Rangers of the North

“Kun je iets zien?” “Niets. Er is niets.” De beschrijvende meerderheid van de tekst van dit artikel is niet voorzien van bronnen, en moet worden ondersteund met referenties.

“Weinigen herinneren zich hen nu nog….maar sommigen dwalen nog rond, zonen van vergeten koningen die in eenzaamheid rondlopen en het onoplettende volk behoeden voor kwade dingen.” -Tom Bombadil over de Verkenners

De Verkenners van het Noorden, simpelweg bekend als de Verkenners, waren het noordelijke zwervende volk van Eriador, het laatste overblijfsel van de Dúnedain van Arnor, die ooit het Noordelijke Koninkrijk van Arnor bevolkten. Zij beschermden het land waar zij rondzwierven, hoewel hun geheimzinnigheid maakte dat andere volkeren hen als gevaarlijk en wantrouwend beschouwden in Bree en de Gouw, waar zij bekend stonden als “Wachters”.

Zij zagen er grimmig uit en waren gewoonlijk gekleed in grijs of donkergroen, met een mantelsluiting in de vorm van een zespuntige ster.

De term “Verkenners van het Noorden” werd het meest gebruikt door hen die in de zuidelijke landen van Rohan en Gondor woonden, misschien om dit volk te onderscheiden van hun verre neven, de Verkenners van Ithilien. Net als de Jagers van het Noorden, waren ook zij Dúnedain, maar behoorden tot het Zuid-koninkrijk van Gondor, en hun voorouders waren al zo’n drieduizend jaar gescheiden van de Noordelijke Dúnedain.

Geschiedenis

“Eenzame mannen zijn wij, Jagers van de wildernis, jagers – maar jagers altijd op de dienaren van de Vijand, want zij zijn op vele plaatsen te vinden, niet alleen in Mordor.”

De Dúnedain van Arnor slonken af na het uiteenvallen van Arnor in drie koninkrijken en de oorlogen met Angmar. Cardolan en Rhudaur vielen al snel en alleen het kleine koninkrijk Arthedain hield de adellijke lijn van Isildur in stand. Uiteindelijk werd ook dat vernietigd in de Slag bij Fornost en Arvedui, de laatste koning van Arthedain ging verloren in de zee.

Arvedui’s zoon en erfgenaam, Aranarth eiste de titel op van Hoofdman van de Dúnedain, 16 Hoofdmannen die regeerden over het overblijfsel van de Dúnedain. Voor de veiligheid kreeg Elrond de erfstukken van het huis van Isildur: de scherven van Narsil, de Ster van Elendil, de Scepter van Annúminas en later de Ring van Barahir, vrijgekocht van de Lossoth.

Ieder van Aranarths erfgenamen (die, net als hij, zijn afstamming konden herleiden tot Isildur zelf) zou in het geheim worden geboren en opgevoed in Rivendell.

De Verkenners werden een geheimzinnig zwervend en nomadisch volk rond Eriador, ver weg van Sauron’s spionnen, weinig bekend of herinnerd, en hun daden werden zelden opgetekend.

De Waakzame Vrede volgde op het verlies van het Noordelijke Koninkrijk en na het einde daarvan concentreerden de vijanden zich voornamelijk tegen Rhovanion en Gondor. Gedurende die tijd vochten de Verkenners kleine gevechten en schermutselingen tegen orcs en wolven om de verspreide volkeren van hun voormalige rijk veilig te houden. De hobbits van de Gouw bloeiden op onder hun bescherming.

Tijdens de heerschappij van Arassuil werden de Orcs van de Nevelbergen brutaler en durfden ze Eriador binnen te vallen. De Verkenners vochten vele gevechten om hen tegen te houden, maar één groep slaagde erin de Gouw te bereiken, en werd afgeslagen door een groep dappere Hobbits onder Bandobras Took in T.A. 2747. Kort daarna brak de Lange Winter aan en vele levens gingen verloren, en Gandalf en de Jagers moesten de Hobbits van de Gouw helpen te overleven.

In 2911, tijdens Argonui’s bewind, begon de Fell Winter waarbij de Brandywine dichtvroor. Dit was een katalysator voor de Witte Wolven die Eriador vanuit het Noorden binnenvielen en die de Verkenners lastig gevallen moeten hebben. In het laatste jaar van zijn heerschappij verwoestten grote overstromingen Enedwaith en Minhiriath, waardoor Tharbad geruïneerd en verlaten achterbleef. De volgende jaren waren vredig, hoewel Arador werd gedood door heuveltrollen en zijn zoon Arathorn II werd gedood tijdens de jacht op orcs.

Arathorns zoon, Aragorn II volgde hem op, die tussen 2957 en 2980 grote reizen maakte, dienend in de legers van Koning Thengel van Rohan, en Steward Ecthelion II van Gondor. Veel van zijn taken verzwakten Sauron en zijn bondgenoten, en het Westen verdroeg hem tijdens de Oorlog van de Ring.

In die tijd waren Aragorns Rangers verspreid en afgenomen. Toen Halbarad een groep Rangers naar het zuiden leidde om Aragorn in de oorlog te helpen, kon hij in de haast niet meer dan dertig Rangers bij elkaar krijgen die in de slag om de Pelennor-velden vochten.

Aragorn werd uiteindelijk Koning Elessar van het Verenigd Koninkrijk en de Rangers werden weer een verenigd volk onder het Huis Telcontar in de Vierde Eeuw.

Voor meer dan duizend jaar behielden de Verkenners van het Noorden trouw de Lijn van Elendil en de wegen van de Dúnedain en de oude erfstukken van de Erfgenaam van Isildur, zoals de scherven van Narsil, Ster van Elendil, Scepter van Annúminas, en de Ring van Barahir. Zoals alle Dúnedain waren zij zeer bevriend met de Elfen, vooral die van Rivendell, waar elke erfgenaam zou worden geboren en opgevoed. Zij bewaakten en beschermden Eriador in het geheim, tegen spionnen en indringers, rovers en andere ergere vijanden.

Vertalingen