Nike Inc (voorheen bekend als Blue Ribbon Sports) is een veelgevraagd Amerikaans merk voor sportschoenen, -uitrusting en -kleding. Op 25 januari 1964 werd het bekende merk ‘Nike’ geboren. De oprichters Phil Knight en Oregon University coach Bill Bowerman begonnen met het importeren van schoenen naar de VS vanuit Japan. Het duo begon hun schoenen te verkopen vanaf een zeer klein begin, en tegen het jaar 1980 ging Nike naar de beurs. Sindsdien is het schoenenmerk uitgegroeid tot het nummer één bedrijf in atletische sportkleding ter wereld.
De producten van Nike worden gemaakt in 41 landen, met de hulp van 533 fabrieken en 1,1 miljoen werknemers. De meeste van Nike’s fabrieken zijn uitbesteed, wat betekent dat ze niet de feitelijke faciliteit bezitten en dat ze de fabrieken “contracteren” om voor hen te produceren. Ze besteden de productie van hun kleding, uitrusting en zelfs schoeisel uit.
Omdat Nike zoveel producten moet ontwerpen om aan hun grote orders te voldoen, hebben ze zoveel fabrikanten over de hele wereld moeten uitbesteden. Elke fabriek die ze gebruiken, moet zich richten op een ander type of een andere stijl van product.
Om de grote hoeveelheid goederen die Nike aan leveranciers en hun verkooppunten moet geven, te distribueren, moeten ze echt een enorm aantal fabrieken hebben die & maken die het merk zeer snel en efficiënt distribueren.
Tegen het einde van 2019 had Nike meer dan 1100 winkels en verkooppunten wereldwijd! Ze distribueren ook naar duizenden derde wederverkopers (of winkels). Er is dus een enorm belang voor Nike om genoeg goederen te kunnen produceren voor hun distributiekanalen en hun algemene wereldwijde retailstrategie te handhaven.
Wat is de reden voor het hebben van zoveel fabrieken?
Met 41 landen en 533+ fabrieken, staat de vraag, “Waar in hemelsnaam wordt Nike eigenlijk gemaakt?”. Je kunt hun productielocaties zeker vinden in landen als Vietnam, China, Japan, Indonesië, Thailand en Italië. Maar China wint deze competitie met een totaal van 112 fabrieken, en 156.000 arbeiders (dat zijn een paar enorme fabrieken, toch!). De reden dat Nike al zijn grote fabrieken in Azië heeft, is de lage loonkost en de mogelijkheid om producten van hoge kwaliteit te produceren voor een fractie van de kostprijs van producten in Noord-Amerika. Het is gewoon beter zakendoen voor grote bedrijven om hun productie te verplaatsen naar landen met lagere kosten, om zo hun winstmarges te maximaliseren.
Hoewel dit verwarrend kan zijn voor Nike om zoveel landen uit te besteden, is het een goede gewoonte voor het bedrijf om hun bevoorrading te spreiden over meerdere landen, effectief het risico & potentiële afhankelijkheid van één land verminderend.
Het hebben van een groot merk komt met een behoefte aan extreem grote volumes van goederen. De seizoenen zijn bijvoorbeeld het hele jaar door gespreid over beide zijden van het halfrond, zodat Nike letterlijk 365 dagen per jaar winter- en zomerkleding moet kunnen produceren. Dit is een heleboel product dat alleen voor Nike moet worden gemaakt om het hele jaar door aan alle seizoenen tegemoet te komen.
3 grote voordelen van productie in Aziatische landen
Als je kijkt naar de materiaalkosten in Noord-Amerika, dan zie je een hoge prijs voor een minimaal product. De beste manier om de winstmarges gezond te houden is door hun belangrijke fabrieken te verplaatsen naar plaatsen als China en Vietnam, waar Nike zijn fabrieken kan uitbesteden en werknemers indirect via een derde partij in dienst kan houden. Wanneer we kijken naar een winstmarge van 44,7%, zou dit aantal worden uitgeput tot zelfs zo laag als 5% bij het verplaatsen van hun bedrijf naar Noord-Amerika.
De redenen?
- Kosten van het product
- Kosten van de lonen
- Bevolking
Nike’s hardloopschoenen kosten naar schatting ongeveer 4,50 dollar om te produceren. Dit laat een aanzienlijke winstmarge voor het bedrijf, en om buffer in al hun andere operationele, marketing, en corporate kosten. Denk aan alle sportsponsordeals van miljoenen dollars, die ze op de een of andere manier moeten kunnen dekken. Dit is ook de reden waarom Nike ervoor kiest om al haar materialen & te produceren in landen buiten Noord-Amerika.
In Aziatische landen zijn de kosten van levensonderhoud relatief laag, en dus op hun beurt ook het minimumloon. In China bedraagt het minimumloon 24 Yuan of 3,39 USD per uur. Ter vergelijking: het gemiddelde minimumloon in de VS is 7,25 dollar per uur. Hierdoor worden de lonen voor Nike bijna gehalveerd. Door de productiekosten laag te houden, ervoor te zorgen dat de kwaliteit over het hele assortiment hoog is, en een aanzienlijk hogere prijs te vragen, laat Nike precies zien waarom het het grootste sportmerk ter wereld is.
Als je naar China kijkt, zie je dat er meer dan een miljard mensen in dit land wonen. Door de relatief grote bevolking kun je meer ruimte in fabrieken vullen, en het competitieve karakter van banen betekent dat het vaardigheidsniveau hoog kan zijn. Het hebben van industrie in deze grotere landen helpt gemeenschappen en brengt inkomen naar elke hoek. In Amerika zijn er gewoon niet genoeg mensen om zulke hoogproductieve productiecentra te hebben. Nike zou niet in staat zijn orders te vervullen of genoeg goederen te maken voor de vele distributiekanalen en voor hun winkels en verkooppunten.
Ze zouden ook niet in staat zijn te verkopen tegen de tarieven die ze nu doen. Of misschien zouden die sporters niet zulke waanzinnige sponsordeals krijgen (maar dat is een ander onderwerp).
Hoe zorgt Nike ervoor dat aan ethische normen wordt voldaan?
Tijdens de vroege jaren ’90 en in de jaren ’00 werd Nike er voortdurend van beschuldigd dat het sweatshops had in tal van Aziatische landen. Het is waar dat sommige fabrieken slechts 20 cent per uur betaalden en arbeiders dwongen om 70-80 uur per week te werken.
Daarom heeft Nike het op zich genomen om veiligheids- en gelijkheidsnormen in te voeren in alle fabrieken waarmee ze samenwerken. Ze hebben oplossingen bedacht om een stabiele werkomgeving te creëren en ervoor te zorgen dat werknemers een eerlijke beloning en goede secundaire arbeidsvoorwaarden krijgen. Ze zoeken naar betere manieren om bonussen te geven aan hun werknemers en betalen hun werknemers op zijn minst het minimumloon voor hun respectievelijke landen (normaal gesproken een stuk meer).
Volgens de website van Nike, onder Pilot Projects for Compensation staat te lezen: “We weten dat beloningssystemen die prestaties belonen en talent aantrekken, alle belanghebbenden ten goede komen. We werken nu intern samen, met onze belangrijkste leveranciers en met externe deskundigen om de volgende stappen te verkennen voor het opschalen van de lessen uit deze onderzoekspilot.”
Een ethische draai om de kosten laag te houden
Nike is duidelijk een toonaangevend merk voor sportkleding en -uitrusting over de hele wereld. Met zo’n groot merkbereik moet Nike ijverig werken aan het creëren (& onderhouden) van een robuuste toeleveringsketen. Ze kunnen niet het risico lopen zonder product te komen zitten, en tekorten aan producten moeten tot een minimum worden beperkt (ten koste van alles worden vermeden). Voor een wereldmerk van deze omvang om dit effectief uit te voeren, moet het honderden partnerfabrieken over de hele wereld hebben.
Enkele van hun grootste productiekrachtcentrales bevinden zich in China en Vietnam, waardoor de kosten voor het merk beheersbaar laag blijven. Door Aziatische landen deze grote orders te laten faciliteren, blijft de status van een merk dat een product van hoge kwaliteit levert voor een eerlijke prijs, en kunnen ze investeren in partnerschappen, marketing & uiteindelijk groei van hun merk.
Nike zal een van de grootste en bekendste merken aller tijden blijven, en zal daarom moeten uitbreiden naar andere landen over de hele wereld. Als het merk zijn producten tegen groothandelsprijzen op het huidige niveau aan andere detailhandelaren blijft distribueren, zullen zij hun lage productiekosten moeten blijven handhaven.
Wilt u een deel van uw productie naar het buitenland verplaatsen om kosten te besparen?
Giovanni’s passie en interesse in wereldwijde inkoop en handel geven hem een inzicht en begrip dat de meesten zouden missen. Zijn liefde voor onderzoek in combinatie met zijn achtergrond in de zakenwereld zorgt voor interessante lectuur.