Met de Black Lives Matter protesten en de golf van raciale en sociale onrechtvaardigheden tegen de zwarte gemeenschap die over de hele wereld de kop opsteken, zien de meesten van ons Indiërs dit als een ver-van-mijn-bed kwestie. Maar toch hebben veel jongeren, intellectuelen, kunstenaars en een heleboel mensen in het hele land hun steun betuigd aan de protesten in de VS als hun plicht om een wereldburger te zijn. Maar weet u dat ons eigen land een stam van Afrikaanse afkomst herbergt?
Ik was me ook niet bewust van de aanwezigheid van Siddi, een stam van Afrikaanse afkomst die in Karnataka, Gujarat, Hyderabad, Maharashtra en delen van Pakistan woont.
Met een geschatte bevolking van meer dan 20.000, stammen de Siddi’s af van de Bantu-stam uit Oost-Afrika. Hun vestiging in India wordt echter grotendeels betwist en er zijn twee brede theorieën – sommigen zeggen dat ze in de 7e eeuw als slaven door de Portugezen werden meegenomen, terwijl anderen zeggen dat ze als onafhankelijke kooplieden en zeelieden naar India reisden.
De mensen van de Siddi-gemeenschap, die eeuwenlang in India hebben gewoond, vertegenwoordigen een samensmelting van de Indiase cultuur en het Afrikaanse erfgoed. Gekleed in sari’s en bindi’s voeren de Siddi-vrouwen nog steeds een dansvorm uit die zijn oorsprong vindt in primitieve Afrikaanse dansvormen. Ze spreken het plaatselijke Konkani dialect, maar hebben nog steeds moeite om als Indiase burgers erkend te worden vanwege lokale vooroordelen op basis van hun fysieke kenmerken.
Aan het begin van de jaren tachtig besloot de Indiase Sports Authority een Special Area Games Project op te zetten om Siddi-kinderen te trainen zodat ze hun atletische capaciteiten, die ze te danken hebben aan hun Afrikaanse afkomst, konden omzetten in nationale prestaties. Het programma werd echter al snel stopgezet en de kinderen werden gedwongen terug te keren.
Het Siddi-volk, dat al eeuwenlang in het duister leeft, leeft een leven van ontberingen en onderdrukking. Door een gebrek aan kansen zijn zij voornamelijk gedwongen om als boeren te werken, waardoor hun leven voortdurend in het teken staat van armoede. Gebrek aan onderwijsmogelijkheden is nog een andere hindernis die heeft bijgedragen aan hun moeilijke positie van het voelen van een buitenstaander in hun eigen land.
Als Indiërs, kunnen wij ons een enkel incident herinneren van onze ontmoeting met mensen van kleur waarbij onze gedachten niet werden gekruist door het ‘N’ woord, of gevoelens van onrust, paranoia en vooroordelen op basis van veronderstellingen die geassocieerd worden met mensen van kleur die aan ons zijn doorgegeven door de maatschappij? Het probleem van racisme en de onderdrukking van gemeenschappen op grond van hun huidskleur is er altijd geweest, maar nu is het des te nijpender geworden.
Institutioneel en individueel racisme is niet alleen een probleem voor samenlevingen aan de andere kant van de oceaan, maar ook een diepgeworteld probleem in onze eigen natie, en nu is het tijd om eraan te werken om het te verhelpen. Het is aan ons, de jeugd van de natie, om het verhaal te veranderen en deze stereotypen te ontmantelen.