Kun je boomschors eten om te overleven? Hoe smaakt het? – Survival Freedom

Boomschors is overvloedig aanwezig in veel gebieden waar je je in een overlevingssituatie zou kunnen bevinden. Omdat het zo overvloedig aanwezig is, wilde ik weten of het een legitieme bron van calorieën is, dus heb ik wat onderzoek gedaan om daar achter te komen.

De meeste boomschors is een veilige en voedzame vorm van voedsel die mensen in de wildernis kunnen vinden en is een uitstekende bron van calorieën in een overlevingssituatie. Je moet alleen oppassen dat je niet een van de giftige soorten kiest, zoals Kers, Pacific Taxus, of Eucalyptus bomen.

Nu je weet dat boomschors kan worden geconsumeerd in een overlevingssituatie laten we bespreken welke soorten boomschors en het hoe en waarom je het zou moeten oogsten en consumeren.

Waarom zou je boomschors willen eten?

Boomschors is in veel omgevingen in overvloed aanwezig en is een snelle bron van calorieën als je weet waar je moet zoeken. Boomschors levert ongeveer 500-600 calorieën per pond en dat is een behoorlijk hoge voedingswaarde voor een plant die je relatief eenvoudig kunt oogsten. Cambium, het eetbare deel van boomschors, bevat verteerbaar zetmeel, suiker, vitaminen en mineralen naast een vrij indrukwekkende hoeveelheid vezels om de boel in beweging te houden.

Gemeenschappelijke bomen met eetbare boomschors

• Pijnbomen zijn groenblijvende naaldbomen die een van de meest geoogste bronnen van boomschors zijn en in veel omgevingen in overvloed voorkomen. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan hun dennennaalden en dennenappels.
• Berkenbomen zijn een dunbladige loofboom die groeit in gematigde klimaten. Hun schors is karakteristiek dun en vaak gescheiden in papierachtige platen met kleur die verschilt per soort. Berkenbast is meestal wat zoeter en heeft een gunstiger textuur dan andere eetbare boomschors.
• Gladde iep is een hardhoutboom die wordt gekenmerkt door zijn “glibberige” binnenbast. Deze boom, ook wel rode iep, grijze iep of zachte iep genoemd, komt veel voor in Noord-Amerika en heeft een binnenbast die veel wordt gebruikt in de geneeskunde voor de behandeling van ziekten variërend van keelpijn tot aambeien.

Bomen met oneetbare of giftige boomschors

• Wilde kersenbomen zijn giftig in alle delen van de boom behalve de vrucht en dan nog alleen als de vrucht rijp is. De boomschors, zaden en bladeren bevatten allemaal cyanogene glycosiden. U herkent deze bomen aan hun trossen witte bloemen en natuurlijk aan de vruchten.
• Pacifische Taxusbomen bevatten een alkaloïde toxine die hartproblemen veroorzaakt. Het innemen van een deel van de plant is giftig voor zowel mens als dier. Deze boom wordt meestal 30 meter hoog en kan worden herkend aan zijn dunne geschubde schors en kenmerkende rode bessen, dunne bladeren en zaadkegels.
• Eucalyptusbomen omvatten meer dan 700 boomsoorten die over de hele wereld voorkomen. De geurige olie die eucalyptusbomen zo lekker doet ruiken, kan bij inname ziekte veroorzaken. Eucalyptusbomen hebben een afbladderende schors en variëren van rood tot regenboogkleurig en zijn gemakkelijk te herkennen aan hun geur.

Hoe oogst je boomschors?

ls je eenmaal de boom met eetbare schors hebt geïdentificeerd die je wilt oogsten, moet je de grijze buitenste schors en de groenere middelste schorslaag verwijderen om bij de voedzame binnenlaag te komen die cambium wordt genoemd. De eetbare binnenlaag is een beetje rubberachtig en wit of crèmekleurig. Oogst de binnenste laag, maar pas op dat u niet te ver gaat, anders bijt u misschien in hard oneetbaar hout.

Hoe eet je boomschors?

Er zijn verschillende manieren om boomschors te consumeren, maar de meest gebruikelijke manieren zijn:

• Bakken
• Bakken
• Bastmeel maken
• Rauw eten.

Boiled Tree Bark is een goede optie als je de beschikking hebt over een pan en wat vers water boven een vuurtje kunt laten koken. Neem de schors en snijd of snipper het in dunne reepjes en doe ze erin om een dunne soep te maken en iets wat op pasta lijkt. Het koken breekt een deel van de taaie vezels af en maakt het gemakkelijker te eten.

Boomschors bakken vereist een paar eetlepels olie of een andere vorm van vet en een koekenpan. Neem reepjes boomschors en leg ze in een koekenpan met een laagje olie gedurende een paar minuten aan elke kant en je krijgt iets met de textuur van gedroogd vlees. Door het op deze manier te koken krijg je een textuur en smaak die lijkt op die van aardappelchips.

Boomschorsmeel maken is iets ingewikkelder, omdat je de schors boven een vuurtje moet proberen en tot poeder moet vermalen. Als je je van je primitieve kant wilt laten zien of in een overlevingssituatie verkeert, kun je het fijnstampen met een paar stenen. Als je wel een keukenmachine of staafmixer hebt is dat een veel makkelijkere optie. Boomschorspoeder kan worden gebruikt om voeding toe te voegen aan wild dat je hebt gevangen of om een basisbrood of -koekje te maken. Boomschorsbroden en -koekjes zijn de laatste jaren steeds populairder geworden en maken al eeuwenlang deel uit van de traditionele voeding in Zweden en in inheemse Amerikaanse culturen.

Rauw eten geeft je misschien een boost calorieën om een rommelende maag te stillen, maar het zal niet de meest efficiënte manier zijn om de calorieën in je lichaam te krijgen. Maar als je geen tijd of voorraden hebt, is het misschien je enige optie. Bereid je voor op een serieuze kaakworkout en het uitspugen van de vezels die je niet kunt vermalen en opeten.

Hoe Smaakt Boomschors?

Boomschors smaakt heel verschillend, afhankelijk van de boomsoort. Voor ons doel kunnen we de meest voorkomende boomschorssoorten behandelen: den, berk en gladde iep.

Berkenschors is iets zoeter dan veel andere eetbare boomschorssoorten en wordt vaak gebruikt als smaakmaker vanwege de smaak die lijkt op wintergroen. Verwerkt in een schorsmeel en gebruikt bij het bakken kan het interessante smaakaccenten toevoegen en extra voeding geven aan brood en koekjes.

Pijnboomschors is de meest gebruikte schors die beschikbaar is voor het foerageren in de wildernis en is een van de meest wijdverspreide schors die wordt gekookt en geconsumeerd. Pijnboomschors is rauw zeer kauwbaar en zacht, en gekookt nog steeds vrij zacht. Afhankelijk van welk deel van de binnenste schorslaag je bereidt, kun je uiteindelijk een harsachtige smaak krijgen.

Slippery elm bark werd ooit gebruikt als een traditioneel geneesmiddel in thee en kompressen en is nu te vinden in poeder- en pilvorm. De schors van de gladde iep heeft een nootachtige, aardse smaak en kan worden gebruikt om een dun papje te maken om te profiteren van zijn geneeskrachtige eigenschappen.

Verdere vragen

Eten mensen boomschors buiten een overlevingssituatie? Boomschors wordt gebruikt als smaakmaker. Het meest wijdverbreide gebruik van boombast als smaakmaker is kaneel, dat simpelweg vermalen en gedroogde binnenbast van een kassiaboom is.

Wordt boombast nog ergens anders voor gebruikt? Boomschors wordt gebruikt in de traditionele geneeskunde, waarvan de meest populaire en bekende de gladde iep is, die kan worden gebruikt in vele medicinale toepassingen, van zuigtabletten om te helpen bij hoest tot een behandeling voor diarree.