Een potasmijn
Potas, uitgesproken als potas, is de term die gewoonlijk wordt gebruikt om kaliumhoudende zouten aan te duiden die als meststof worden gebruikt. De meeste potas is afgeleid van kaliumchloride (KCl), dat ook bekend staat als Muriate of Potash (MOP). Als bron van oplosbaar kalium is kalium van vitaal belang voor de landbouwindustrie als primaire voedingsstof voor planten. Kalium verhoogt de waterretentie in planten, verbetert de opbrengst van gewassen en beïnvloedt de smaak, textuur en voedingswaarde van veel planten.
Kalium werd oorspronkelijk gemaakt door boomas in metalen potten uit te logen. Dit proces liet een wit residu achter op de pot, dat “potas” werd genoemd.”
MOP vs. SOP
MOP is de meest voorkomende vorm van potas en vertegenwoordigt ongeveer 95% van de potas in de landbouw wereldwijd, maar er zijn verschillende andere vormen. De tweede belangrijke vorm van potas is kaliumsulfaat of Sulfate of Potash (SOP). Wat is het verschil? MOP bestaat voor ongeveer de helft uit kalium en voor de helft uit chloride, waardoor het nuttig is bij toepassingen waar het chloridegehalte van de bodem laag is. Het wordt gebruikt voor koolhydraatgewassen zoals tarwe, haver en gerst. Het is ook kosteneffectief in vergelijking met andere kaliumverbindingen.
In tegenstelling tot MOP, dat wordt gedolven, wordt SOP meestal chemisch geproduceerd. SOP bevat geen chloride, wat een voordeel kan zijn in situaties waar de bodem een hoog chloridegehalte heeft, bijvoorbeeld in zeer droge omgevingen. SOP wordt beschouwd als een speciale meststof voor gewassen als fruit, groenten, aardappelen, tabak en noten, en hoewel het een kleinere markt vertegenwoordigt dan MOP, wordt er een meerprijs voor betaald.
Waar komt potas vandaan?
Het grootste deel van de potas in de wereld komt uit Canada, met de grootste afzettingen in Saskatchewan en New Brunswick. Rusland en Wit-Rusland komen op de tweede en derde plaats als grootste potasproducenten. In de Verenigde Staten wordt 85% van de potas ingevoerd uit Canada; de rest wordt geproduceerd in Michigan, New Mexico en Utah. Volgens de U.S. Geological Survey bedroeg de productiewaarde van verhandelbare potas, f.o.b. mijn, in 2013 ongeveer 649 miljoen dollar. De kunstmestindustrie gebruikte ongeveer 85% van de verkoop van kaliumchloride in de VS, en de chemische industrie de rest. Meer dan 60% van de geproduceerde potas was MOP.
Potasmijnbouw
Heden ten dage is potas ofwel afkomstig van ondergrondse mijnbouw of van mijnbouw in oplossing. Ondergrondse potasvoorraden zijn afkomstig van verdampte zeebodems. Boormachines graven het erts op, dat naar de oppervlakte wordt getransporteerd naar de verwerkingsfabriek, waar het ruwe erts wordt gebroken en geraffineerd om de kaliumzouten te extraheren. Wanneer de afzettingen zich zeer diep in de aarde bevinden, wordt oplossingsmijnbouw gebruikt als alternatief voor de traditionele ondergrondse mijnbouw. Bij oplossingsmijnbouw wordt gebruik gemaakt van water of pekel om in water oplosbare mineralen zoals kalium, magnesium of andere zouten op te lossen. Er worden putten geboord naar de zoutafzettingen, en het oplosmiddel wordt in het ertslichaam geïnjecteerd om het op te lossen. De oplossing wordt vervolgens naar de oppervlakte gepompt en de mineralen worden teruggewonnen door herkristallisatie.
Wat beide mijnbouwtechnieken gemeen hebben, is dat bedrijven die een van beide technieken toepassen, de operationele efficiëntie en kwaliteitscontrole moeten verbeteren, de productiviteit moeten verhogen, gegevens moeten beheren en hun activiteiten moeten controleren op de naleving van product- en milieuveiligheidsnormen. Laboratoriuminformatiebeheersystemen (LIMS) zijn de ideale oplossing om deze doelstellingen te bereiken. Andere oplossingen die de operationele efficiëntie van mijnen verbeteren, zijn onder meer draagbare röntgenfluorescentie (XRF)-analysatoren, producten voor het wegen en controleren van bulkgoederen en mineraalanalysatoren en bemonsteringssystemen.