Lees meer over Meteora & Kalampaka
Meteora is een gebied in Thessalië (Centraal Griekenland) en Kalampaka is de stad onder de rotstorens van Meteora. Wat Meteora zo bijzonder maakt, zijn de kloosters op de top van de rotstorens. De kloosters, de vele toppen die beklommen kunnen worden en de wandelpaden brengen het hele jaar door veel toeristen naar Meteora.
Historici en geologen begonnen zich ongeveer 1000 jaar geleden te interesseren voor het ontstaan van deze rotsen (Meteora), waarbij verschillende theorieën werden geopperd.
De heersende theorie over het ontstaan van de Meteora, is die van de Duitse geoloog Philipson, die aan het eind van de 19e eeuw naar Griekenland kwam. Volgens zijn theorie had een grote rivier zijn monding in dit gebied, dat gedurende miljoenen jaren werd bedekt door een smal en diep deel van de zee. In het water van de rivier kwamen materie, stenen en in het algemeen verschillende materialen terecht die door het water van de rivier in de monding werden overgebracht vanuit de noordelijke delen van het oergebied van Midden-Europa. Uit de opeenhoping van deze materialen werden deltaïsche kegels gevormd.
25-30 miljoen jaar geleden, nadat in de loop der eeuwen enkele geologische veranderingen hadden plaatsgevonden, werd het centrale deel van het huidige Europa opgeheven. Zo ontstond de opening van Tempi, met als gevolg de uitstroming van het water in de huidige Egeïsche zee.
Tijdens het tertiair, ten tijde van de alpiene orogenieën, werden de vaste delen van de “rotsen” afgesneden van de bergketen van Pindos die was ontstaan en in de loop der eeuwen werd de vlakte van de rivier Pinios tussen hen in gevormd.
Door de voortdurende corrosie door de wind en de regen en door andere geologische veranderingen, kregen deze rotsen hun huidige vorm door het verstrijken van miljoenen jaren.
In de holten, spleten en pieken van de Meteora-rotsen vonden de mensen van die plaats bescherming tegen de invallen van verschillende veroveraars en van hen die het gebied verlieten.
Ook vonden verschillende stoutmoedige kluizenaars en ankerieten een schuilplaats op deze rotsen, op zoek naar geestelijke kalmte, rust en tijdens het bidden streefden zij naar christelijke volmaaktheid.
Kloosters
Heden ten dage wordt de traditie van de orthodoxie al meer dan 600 jaar ononderbroken voortgezet door het Heilige Klooster van de Grote Meteoro (of de Transfiguratie van Jezus), het Varlaam-klooster, het Sint Stefanus-klooster, het Heilige Drieëenheid-klooster, het Sint Nicolaas Anapafsas-klooster en het Rousanou-klooster. Al deze kloosters liggen op de top van de Meteora rotsen.