KCRW luisteraar Araceli Argueta wilde meer weten over de geschiedenis van de inheemse bevolking van Los Angeles en legde deze vraag voor aan Curious Coast. “Op welk land van de inheemse stammen zijn we? Zijn er nog levende afstammelingen? Wat is hun verhaal?”
Kuruvungna Springs ontspringt in een klein natuurreservaat nabij Santa Monica. Het is een heilige plek voor de Tongva, een van de inheemse stammen van LA. De naam – Kuruvungna – betekent “een plaats waar we in de zon staan” en het was de naam van een Tongva-dorp dat ooit op deze plek van deze natuurlijke bron lag.
Heden ten dage pacht de Gabrielino Tongva Springs Foundation het land van het Los Angeles Unified School District en nodigt mensen uit om meer te leren over de inheemse cultuur, traditie en geschiedenis.
Daar ontmoette ik Julia Bogany, een stamoudste van de Tongva-stam, opvoedkundige en de functionaris voor Culturele Zaken van de Gabrielino/Tongva Band of Mission Indians. Ze zegt dat zitten langs de bron, die stroomt in de schaduw van een 150 jaar oude Mexicaanse cipres, haar doet denken aan hoe het leven voor haar voorouders was.
“Het water stroomt koel. Het is echt mooi. Het is een mooie plek om midden in de stad te zijn. Er is rust en stilte,” zei Bogany over Kuruvungna Springs. “Wat ceremonies betreft, is het echt belangrijk omdat we niet zulke plaatsen hebben waar we naartoe kunnen voor onze eigen ceremonies, maar hier kan dat wel.”
De Tongva zijn volgens archeologen al minstens 10.000 jaar in Zuid-Californië. Sommige Tongva-afstammelingen, zoals Craig Torres, zeggen dat ze hier al sinds het begin der tijden zijn.
“De naam Tongva komt van een woord in onze taal dat de aarde of het land of iemands landschap betekent, dus het betekent ‘volk van de aarde’,” zei Torres, een Tongva-onderwijzer. “In onze verhalen zijn we hier ontstaan, we zijn niet van een landbrug gekomen waar dit is waar we vandaan komen.”
De Tongva leefden in het hele Los Angeles Basin tot in het noorden van Orange County en op de eilanden Catalina en San Clemente. Tongva-dorpen werden vaak gebouwd in de buurt van rivieren, kreken en andere waterbronnen. Hun grootste dorp heette Yangna en lag precies op de plaats waar nu het centrum van LA ligt, bij de Los Angeles-rivier. De Tongva dreven veel handel met elkaar en met andere stammen, zoals de Chumash, hun buren in het noorden en westen. Torres zei dat een belangrijke reden voor hun bloei was dat zij een relatie hadden met het natuurlijke land, gebaseerd op een diep respect.
“Er is deze wederkerigheid die nodig is in elke soort relatie die we hebben, of het nu menselijk is of dierlijk of wat dan ook. Het is geven en nemen. En dat is hoe mijn voorouders in staat waren om op dit land te overleven, niet gedurende een paar honderd jaar, maar gedurende duizenden generaties,” zei Torres. “En daarom zag het eruit zoals het eruit zag toen de Spanjaarden hier voor het eerst kwamen en ze het noteerden in hun dagboeken, het was net een paradijs.”
Toen de Spanjaarden eind 1700 in Zuid-Californië arriveerden, was het leven zoals de Tongva het kenden voorbij. Vanaf dat moment is de geschiedenis van de Tongva en van alle inheemse volken in Californië een ongelooflijk pijnlijke – doorspekt met verhalen over massamoorden, gestolen land en gestolen identiteit.
De Spaanse kolonisten arriveerden en bouwden de Mission San Gabriel in 1781. Duizenden Tongva werden gedwongen hun dorpen te verlaten om in de missies te werken en te leven. De missionarissen noemden alle inheemsen gezamenlijk “Gabrielino’s.”
De Tongva en andere stammen werden gedoopt en gedwongen hun taal en cultuur op te geven.
De stammen vochten hevig terug. Maar hoe erg het ook was onder de Spanjaarden, de slachtingen namen alleen maar toe toen Californië in 1850 een staat werd.
“Het was nog erger toen Californië werd overgenomen door de Amerikanen, omdat er eigenlijk mandaten waren voor de uitroeiing van Californische Indianen,” zei Torres. “Dat was waarschijnlijk een van de slechtste tijden voor ons volk.”
De staat Californië erkende de Gabrielino-Tongva uiteindelijk onder de staatswet in 1994. De stam heeft nooit federale erkenning of steun gekregen.
“Ik denk dat als de Verenigde Staten gewoon zouden erkennen dat er een geschiedenis is van de mensen die hier waren. Ik zie geen erkenning in mijn leven… Ik word volgende maand 70 jaar”, zei Julia Bogany, stamoudste. “Maar ik zie wel een erkenning van de mensen en ik denk dat het langzaam aan het gebeuren is. Ik denk dat het langzaam aan het gebeuren is nu de universiteiten en de San Gabriel Mission zeggen: ‘Dit waren de eerste mensen.’
Ruwweg tweeduizend Tongva-afstammelingen wonen tegenwoordig in Los Angeles en sommige van onze lokale steden hebben namen die afkomstig zijn van de Tongva.
“Als je ziet dat ze allemaal in de uitlopers van het San Gabriel-gebergte liggen, Rancho Cucamonga, Azusa, Pacoima, Tujunga- en dat komt van het woord ‘tohu’, dat zoiets is als een oudere vrouw of een gewaardeerde oudere vrouw in de gemeenschap,” aldus Torres.
Voor Torres betekent het in leven houden van de Tongva-cultuur dat hij de Angelenos van vandaag, jong en oud, voorlicht over de aarde en deze met respect en eerbied behandelt zoals zijn voorouders dat deden.
“Voor mij is een deel van het terugbrengen van genezing naar onze gemeenschappen,” zei Torres, “het opleiden van mensen die hier wonen dat ze echt aandacht moeten schenken aan en zich moeten houden aan die oude instructies die we duizenden en duizenden jaren geleden van onze voorouders hebben gekregen over hoe we ons op het land moeten gedragen. Want alle kinderen, weet je, we hebben allemaal verschillende moeders, maar we delen maar één moeder aarde en we krijgen niet nog een moeder.”
Beiden Torres en Bogany hebben samengewerkt met UCLA aan onderwijsprojecten, waaronder een website genaamd “Mapping Indigenous LA,” die is gewijd aan de diversiteit van Los Angeles en een platform is voor de Tongva en andere gemeenschappen om hun eigen verhaal te vertellen.
Bogany’s rol als opvoeder omvat het onderwijzen van haar achterkleindochter over de Tongva-cultuur en -taal. Bogany zegt dat de 11-jarige er trots op is een Tongva-afstammeling te zijn.
“Ik zeg altijd dat de Tongva-vrouwen hun land nooit hebben verlaten. Ze werden onzichtbaar,” zei Bogany. “Wij zijn niet meer onzichtbaar.”