De kijk van Noord-Amerikanen op postelein (Portulaca olearacea) begint te veranderen. Jarenlang werd deze Euraziatische plant beschouwd als onkruid, iets waar de landeigenaar vanaf moest zien te komen. Maar een groeiend aantal mensen is nu van mening dat postelein een eetbare tuinarchitectuur op zijn best is: Het is gratis, er komt geen werk bij kijken om het te kweken, het heeft een verscheidenheid aan culinaire toepassingen en het is zelfs zeer voedzaam. Het enige wat het van zijn rechtmatige plaats als gerespecteerd kruid afhoudt, is een achterhaalde logica die zegt: “Deze plant is onkruid; daarom moet het uit mijn landschap worden verdelgd.”
Wanneer je dit “onkruid” proeft en vertrouwd raakt met het onderzoek naar de voedingswaarde ervan, zou je die logica kunnen heroverwegen. In plaats van het als onkruid te bestrijden, zul je het logischer vinden het als een eetbaar kruid te behandelen. Deze positieve kijk op postelein is ook niet echt nieuw, want in de Oude Wereld werd het al jaren doelbewust in tuinen gekweekt. Daarom namen kolonisten het mee naar de Nieuwe Wereld.
Als je streeft naar een landschap met een smetteloos gazon, dan is het nog begrijpelijk als je alle postelein die erop groeit, weghaalt. Dat is de prijs die je moet betalen voor perfectie. Maar gooi het niet weg! Eet het in plaats daarvan op. En als je postelein bijvoorbeeld aan de rand van een tuin groeit, zou je zelfs kunnen overwegen om hem te knijpen in plaats van hem te trekken. Op die manier kun je de hele zomer gezond eten met deze pittige succulent.
The Spruce / K. Dave
The Spruce / K. Dave
The Spruce / K. Dave
Gezondheidsvoordelen van het eten van postelein
Posteleinkruid heeft de hoofden van het Amerikaanse ministerie van Landbouw op hol gebracht. Zij prijzen postelein aan als een bron van voeding voor een gezonder dieet.
Postelein bevat alfa-linoleenzuur, een van de veelgevraagde omega-3 vetzuren. Het heeft geen zin om geld te betalen voor visolie als je je eigen omega-3 vetzuren kunt kweken als onderdeel van je eetbare landschapsarchitectuur (vooral als het weinig moeite kost om postelein te kweken, aangezien het groeit als onkruid).
Niet alleen bevat postelein vijf keer zoveel Omega-3 vetzuren als spinazie, maar het heeft ook stengels die rijk zijn aan vitamine C. Omega-3 vetzuren zijn van groot belang bij het reguleren van onze stofwisseling.
Nee, postelein is niet weer een van die bladerige “konijnenvoedsels” waar alleen een Ewell Gibbons van zou kunnen houden. Postelein is meer dan alleen eetbaar: Het is een culinair genot. In feite is het een vetkruid.
Postelein identificeren
Apostelein een “vetkruid” noemen, helpt niet alleen om het als voedsel te herkennen, maar geeft ook een hint voor de identificatie van het onkruid.
De stengel van postelein is rond en glad, en deze klimplant loopt als een kleine liaan over de grond. De plant draagt onbeduidende gele bloemen.
Jonge planten hebben een groene stengel, maar naarmate ze volgroeid zijn, krijgen de stengels van deze eenjarige een roodachtige tint. De plant heeft kleine, langwerpige, groene bladeren, die trossen vormen en ongeveer 1 inch lang zijn. De bladeren lijken op kleine wiggen en zijn, net als de stengel, sappig, een eigenschap die postelein gemeen heeft met andere vetplanten.
Dit is een matvormende plant met een penwortel. Hij blijft kort (meestal minder dan 15 cm hoog). Als hij met rust wordt gelaten, kan hij onder ideale omstandigheden (zonnig, met vochtige, vruchtbare aarde die goed afwatert) een breedte van 2 meter bereiken.
Postelein plukken en gebruiken
Om postelein sappig te houden voor consumptie, oogst je hem ’s morgens of ’s avonds, wanneer je niet hoeft te concurreren met intens zonlicht. Hieronder volgen voorbeelden van culinaire toepassingen van de plant:
- Gebruik hem rauw in salades, gemengd met andere ingrediënten.
- Eet hem rauw, op zichzelf, als snack.
- Sauteer hem als bijgerecht.
Naast de knapperige textuur die je van een sappige groente zou verwachten, heeft postelein ook een interessante peperige smaak.
Recepten voor postelein zijn er in overvloed, waaronder een die het gebruikt in een komkommer-yoghurtsalade. Hoewel je postelein niet snel in de saladebar van je plaatselijke fastfoodrestaurant zult vinden, staat het inmiddels wel op het menu van een aantal toprestaurants.
Postelein wegwerken, als het moet
Als je niet overtuigd bent van de deugden van postelein en vindt dat je er vanaf moet, kun je het natuurlijk met de hand trekken, wat een biologische methode is. Handplukken gaat het gemakkelijkst als de grond nat is. Je kunt ook het onkruidverdelgingsmiddel Dimension gebruiken, als je niet vastbesloten bent om biologisch te blijven. Postelein ontkiemt wanneer de grondtemperatuur ongeveer 60 graden Fahrenheit bereikt, dus u moet het onkruidverdelgingsmiddel op zijn vroegst halverwege het voorjaar toepassen (neem contact op met uw plaatselijke voorlichtingsbureau).