Een politieke cultuur is een geheel van opvattingen en praktijken van een volk dat zijn politieke gedrag bepaalt. Zij omvat morele oordelen, politieke mythen, overtuigingen en ideeën over wat een goede samenleving is. Een politieke cultuur is een afspiegeling van een regering, maar bevat ook elementen uit de geschiedenis en tradities die dateren van voor het huidige regime. Politieke culturen zijn belangrijk omdat zij vorm geven aan de politieke percepties en acties van een bevolking. Regeringen kunnen de politieke cultuur en de publieke opinie helpen vormen door middel van onderwijs, openbare evenementen en herdenking van het verleden. Politieke culturen verschillen sterk van staat tot staat en soms zelfs binnen een staat. In het algemeen blijft de politieke cultuur in de loop der tijd echter min of meer gelijk.
Voorbeeld: De Verenigde Staten en Groot-Brittannië zijn beide democratieën, maar hebben elk een eigen politieke cultuur. De Amerikaanse regering ontleent haar bevoegdheden aan een geschreven grondwet die is opgesteld door mannen die bang waren voor monarchen en sterke centrale regeringen, en daarom hebben zij de federale regering in drie afzonderlijke takken verdeeld. Ook wordt het Amerikaanse politieke systeem gedomineerd door twee politieke partijen. Groot-Brittannië daarentegen kent een lange geschiedenis van monarchie en heeft nooit een geschreven grondwet gehad. Hoewel de huidige monarch de officiële titel van staatshoofd draagt, heeft zij slechts nominale bevoegdheden, zodat het parlement – het wetgevend orgaan – het dominerende element van de regering is. En in tegenstelling tot de Verenigde Staten heeft Groot-Brittannië momenteel bijna een half dozijn politieke partijen die regelmatig kandidaten voor het parlement afvaardigen.
Burgerschap
Politieke cultuur is verbonden met opvattingen over burgerschap, omdat de politieke cultuur vaak een idee omvat van wat mensen tot goede burgers maakt. Een burger is een wettig lid van een politieke gemeenschap, met bepaalde rechten en plichten. Omdat elk land zijn eigen eisen stelt aan het burgerschap en de bijbehorende rechten heeft, varieert de definitie van “burger” over de hele wereld.
Voorbeeld: Het is geen verrassing dat verschillende landen verschillende criteria voor het staatsburgerschap hanteren. Frankrijk verleent automatisch het staatsburgerschap aan iedereen die op Frans grondgebied is geboren via het jus soli (Latijn voor “recht op grondgebied”). Duitsland verleent het staatsburgerschap via het jus sanguines (Latijn voor “recht van bloed”) aan personen die een Duitse ouder hebben. De Israëlische wet op terugkeer staat elke jood toe permanent naar Israël te verhuizen en staatsburger te worden. De Verenigde Staten kennen burgerschapsrechten toe aan zowel mensen die op Amerikaans grondgebied zijn geboren als aan mensen die een Amerikaanse ouder hebben.
Karakteristieken van goede burgers
Een goede burger leeft de idealen van het regime na en belichaamt veel van wat een bepaalde politieke cultuur belangrijk vindt. Een Amerikaan die een voorbeeldig leven leidt, maar zich niet inzet om de gemeenschap te helpen, zal waarschijnlijk worden gezien als een goed mens, maar niet als een goede burger. Integendeel, de Amerikanen verwachten van goede burgers dat zij anderen helpen en de gemeenschap beter maken door actief deel te nemen aan het openbare leven. In de Verenigde Staten wordt van een goede burger vaak verwacht dat hij enkele of alle van de volgende dingen doet:
- Stemmen bij verkiezingen
- Alle lokale, staats- en federale wetten naleven
- Belasting betalen
- Geïnformeerd zijn over politieke kwesties
- Vrijwilliger zijn om minder fortuinlijke mensen te helpen
- Patriottisme tonen door de vlag te respecteren, het volkslied te zingen en de Belofte van Trouw te kennen
- recycleer
- help de gemeenschap wanneer dat nodig is
Politieke cultuur en verandering
De politieke cultuur verandert in de loop van de tijd, maar deze veranderingen gaan vaak langzaam. Mensen raken vaak vastgeroest in hun gewoonten en weigeren hun houding ten opzichte van belangrijke kwesties te veranderen. Soms kan het generaties duren voordat er grote verschuivingen optreden in de politieke cultuur van een land.
Voorbeeld: Een voorbeeld van de manier waarop de Amerikaanse politieke cultuur traag verandert, betreft de rechten van minderheden. De Voting Rights Act van 1965 gaf federale troepen het recht toezicht te houden op de stembusgang bij federale verkiezingen in het zuiden om het stemrecht van zwarte Amerikanen te beschermen. Hoewel de wet veertig jaar geleden werd aangenomen, vrezen veel regeringsfunctionarissen dat de raciale spanningen in het Zuiden nog steeds een bedreiging kunnen vormen voor de politieke vrijheden van zwarten. Daarom hebben het Congres en president George W. Bush de Voting Rights Act in 2006 opnieuw goedgekeurd.