreken hoe u deze vier criteria kunt vaststellen en uw tandheelkundige nalatigheid kunt bewijzen.
Verplichting volgens de toepasselijke zorgstandaard
Uw tandarts – en overigens iedere tandarts in de praktijk – heeft de wettelijke plicht om bij de behandeling van patiënten de toepasselijke zorgstandaard in acht te nemen. De medische zorgstandaard wordt vaak gedefinieerd als het niveau waarop een gewone, voorzichtige tandarts van goede reputatie, met dezelfde of vergelijkbare opleiding en geografische locatie, zorg zou verlenen onder dezelfde of vergelijkbare omstandigheden. Dit is simpelweg de wettelijke manier om te zeggen dat uw tandarts de plicht heeft om zorg te verlenen op hetzelfde niveau als een tandarts met een vergelijkbare opleiding in uw regio zou verlenen. Lees meer over de medische zorgstandaard in rechtszaken over medische fouten.
Verplichtingenschending
Als uw tandarts u niet behandelt volgens de geldende zorgstandaard, heeft de tandarts zijn of haar wettelijke plicht geschonden. Houd er rekening mee dat een ongelukkig of onsuccesvol resultaat niet automatisch betekent dat er sprake is van plichtsverzuim in een geval van tandheelkundige wanpraktijk. Lees meer over wanneer er sprake is van wanpraktijk en wanneer niet.
De tandheelkundige praktijk is geen exacte wetenschap en er zijn geen garanties dat een bepaalde behandeling succesvol zal zijn of toekomstige complicaties voldoende zal voorkomen. Er zijn echter gevallen waarin een tandarts duidelijk de zorgstandaard schendt door bijvoorbeeld de verkeerde tand te trekken of blijvende zenuwschade te veroorzaken door een verkeerde injectie. Er zijn ook minder duidelijke gevallen van plichtsverzuim, en die gevallen worden meestal geholpen door de verklaring van een getrainde medische getuige-deskundige, meestal iemand die een vergunning heeft om tandheelkunde uit te oefenen en ervaring heeft in hetzelfde specialisme als de gedaagde.
Bij voorbeeld, als u een medische foutzaak aanspant tegen een kaakchirurg, kan uw advocaat een medische deskundige aanstellen die ook kaakchirurgie heeft beoefend, of die op zijn minst professionele kennis heeft met de procedure die tot de vermeende fout heeft geleid. Deze getuige-deskundige zou dan een gedetailleerde getuigenis afleggen over:
1. de juiste zorgstandaard onder de omstandigheden, en
2. precies hoe het gedrag van de gedaagde tandarts in de zaak van de eiser niet aan die standaard voldeed.
Lees meer over hoe een medisch getuige-deskundige u helpt bij het bewijzen van uw medische foutzaak.
Het bewijzen van Causation
Causation is vaak het belangrijkste onderdeel van een tandheelkundige foutzaak. Het is heel goed mogelijk dat uw tandarts haar zorgplicht schendt zonder dat u daar schade van ondervindt. Het is zelfs mogelijk dat u nooit weet dat er een schending heeft plaatsgevonden.
Er moet een causaal verband zijn tussen de schending van de zorgstandaard door uw tandarts en een letsel dat u heeft opgelopen. Wanneer u beslist of u een rechtszaak over wanpraktijken door de tandarts moet aanspannen, moet u zich afvragen of uw letsel zich ook zou hebben voorgedaan als de tandarts niet had gehandeld. Als het antwoord volmondig “nee” is, dan zult u waarschijnlijk in staat zijn om causaal verband te bewijzen, mits u een getuigenverklaring kunt overleggen die uw claim ondersteunt.
Als de aard en omvang van uw letsel hetzelfde zou zijn geweest ongeacht het handelen van uw tandarts, dan is er mogelijk geen causaal verband tussen uw letsel en de vermeende schending door uw tandarts. In die situatie zal het waarschijnlijk moeilijk zijn om uw zaak te bewijzen. (Lees meer over waarom medische fouten moeilijk te winnen zijn.)
Wat is uw schade?
Het laatste onderdeel dat nodig is om uw tandheelkundige fout te bewijzen is schadevergoeding.
Als eiser moet u bewijzen dat de schending van de zorgstandaard door uw tandarts u schade heeft berokkend. Schade in een wanpraktijkzaak kan lichamelijk zijn (zenuwbeschadiging, tandverlies), financieel (kosten in verband met het herstellen van de fouten van uw tandarts) of niet-economisch (pijn en lijden). Zolang uw schade is veroorzaakt door de schending van de zorgvuldigheidsnorm door uw tandarts, zal uw zaak worden toegewezen.
Verplichting, schending, oorzakelijk verband en schade zijn de vier basisbouwstenen van elke zaak over wanpraktijken in de tandheelkunde. Als u niet kunt aantonen dat u aan elk van deze vier basiselementen voldoet, zal uw zaak waarschijnlijk worden afgewezen zonder ooit aan een jury te worden voorgelegd. Deskundige ondersteuning door andere tandheelkundige professionals (als getuigen) is essentieel voor het bewijzen van uw zaak, net als bekwame juridische bijstand. Als u denkt dat u het slachtoffer bent geworden van een tandheelkundige fout, kunt u contact opnemen met een ervaren advocaat voor medische fouten om uw zaak en uw juridische opties te bespreken.