“Night Nurse”, uitgebracht in 1931, op het dieptepunt van de Grote Depressie, was het soort film dat Warner Brothers in die tijd uitbracht. Barbara Stanwyck speelt Lora Hart, een vrouw met pech die een aanvraag indient om verpleegster te worden. Dat doet ze, met succes. Het eerste deel van de film neemt ons mee naar het reilen en zeilen van een ziekenhuis — rond 1931. Stanwyck raakt bevriend met een collega-verpleegster, gespeeld door Joan Blondell, die gedurende de film voor veel komische noot zorgt. Stanwyck’s eerste opdracht is om voor twee zieke kinderen van een rijke moeder te zorgen. Al snel begint ze te beseffen dat er een sinister complot bestaat om de kinderen uit te hongeren zodat verschillende mensen kunnen profiteren van het trustfonds van de kinderen. De moeder van de kinderen is een zware alcoholiste en lijkt haar kinderen volledig te negeren, door ze over te laten aan de zorg van verpleegsters en een huishoudster. Een jonge Clark Gable speelt een griezelige en dreigende chauffeur, die blijkbaar heult met de alcoholische moeder en de slonzige dokter van de kinderen. In de mix van al deze personages komt een charmante smokkelaar (de drooglegging was nog steeds de wet van het land) gespeeld door Ben Lyon. Hij valt voor Stanwyck nadat ze hem oplapt uit een schotwond en dit niet rapporteert zoals vereist. De film is duidelijk “pre-code”, wat betekent dat de code in inkt was vastgelegd, maar grotendeels werd genegeerd door de studio’s tot de handhaving in 1934. Er zijn enkele scènes waarin Blondell en Stanwyck zich aan- en uitkleden, en we zien ze verschillende keren in hun ondergoed! De drank vloeit rijkelijk, ondanks het verbod, en er zijn verschillende scènes met dronken feestgangers. Eén dronken man probeert Stanwyck aan te vallen. Er is wat vrij grafisch geweld naar 1931 film normen. Er zijn ook enkele grappige, pittige dialogen van Stanwyck en Blondell. Mijn favoriete zin is wanneer Stanwyck, na een worsteling met de dronken, verwaarlozende moeder, op haar neerkijkt terwijl ze bewusteloos op de grond ligt en zegt: “You mother…” Ik zal het einde niet verklappen, want het is een beetje bizar, maar dit is een onderhoudende film. Alleen al voor Stanwyck moet je hem zien. Ze geeft een pittig en hard optreden.