Een verhaal over het overwinnen van Dyslexie: The Beginning
Laat me u vertellen over een brugklasser die moeite had met leren lezen.
Hij kwam in 1955 in de brugklas van een openbare school in een klein stadje op Cape Cod. Hij had moeite met Dick en Jane en met letters, klanken en woorden.
Zijn lerares, een vriendelijke vrouw met wit, krullend haar, droeg veel poeder dat op haar leerlingen sprenkelde als ze langsliep. Ze was een menselijke suikerdoughnut. Haar naam was Mrs. Eldredge, en hoewel ze de orde in de klas streng handhaafde, maakte ze nooit iemand belachelijk of in verlegenheid.
Tijdens het voorleesuurtje zaten de leerlingen aan ronde tafels en lazen om beurten voor – “Zie je Spot rennen! Rennen! Rennen! Mrs. Eldredge ging van tafel tot tafel, luisterde en corrigeerde de uitspraak, en strooide poeder over de leerlingen als ze langsliep. Toen ze bij de jongen kwam die moeite had met lezen, trok ze een stoel bij hem en ging naast hem zitten. Terwijl hij stotterde en stotterde, niet in staat de juiste klanken voort te brengen, omhelsde Mrs. Eldredge hem tegen zich aan. Geen van de kinderen lachte om zijn gestuntel met lezen, want hij had de handhaver naast zich.
Een verhaal over het overwinnen van Dyslexie: The Importance of Support
Ik was dat jongetje. Aan het eind van de eerste klas was ik nog steeds een slechte lezer, en tot op de dag van vandaag ben ik pijnlijk traag in het doornemen van een boek. Ik had toen al baat gehad bij een Orton-Gillingham-leraar.
De interventie die ik het hardst nodig had, kreeg ik echter ook. Het was de arm van Mrs. Eldredge, die de angst wegnam om te proberen te lezen. Toen haar arm om me heen lag, hoefde ik me er niet voor te schamen dat ik mijn soort hersenen had. Ik heb een dyslectisch brein, een gestoord brein, noem het wat je wilt. Maar als Mrs Eldredge er niet was geweest, had ik nooit van mijn arme hersenen kunnen genieten. Mijn hersenen brachten me door Harvard als een Engels major en een pre-med minor. Ik ben cum laude geslaagd en heb medicijnen gestudeerd, stage gelopen en een fellowship gekregen. Ik schrijf boeken.
Dit alles zou niet gebeurd zijn zonder de arm van Mrs. Eldredge. Ook al verblijft Mrs. Eldredge nu in de hemel – misschien poeder strooiend op wolken terwijl ik dit schrijf – ze blijft me helpen. Ik denk er bijna elke dag aan om haar te bedanken.
Als je dyslexie hebt, zou ik zeggen: “Mazzelpik!” Je hebt een niet te testen, onmeetbaar potentieel. Je bent een verrassingspakket; niemand weet wat je kunt, jijzelf ook niet. Maar ik kan je uit jarenlange ervaring vertellen dat je bijzondere dingen kunt. Je hebt veel talenten die niet kunnen worden aangeleerd, en een brein dat zich onttrekt aan de voorspellende gaven van onze wijste zegslieden van kalmte.
Maar ik zou ook zeggen: “Kijk uit!” Je hebt een gids nodig, iemand die deze paden heeft bewandeld en je kan laten zien hoe je door de woestijn en over de bergen komt. Je hebt iemand nodig die je nooit laat opgeven, iemand die je kan laten weten dat je meer in je mars hebt dan je op dit moment kunt laten zien of vertellen.
Je hebt ook een zorgvuldig, diagnostisch onderzoek nodig. Je hebt de voordelen nodig van de prachtige behandelingen voor dyslexie. Je hebt geluk dat je vandaag dyslexie hebt, want het proces van behandeling ervoor is nu mogelijk.
Een verhaal over het overwinnen van Dyslexie: Dispelling the Myths
Dyslexie kan worden gedefinieerd als een probleem met leren lezen en spellen dat niet kan worden verklaard door een gebrek aan onderwijs, een slecht gezichtsvermogen, of een gebrekkige mentale capaciteit. Als je dyslexie hebt, kun je wel leren lezen, maar zul je moeite hebben met lezen. Je zult moeite hebben om vloeiendheid te ontwikkelen, of het gemak waarmee lezen gaat voor mensen die niet aan deze aandoening lijden. Voor hen wordt lezen net zo automatisch als fietsen. Ze hoeven niet na te denken over het bewaren van hun evenwicht. Dat is wat het betekent om vloeiend te zijn. Maar voor de dyslecticus, is vloeiendheid moeilijk te verwerven. Hij kan lezen, maar slechts langzaam en alleen met inspanning en concentratie.
Dyslexie komt veel voor, meer dan attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), en treft ongeveer 15 tot 20 procent van de bevolking. Het komt ook veel voor bij mensen die ADHD hebben. Exacte cijfers zijn moeilijk te berekenen, maar ten minste 20 procent van de mensen met ADHD heeft ook dyslexie. Voor een diagnose en behandeling kunt u het beste een leesspecialist raadplegen.
Soms verwarren mensen dyslexie en ADHD, maar in feite zijn ze verschillend en staan ze los van elkaar. Dyslexie verwijst naar een leesprobleem. ADHD verwijst naar een probleem met het vasthouden van de aandacht en het organiseren van je leven. Wanneer ADHD symptomen worden behandeld, kunnen de symptomen van dyslexie verbeteren, maar dit is alleen omdat alles wat de persoon doet, inclusief lezen, verbetert wanneer ze hun aandacht erbij kunnen houden. Hoewel medicatie een effectieve behandeling voor ADHD is, is er geen medicatie die dyslexie helpt.
Een verhaal over het overwinnen van Dyslexie: Behandelingen die werken
Wat helpt is gespecialiseerde bijlessen. Je moet fonemisch bewustzijn ontwikkelen, het vermogen om woorden op te splitsen in de samenstellende klanken zoals gesymboliseerd door de letters. Sally Shaywitz, een van de grote figuren op het gebied van dyslexie, noemt dit “het breken van de code”. Maar je moet ook vloeiendheid ontwikkelen. Je kunt een niet vloeiende volwassene herkennen door hem te vragen hardop te lezen. Als ze struikelen en stoppen en beginnen, zijn ze niet vloeiend en hebben ze waarschijnlijk dyslexie. Het goede nieuws is dat ze kunnen worden behandeld, hoewel de behandeling veel gemakkelijker is bij jonge kinderen.
Terwijl Shaywitz en andere deskundigen het belang benadrukken van fonemisch bewustzijn, het doorbreken van de code, en vloeiend worden, biedt de Britse deskundige Dr. Roy Rutherford een nieuwe, en nog onbewezen, benadering die een aanvullende behandeling voor dyslexie kan zijn. Hij en zijn collega’s hebben de Dore methode ontwikkeld met oefeningen om de kleine hersenen te stimuleren, die zich aan de basis van de hersenen bevinden. Rutherford gelooft dat gespecialiseerde bijlessen, de standaardbehandeling voor dyslexie, gecombineerd moeten worden met cerebellaire stimulatie voor de beste resultaten.
“Fonologische vaardigheid is slechts een deel van het probleem,” zegt hij. “Het trainen van alleen fonemisch bewustzijn is als het trainen van alleen de forehand bij tennis. Als je een jaar lang je forehand oefent, ontwikkel je een uitstekende forehand, maar dat betekent nog niet dat je een uitstekende tennisser bent. Als je uitmuntendheid in tennis meet door slechts één vaardigheid te beoordelen, pak je duidelijk niet het hele spel aan. Zo is het ook met dyslexie.”
Net als bij de behandeling van ADHD, is het bij de behandeling van dyslexie belangrijk om aandachtsgebieden te identificeren en voort te bouwen op talenten en sterke punten. Anders zal het kind of de volwassene gewoon het gevoel krijgen dat hij of zij dom is. Je moet zorgen voor aanpassingen, zoals boeken op band of keyboarding, om het individu in staat te stellen de creativiteit en behendigheid met ideeën te ontwikkelen en uit te drukken die de meeste dyslectici bezitten. De op kracht gebaseerde benadering is van vitaal belang. Welke behandeling iemand ook krijgt voor dyslexie of ADHD, het stimuleren van talenten en sterke punten zal de behandeling versterken en veel waardevoller maken.
Het individu met dyslexie (of ADHD) heeft een optimistische, goed opgeleide begeleider nodig die naar het positieve zoekt en de voorwaarden schept om het positieve naar boven te laten komen. Hij heeft de Mrs. Eldredges en de Sally Shaywitzes van deze wereld nodig, die glimlachen als je grappig schrijft of ondersteboven leest of woorden verzint, in plaats van je diep bezorgd aan te kijken. De dyslectische persoon heeft een gids nodig die er geweest is en het gezien heeft. De dyslectische persoon heeft een gids nodig die weet dat hij met een arm om hem heen kan zweven.
Waarheen zweven? Dat is aan ons om uit te zoeken. Maar de dyslectische persoon heeft een gids nodig die weet dat als ze verkeerd praten, in de war raken, onderpresteren, rommel maken en de sociale signalen missen waar ze zo bekend om staan, en hun schoenen achterstevoren aantrekken, dat ze een gekke engel in zich hebben. Als we hen ervan kunnen weerhouden de slechte dingen te geloven die onwetenden over hen zeggen, zullen zij die onwetenden uiteindelijk naar een betere wereld leiden.