De volgende wedstrijden staan vermeld op de WA-website. Deze wedstrijden zijn niet zo populair als de twee hierboven genoemde, maar er wordt internationaal aan deelgenomen.
3D boogschietenEdit
3D boogschieten is een subset van het veldboogschieten dat zich richt op het schieten op levensgrote modellen van wild en is populair bij jagers. Het is het meest gebruikelijk om ongemarkeerde afstanden te zien in 3D boogschieten, omdat het doel is om nauwkeurig een jachtomgeving na te bootsen voor competitie.
Hoewel het doel jacht oefening is, worden jachtkoppen niet gebruikt, omdat ze de schuimdoelen te veel zouden verscheuren.
In de afgelopen 10 jaar is 3D boogschieten in een nieuw licht komen te staan met een competitief randje. Er is een hele nieuwe groep van wedstrijden die niet langer worden beschouwd als jachtpraktijk. Wedstrijden worden gehouden in vele staten van de V.S. waarbij de totalen van elke staat worden opgeteld om een enkele winnaar te kronen binnen elke divisie. Sommige deelnemers reizen duizenden kilometers per jaar om te strijden en te proberen de wereldtitel in 3D boogschieten te bemachtigen. Deze competitieve stijl is gegroeid in vele andere landen en zou nog vele jaren met sterke steun moeten worden voortgezet.
De belangrijkste 3D boogschiet groepen zijn de IBO (International Bowhunting Organization) en de ASA (American Shooters Association) zijn voornamelijk gevestigd in het oosten van de Verenigde Staten. Ze hebben elk verschillende regels en scoringsmethoden. Zij organiseren een aantal competitieve schietpartijen in het oosten van de Verenigde Staten. Er zijn verschillende klassen in elke organisatie die variëren van jager tot en met professionele klassen. Elke klasse schiet op maximale afstanden die per klasse verschillen.
Klout boogschieten (G.N.A.S. regels in het Verenigd Koninkrijk)Edit
Gelijk aan doelboogschieten, behalve dat de schutter pijlen probeert te werpen op grote afstand (180 yards of 160 meter voor de mannen en 140 yards of 130 meter voor de vrouwen; er zijn kortere afstanden voor junioren, afhankelijk van de leeftijd) in een groep concentrische cirkelvormige scoringszones op de grond rondom een markervlag. Traditioneel clout boogschieten, tot de Elizabethaanse tijd, werd geschoten op ‘twaalf score’, 240 yards (220 m). De vlag is 12 inch (30 cm) vierkant en is bevestigd aan een stok. De vlag moet zo dicht mogelijk bij de grond hangen als praktisch mogelijk is. De schutters schieten ‘ends’ van zes pijlen en gaan dan, wanneer zij het teken krijgen om dat te doen, naar het doelgebied. Een Clout ronde bestaat gewoonlijk uit 36 pijlen. Clout toernooien zijn meestal een ‘Double Clout’ ronde (36 pijlen tweemaal geschoten). Er kan geschoten worden in één richting (one way) of in beide richtingen (two way). Alle boogtypes mogen meedoen (longbows, recurve, barebow en compound).
- Puntentelling. Een ‘touw’ met een lus aan het uiteinde wordt over de vlaggenstok geplaatst. Dit touw wordt verdeeld in de scoringszones van het doel: Goud (5 punten), Rood (4 punten), Blauw (3 punten), Zwart (2 punten) en Wit (1 punt). Het touw wordt rond het doelgebied “gewandeld” en pijlen die binnen een bepaalde scoringszone vallen worden teruggetrokken en, na voltooiing van de volledige cirkel, op het touw op de overeenkomstige kleuren gelegd. De aangewezen scorer roept dan de namen van de schutters af en de schutters roepen (op hun beurt) hun scores af als zij hun pijlen oppakken. De scores moeten in aflopende volgorde worden afgeroepen, net als bij het doelboogschieten.
Kruisboogschieten (IAU-regels internationaal)
De Internationale Kruisboog-Unie (Internationale Armbrustschutzen Union – IAU) werd opgericht in Landshut, Duitsland, op 24 juni 1956, als het wereldbestuurslichaam voor kruisboogschieten. De IAU houdt toezicht op de wereld-, continentale en internationale kampioenschappen kruisboogschieten in 3 disciplines; 30 m (33 yd) Match-crossbow, 10 m (11 yd) Match-crossbow en Field-crossbow boogschieten. De IAU-wereldkampioenschappen vinden om de twee jaar plaats, met tussenliggende jaren continentale kampioenschappen. Andere internationale en IAU-Cup evenementen vinden jaarlijks plaats.
Field-crossbow boogschieten werd voor het eerst goedgekeurd door de IAU tijdens hun Algemene Vergadering in Frütigen, Zwitserland in 1977. Sindsdien is deze sport uitgegroeid tot de populairste, in termen van wereldwijde activiteit, van de drie doelkruisboogdisciplines van de IAU. Kenmerkend voor deze sport is dat veel kruisboogschutters hun eigen uitrusting maken. Door de gedetailleerde richtlijnen van het Technisch Comité van de IAU te volgen, is het mogelijk een veldkruisboog te construeren van plaatselijk verkrijgbare boogschietmaterialen en toebehoren voor het doelschieten. De veldreglementen van de IAU schrijven voor dat lichte sportkleding moet worden gedragen, zodat geen speciale (en dure) schietkleding hoeft te worden gedragen. Er wordt geschoten op open sportvelden of in sporthallen met behulp van draagbare schietschijven, waardoor de kosten van permanente schietbanen opnieuw worden vermeden (mits aan de IAU- en plaatselijke veiligheidsvoorschriften wordt voldaan).
Crossboogschutters schieten vanuit staande positie en zij moeten de pees van de boog met de hand trekken zonder mechanische hulp. Bij buitenwedstrijden worden de bouten (pijlen) in “ends” (reeksen) van drie op veelkleurige doelvlakken met 10 zones geschoten. Per drie schoten is een tijdslimiet van drie minuten toegestaan. Na een geluidssignaal van de schietofficial, lopen alle deelnemers samen naar voren om te scoren en hun pijlen van de doelen te verzamelen. Deze volgorde wordt herhaald tot het einde van de wedstrijd “ronde”.
Uitrusting – Veldcrossbogen worden ontworpen volgens specificaties die zijn vastgesteld door de Internationale Unie voor het Schieten met een Kruisboog (IAU). Deze regels beperken het vermogen, het gewicht en de fysieke afmetingen van de uitrusting voor gebruik in boogschietwedstrijden. Andere beperkingen zijn het gebruik van mechanische trekkers en uitsluitend open vizieren. De pees moet met de hand worden getrokken zonder mechanische hulp. Bij de constructie worden onder meer gelamineerd hardhout, aluminiumlegering en composietmaterialen gebruikt. De stang, of boog, is gewoonlijk gemaakt van gelamineerd koolstofvezel of glasvezel, met een boogpees van synthetische vezels. Het maximaal toegestane trekgewicht is 43 kg (95 lb) bij een maximale krachtsinspanning van 30 cm (12 in). Het afschieten van een bout van 20 gram (310 grains) genereert een beginsnelheid van ongeveer 67 m/s (240 km/h; 150 mph). Veld kruisboogschieters worden gemaakt van buisvormige aluminium of koolstofvezel boogschacht materialen.
De meerderheid van de kruisbogen gebruikt in deze sport zijn op maat gemaakt in kleine hoeveelheden, vaak door de schutters zelf.
IAU Kampioenschappen Tijdlijn – 1958 1e Europese Kampioenschappen Match-crossbow Gent België, 1979 1e Wereldkampioenschappen Match-crossbow Linz Oostenrijk, 1982 1e Wereldkampioenschappen Veld-crossbow Mikkeli Finland, 1989 1e Europese Kampioenschappen Veld-crossbow Wolverhampton Engeland, 1992 1e Aziatische Kampioenschappen Veld-crossbow Tainan Taiwan ROC.
VliegboogschietenEdit
Bij het vliegboogschieten gaat het erom de grootste afstand te schieten; nauwkeurigheid of penetrerend vermogen zijn niet van belang. Het vereist een groot vlak terrein zoals een vliegveld; het Ottomaanse Rijk richtte een “pijlveld” (Ok-Meidan) in Istanbul op en er waren andere in verschillende grote steden. Het Turkse boogschieten verbaasde de vroegmoderne Europeanen, wier houten longbows en zware pijlen een veel kleiner maximaal bereik hadden; in 1795 maakte Mahmoud Effendi, een secretaris van de Turkse ambassade in Londen, een schot van 482 yards (441 m) op Finsbury Fields, en naar verluidt verontschuldigde hij zich voor een naar Turkse maatstaven matige prestatie.
Moderne regels laten vluchtboogschutters schieten in verschillende klassen en gewichten. Over het algemeen schieten ze zes pijlen op elk “eind” en zoeken dan naar alle pijlen. Slechts vier uiteinden zijn gebruikelijk in een shoot (volgens de Britse regels – in de VS is slechts één uiteinde toegestaan). Aan het eind van het schot blijven de schutters bij hun verste pijlen of markeren ze deze, terwijl de juryleden en hun assistenten de bereikte afstanden meten.
Vluchtboogschieten is gebaseerd op de beste uitrusting, geoptimaliseerd voor het enkele doel van een groter bereik, met behulp van verschillende soorten bogen (sommige ongebruikelijk zoals voetbogen). De zoektocht naar een betere uitrusting voor het boogschieten heeft geleid tot veel ontwikkelingen in de boogschietuitrusting in het algemeen, zoals de ontwikkeling van carbon pijlen.Pijlen voor het boogschieten zijn zeer gespecialiseerd. Ze zijn zeer kort (die van Mahmoud Effendi was slechts 14 inch), zodat de punt van de pijl binnen de boog van de volledig getrokken boog ligt, waardoor een steun nodig is die van de boog naar de boogschutter terugsteekt om de pijl op zijn plaats te houden, of het gebruik van een “siper” (Turks) op de booghand/pols om de pijl op te laten rusten. Ook zijn de schachten ‘barrelled’, taps toelopend naar beide uiteinden vanuit het midden, om zowel het gewicht als de luchtweerstand te verminderen.
Ski archeryEdit
Een evenement dat erg lijkt op de biatlonsport, behalve dat een recurve boog wordt gebruikt in plaats van een geweer. De atleten skiën rond een langlaufbaan en er zijn twee houdingen waarin de atleet de doelen moet schieten: knielend en staand. Tijdens de wedstrijd mogen de ski’s op geen enkel moment worden verwijderd. De atleet mag de ski’s losmaken bij het schieten in de knielende positie, maar moet de voet in contact houden met de ski. De schietafstand is 18 m (20 yards) en de doelen hebben een diameter van 16 cm (6 inches). In bepaalde onderdelen moet de atleet voor elk gemist doel een straflus skiën. De lus is 150 m (160 yards) lang. In de zomer of in regio’s met weinig sneeuw is het Europese loopboogschieten een noemenswaardig alternatief.
Traditionele wedstrijdenEdit
De volgende wedstrijden staan niet op de WA-website, maar zijn wedstrijden die een lange traditie hebben in hun respectieve landen.
BeursaultEdit
Een traditionele Noord-Franse en Belgische boogschietwedstrijd. De teams van boogschutters schieten om beurten op twee doelen tegenover elkaar, op 50 m (55 yards) afstand. Een loodrechte rij houten wanden zorgt voor een pad parallel aan de schietbaan. Na elke ronde nemen de schutters hun eigen pijl en schieten direct in de tegenovergestelde richting (dus met tegengestelde windrichting). Men schiet altijd met dezelfde pijl, zogenaamd de best gebouwde, aangezien het in de middeleeuwen moeilijk was om een constante pijlkwaliteit te hebben. Het ronde zwart-witte doel bootst de grootte van een soldaat na: de diameter is schouderbreed, het midden is hartgroot.
Popinjay (of Papingo)bewerken
Een vorm van boogschieten die oorspronkelijk is afgeleid van het schieten van vogels op kerktorens. Popinjay is populair in België, en in Belgische clubs internationaal, maar weinig bekend elders. Traditioneel, boogschutters staan binnen 12 voet (3,7 m) van de onderkant van een 90 voet (27 m) mast en schieten bijna verticaal omhoog met ‘blunts’ (pijlen met rubberen doppen aan de voorkant in plaats van een punt), en ‘flu-flu’ vullingen (zeer groot, gewikkeld rond de schacht om snel snelheid en afstand van de vlucht te verminderen) met het doel om een van een aantal houten ‘vogels’ te verjagen. Deze vogels moeten bestaan uit een haan, vier hennen en ten minste vierentwintig kuikens. Een haan scoort 5 punten wanneer hij van zijn zitstok wordt geslagen; een hen 3 en een kuiken 1 punt. Er bestaat ook een horizontale variant van Vlaamse oorsprong, die ook in Canada en de Verenigde Staten wordt beoefend
Een Papingo wordt tijdens de zomer ook in Schotland georganiseerd door de Ancient Society of Kilwinning Archers. De boogschutters schieten op een houten vogel die aan de toren van de abdij van Kilwinning hangt. Hier is slechts één vogel het doel, en de boogschutters schieten om beurten met een lange boog totdat de “vogel” is neergeschoten.
Roving marksEdit
Roving marks is de oudste vorm van wedstrijdboogschieten, zoals beoefend door Henry VIII. De schutters schieten naar een “merkteken” en schieten van dat merkteken naar een ander merkteken. Een merkteken is een paal of vlag waar op gemikt moet worden. Net als bij clout wordt een touw of lint gebruikt om de pijlen te scoren. In de Finsbury Mark is de puntentelling 20 voor het raken van de mark, 12 voor binnen ~3 ft (0.91 m), 7 punten voor binnen de volgende ~6 ft (1.8 m) en 3 punten voor binnen de volgende ~9 ft (2.7 m). “Hoyles” zijn markeringen die op dat moment worden gekozen uit de verscheidenheid aan puin, opvallend onkruid, enz. die in de meeste buitengebieden te vinden zijn. Aangezien de afstanden moeten worden geschat, is dit een goede oefening voor de boogschutterij, en het vereist een minimale uitrusting.
Wand shootEdit
Een traditionele Engelse boogschietwedstrijd. Boogschutters schieten om beurten op een verticale strook hout, de toverstaf, meestal ongeveer 1,8 meter hoog en 7,6 tot 15,2 cm breed. Voor het raken van de strook worden punten toegekend. Omdat het doel een lange verticale strook is, laat deze wedstrijd meer fouten in elevatie toe, maar omdat er geen punten worden toegekend voor bijna missers, wordt de nauwkeurigheid van de windrichting van de schutter belangrijker. Het toverstok schieten is in sommige opzichten vergelijkbaar met het traditionele Cherokee spel van maïsstengel schieten.
Andere wedstrijdenEdit
Archers vinden het vaak leuk om variatie aan hun sport toe te voegen door onder ongebruikelijke omstandigheden te schieten of door andere speciale beperkingen of regels aan het evenement op te leggen. Deze wedstrijden zijn vaak minder geformaliseerd en worden min of meer als wedstrijden beschouwd. Enkele vormen zijn de broadhead ronde, bionische en lopende bokken, darts, boogschieten golf, nachtschieten, en kalkoen tester.
Historische reenactmentEdit
Archery wordt veel gebruikt in historische re-enactment evenementen. Dit soort evenementen bestaat meestal uit een combinatie van voorlichting aan het publiek over aspecten van het boogschieten (zoals de boog, pijlen en oefenoefeningen), gecombineerd met een demonstratie of wedstrijd boogschieten in de stijl die het meest geprefereerd wordt in de periode die wordt getoond, meestal in klederdracht uit die tijd.
Voorlichting over boogschietenEdit
Een relatief nieuw programma is ontwikkeld in Amerikaanse scholen, het National Archery in Schools Program (NASP). Hierbij gebruiken leerlingen Genesis-bogen (een compound-stijl boog zonder aflaat). Leerlingen of teams die dat willen, kunnen ook naar staats- en nationale toernooien gaan om het tegen andere scholen op te nemen. Hoewel het begon in de Verenigde Staten, is het begonnen zich te verspreiden naar andere landen.
Veel sportclubs en soortgelijke instellingen in de VS en andere landen bieden boogschieten onderwijsprogramma’s voor die 20 en jonger. Deze programma’s worden gewoonlijk Junior Olympic Archery Development Programs, of kortweg JOAD genoemd. Er zijn meer dan 250 JOAD Clubs erkend door USA Archery.4-H biedt ook boogschieten aan als activiteit voor mensen onder de 18. Meestal moeten leden bepaalde eisen stellen aan de bogen waarmee ze schieten (bijv. gebruik een Genesis Bow, geen vizieren, geen release, etc.). Leden van boogschieten 4-H clubs en degenen die boogschieten als hun project gebruiken kunnen concurreren in doelboogschieten en veldboogschieten wedstrijden.