Kinderen over de hele wereld kennen hem en houden van hem.
In Duitsland is hij Kriss Kringle. In Frankrijk is hij Pere Noel. Britse kinderen noemen hem Vadertje Kerstmis. En u kent hem natuurlijk als de kerstman.
Hij heeft nog een andere naam, weet u. Het is een oude naam die honderden jaren teruggaat. Het is een van de allereerste namen die mensen hem gaven:
Kinderen vertellen allerlei leuke verhalen over de Kerstman, Pere Noel, of Kriss Kringle. Al deze verhalen herinneren ons eraan hoe geliefd we zijn en hoe gelukkig we zijn als we geven. De vroegste verhalen die we kennen werden verteld over Sinterklaas, de bisschop van Myra.
Honderden jaren geleden woonde Sinterklaas in een kustplaatsje genaamd Myra, dat in het land ligt dat we nu Turkije noemen. Al sinds hij een klein kind was, hield Nicholas meer van God dan van wat dan ook. Hij studeerde hard, bad vaak, en volgde Jezus door de armen te helpen.
De mensen van Myra hielden zoveel van Nicholas dat toen hun oude bisschop stierf, zij onmiddellijk Nicholas kozen om hem te vervangen. Hij diende hen lange tijd goed.
Nicolaas was geliefd om één reden. Hij had lief. Hij hield zoveel van God en van Gods volk dat hij alles voor hen zou doen.
Hier volgt een verhaal over Nikolaas dat door vele generaties is doorverteld.
Er leefde een man in Myra die erg arm was. Deze man had geen vrouw, maar hij had drie volwassen dochters die bij hem inwoonden
In die tijd, als een jonge vrouw ging trouwen, moest ze geld of bezittingen meebrengen in het huwelijk. Dit werd een bruidsschat genoemd. Als een vrouw geen bruidsschat had, zou ze nooit trouwen.
Deze man was zo arm dat hij geen geld had voor de bruidsschatten van zijn dochters. En hij had ook niet genoeg geld om ze te onderhouden. Hij had, geloofde hij, maar één keus: zijn dochters als slaven verkopen. Nicholas hoorde over deze verschrikkelijke situatie. Op een avond laat, sloop Nicholas naar het huis van de man en gooide iets door het raam. Het was een zak met goud, genoeg om de bruidsschat voor zijn oudste dochter te betalen.
De man was dolgelukkig, en zijn dochter ook. Ze trouwde, maar haar vader zat nog steeds met een probleem. Twee, om precies te zijn. Wat te doen met de twee jongere dochters? Helaas, hij wilde ze wegsturen.
Nicholas kwam op een nacht terug en gooide opnieuw een zak goud door het raam. De vader verheugde zich. Maar hij vroeg zich af wie hem hielp en waarom.
Natuurlijk wilde Nicholas niet dat de man het wist. Hij wist dat het het beste is anderen te helpen zonder hen te laten weten dat we hen helpen. Als we anderen op deze manier helpen, doen we dat omdat we dat echt willen en niet omdat de mensen ons ervoor zullen prijzen.
Maar de vader was vastbesloten. Hij had nog een dochter en geen geld voor een bruidsschat. Hij hoopte zeker dat hij weer geholpen zou worden, vooral omdat hij wilde weten wie het deed. Dus sloot hij de ramen en keek uit op de deur.
Nicholas wilde nog steeds helpen, maar hij wilde niet gezien worden. Dus liet hij achter in het huis, ver uit het zicht van de vader, de zak met goud voor de derde dochter door de schoorsteen naar beneden vallen
Over Nicolaas doen nog meer verhalen de ronde. Er wordt gezegd dat God door de gebeden van Nicolaas kinderen uit de dood opwekte – sommigen die in een brand waren omgekomen en een ander kind dat was verdronken. Al deze verhalen vertellen ons hetzelfde over St. Nicholas. Hij leefde voor God, wat betekent dat hij leefde uit liefde. Als mensen in nood waren en hij was in staat om te helpen, dan gaf Sinterklaas ze hoop en kracht. Sint Nicolaas vroeg zich nooit een minuut af wat hij terug zou krijgen voor zijn hulp. Hij dacht alleen aan wat hij kon geven aan hen die hem nodig hadden.
Verhalen over Sinterklaas verspreidden zich van zijn thuis in Turkije tot in Rusland, waar hij nog steeds een zeer populaire heilige is. Door de eeuwen heen gaven mensen verhalen over hem door in de meest noordelijke delen van Europa, vervolgens in Duitsland, Frankrijk en Engeland, en tenslotte in de Verenigde Staten. De kinderen in elk land gaven Sinterklaas een naam in hun eigen taal, en de onze is Santa Claus.
Christmas is a fun, exciting time, isn’t it? Het is leuk omdat we zoveel tijd met onze families kunnen doorbrengen. Het is leuk omdat we veel kunnen vieren. Het is leuk omdat we kunnen denken, zingen en bidden over Jezus, die in de wereld is geboren om ons te redden.
Kerstmis is ook leuk omdat we kunnen geven. We kunnen onze familie en vrienden laten zien hoeveel we van ze houden door ze speciale cadeaus te geven die we maken of kopen.
We geven omdat we dankbaar zijn. We zijn dankbaar voor vriendschap en liefde en voor alle mensen die voor ons zorgen. We zijn God dankbaar dat Hij ons het leven heeft gegeven.
St. Nicolaas was ook dankbaar, en daarom proberen we met Kerstmis net zo te zijn als hij. Hij was zo dankbaar voor het leven dat God hem had gegeven, dat hij niet kon ophouden anderen vreugde en hoop te geven – hoe ver hij ook moest reizen of hoeveel daken hij ook moest beklimmen!
St. Nicolaas toonde zijn dankbaarheid voor Gods gaven door aan anderen te geven. Welke geschenken kan jouw gezin delen met mensen in nood?
uit de Heiligenboeken van Loyola Kids
Andere artikelen:
Het gebed en de poster van Sint Nicolaas
Sint Nicolaas Retraite
Het leven en de legenden van Sint Nicolaas
Image credit: Nicolaas gooide drie gouden ballen in de kamer van drie arme meisjes door Gentile da Fabriano, 1425. Publiek domein via Wikimedia.