Lawrence Welk, (geboren 11 maart 1903, Strasburg, N.D., U.S.-gestorven 17 mei 1992, Santa Monica, Californië), Amerikaans bandleider en accordeonist, wiens bruisende “champagnemuziek” meer dan 30 jaar te horen was in zijn succesvolle show, een van de langstlopende programma’s op televisie (1955-71).
Welk, die opgroeide in een Duitstalig gehucht in North Dakota, leerde pas Engels toen hij 21 was en ontwikkelde een accent dat later zou bijdragen aan zijn huiselijke aantrekkingskracht. Vanaf zijn dertiende verdiende hij geld met accordeon spelen en later vormde hij twee groepen, de Biggest Little Band in America en de Hotsy-Totsy Boys, voordat hij bands en orkesten ging leiden, voornamelijk in het Midwesten.
Welk verhuisde daarna naar Los Angeles, waar The Lawrence Welk Show, een programma met bandmuziek met vocalisten, dansers en instrumentale solisten, hem hielp een van de rijkste artiesten in de showbusiness te worden. Welk was een veeleisend werkmeester die er alles aan deed om een nostalgische, heilzame show te produceren. Hij onderhield een vaste programmering met vaste muzikanten, waaronder de Champagne Lady (zangeres Alice Lon) en de Lennon Sisters. Toen het netwerk het programma stopzette, sloot hij een contract met meer dan 250 onafhankelijke televisiestations in de Verenigde Staten en Canada om Memories with Lawrence Welk uit te zenden tot 1982. Vanaf 1987 verscheen het programma op de openbare televisie. Welk vergaarde een enorm vastgoedimperium en verwierf royalty-rechten op 20.000 liedjes, waaronder het volledige oeuvre van Jerome Kern. Welk titelde zijn twee autobiografieën naar zijn handelsmerkzinnen, Wunnerful, Wunnerful! (1971) en Ah-One, Ah-Two! (1974).