Het is een basisprincipe, nietwaar? Als het gaat om mensen met waardigheid en respect te behandelen?
Matheüs 7:12 – “Doet dus in alles anderen, wat gij wilt dat zij u doen…”
Het staat ook bekend als de Gulden Regel.
Er is een Wikipedia-pagina aan gewijd en de verwijzingen ernaar in verschillende wereldreligies.
De Gulden Regel is het principe om anderen te behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Het is een stelregel die in veel religies en culturen voorkomt. In sommige godsdiensten kan het worden beschouwd als een ethiek van wederkerigheid, hoewel andere godsdiensten er anders mee omgaan. De stelregel kan voorkomen als een positief of negatief gebod dat gedrag bepaalt:
- Behandel anderen zoals je zou willen dat anderen jou behandelen (positieve of directieve vorm)
- Behandel anderen niet op een manier zoals je zelf niet behandeld zou willen worden (negatieve of verbodsvorm)
- Wat je anderen toewenst, wens je jezelf toe (empathische of responsieve vorm)
Dus, wie ben ik om te komen zeggen “doe geen moeite, het is in feite een misplaatste zaak om te doen”?
Wel, ik weet dat ik niet de eerste ben die het zegt, maar het lijkt erop dat de boodschap niet echt wordt begrepen.
Het probleem is dat “behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden” in de kern een wankele veronderstelling bevat: dat ik op dezelfde manier behandeld wil worden als jij behandeld wilt worden.
Hoe weet je hoe ik behandeld wil worden? Zijn mijn waarden dezelfde als de uwe? Gaat u er in feite niet van uit, en legt u mij uw ideeën niet op, als u mij behandelt zoals u behandeld wenst te worden?
Ik begrijp dat het idee in de kern is dat je anderen met menselijkheid, waardigheid en respect moet behandelen, maar als je niet weet wat waardigheid en respect voor mij zijn, loop je dan niet het gevaar dat je het ideaal achter De Gouden Regel niet volgt?
En dus hebben we een herziening nodig.
We zouden anderen moeten behandelen zoals zij behandeld willen worden.
We moeten begrijpen wat anderen beschouwen als waardigheid en respect, en dat aan hen tonen.
We moeten anderen behandelen zoals zij behandeld zouden willen worden, want als we dat door onze eigen lens doen, houden we geen rekening met wat zij als respect, waardigheid en menselijkheid beschouwen, maar met onze eigen kijk daarop. De waarden van een ander begrijpen is moeilijk, maar uiteindelijk zeer de moeite waard.
Dus hoe begrijpen we de waarden van een ander?
Het goede nieuws is dat er een manier is. Dit is waar we CQ™ nodig hebben: Culturele Intelligentie.
CQ™ is het vermogen om effectief om te gaan en te werken met mensen van verschillende culturele achtergronden. Op basis van meer dan twintig jaar onderzoek in meer dan honderd landen weten we dat er vier capaciteiten zijn die moeten worden ontwikkeld om effectief te kunnen samenwerken met mensen met verschillende achtergronden.
Culturele intelligentie begint met CQ Drive – nieuwsgierigheid en motivatie die nodig zijn om goed met anderen samen te werken. Vervolgens is er CQ Kennis – het begrijpen van de verschillen tussen de ene groep en de andere, zonder toevlucht te nemen tot stereotypering van specifieke culturen. Ten derde, CQ Strategie – leren hoe effectief te plannen in het licht van culturele verschillen. En ten slotte CQ Actie – in staat zijn gedrag aan te passen als de situatie daarom vraagt.
Het nog betere nieuws is dat CQ meetbaar is, met een assessment.
Hierin is het concept van 10 Culturele Waardevoorkeuren verwerkt, die de basistendensen beschrijven in de manier waarop mensen bij voorkeur werken en leven.
Door je eigen voorkeuren op dit gebied te begrijpen en ze te vergelijken met typische normen voor andere groepen, ontwikkel je inzichten die je kunnen helpen de acties van andere mensen te begrijpen en je interpersoonlijke effectiviteit te verbeteren.
Het beste nieuws is, CQ is een vaardigheid die je kunt verbeteren.
Door deze stappen te nemen om uzelf te begrijpen en vervolgens de voorkeuren van anderen, en vervolgens CQ te gebruiken als gedragskader om anders te handelen, en voortdurend te leren, kunt u anderen behandelen zoals zij behandeld willen worden en werkelijk het sentiment van De Gouden Regel vervullen.
1. Antony Flew, ed. (1979). “Gulden Regel”. A Dictionary of Philosophy. Londen: Pan Books in samenwerking met The MacMillan Press. p. 134.
2. Cultural Intelligence Center Culturalq.com