Soorten offers in de Bijbel en wat ze betekenen

De offers vormden een centraal onderdeel van de oudtestamentische aanbidding van God.

Velen begrijpen dat de oudtestamentische offers vooruitwijzen naar Jezus en naar Zijn offer voor onze zonden. Maar is er meer dat we kunnen leren van de Levitische offers? De hoofdstukken 1-7 van Leviticus beschrijven vijf soorten offers:

• Het brandoffer.
• Het graanoffer.
• Het vredeoffer.
• Het zondoffer.
• Het overtredingsoffer.

Wat betekenen ze voor ons vandaag?

Jezus wijst ons de weg

Al deze offers stellen eerst Jezus Christus voor, Zijn daden, Zijn relatie met God en wat Hij voor ons heeft gedaan. Een sleutel tot het begrijpen van dit fundamentele concept is te vinden in Hebreeën 9. Vers 12 legt uit: “Met zijn eigen bloed is Hij het Heilige der Heiligen binnengegaan,” en vers 26 voegt daaraan toe dat Jezus “de zonde heeft weggedaan door het offer van Zichzelf.”

Het volgende hoofdstuk van Hebreeën verduidelijkt dat het doden van dieren niet het ultieme middel was om met zonde af te rekenen. In plaats daarvan was het de bedoeling dat Jezus zou komen en geloof in zijn offer zou vestigen als de basis waardoor wij vergeven kunnen worden (Hebreeën 10:5-18). Hoewel het offersysteem van aanbidding niet langer wordt gepraktiseerd, bevatten de offers zelf symboliek die vandaag de dag nog steeds nuttig is voor christenen.

Zoete reukoffers versus zondoffers

Offers die op het altaar werden gebrand, werden aan God geofferd. God beschreef offers die Hem behaagden als een “lieflijk aroma” (Exodus 29:18). De brandoffers, graanoffers en vredeoffers waren zoete geuroffers (Leviticus 1:9; 2:2; 3:5), gebaseerd op de toewijding van de offeraar aan God.

Toen de Israëlieten echter ongehoorzaam waren, was God niet blij met hun zoete geuroffers. Offers werden door God alleen aanvaard als de offeraar dicht bij God kwam en naar Zijn wet leefde. Anders werd het offer verworpen (Jeremia 6:19-20).

De zoete aroma-offers waren een voorafschaduwing van hoe wij moeten leven. Een christen moet zijn of haar leven leven als een “levend offer” (Romeinen 12:1) dat een “geurig aroma” is voor God, zoals Christus was (Efeziërs 5:2). Onze levens moeten “geestelijke offers” zijn die God zal aanvaarden (1 Petrus 2:5).

In tegenstelling hiermee worden de meeste aspecten van het zondoffer en het schuldoffer niet beschreven als een lieflijk aroma. Deze offers worden gebracht vanwege zonden, en God haat de zonde (Spreuken 6:16-19).

Perfectie van Jezus’ offer

Alleen ongeschonden dieren mochten worden geofferd (Leviticus 1:3; 3:6; 4:3; 5:15), die Jezus Christus voorstelde, die ongeschonden was door de zonde.

Hoewel Jezus zondeloos was, nam Hij gewillig onze zonden op Zich en betaalde de straf die wij verdienen (1 Johannes 3:5; 2 Korintiërs 5:21).

Laten we nu eens kijken naar elk van de vijf soorten Levitische offers en wat ze voor ons betekenen.

1. Verbrandingsoffer

Bij het brandoffer werd het dier op het altaar volledig verbrand voor God. Dit beeldt uit dat men zijn leven met heel zijn hart aan God geeft, zoals Jezus deed. Het brandoffer symboliseerde de liefde en toewijding van de aanbidder aan God, vrijelijk gegeven (Leviticus 1:3).

Het brandoffer kon afkomstig zijn van de kudde (ossen) of de kudde (schapen of geiten), of het konden tortelduiven of jonge duiven zijn. In Leviticus 1 worden verschillende procedures voor deze dieren opgesomd, maar in elk geval moesten ze volledig worden verbrand.

Als levende offers moeten wij Christus navolgen en onze volledige toewijding aan God geven (Mattheüs 22:37; Efeziërs 5:1-2). We moeten ons hele wezen vrijelijk aan God offeren (inclusief onze gedachten, onze wil, ons hart en onze daden).

1. Korenoffer

   /li>

Het graanoffer verschilt van de andere offers omdat er geen bloed aan te pas komt. Het werd altijd samen met brandoffers aangeboden (Numeri 29:6), als aanvulling op het brandoffer. Omdat het brandoffer een hartelijke toewijding aan God betekent, voegt dit offer iets toe aan die toewijding.

Wat betekent dit offer vandaag de dag voor christenen? Beschouw de volgende ingrediënten van graanoffers:

Meel en olie

Bij het offer van fijn meel werd een handvol met olie op het altaar verbrand (Leviticus 2:1) of gebakken als koeken of wafels (verzen 4-7). Dit wordt beschouwd als een broodoffer (Leviticus 21:6). Waarom brood?

Toen Jezus 40 dagen en nachten vastte, werd Hij door Satan verleid om stenen in brood te veranderen. Jezus antwoordde: “Er staat geschreven: “Van brood alleen zal de mens niet leven, maar van elk woord dat uit de mond van God uitgaat”” (Matteüs 4:2-4). Zoals het eten van voedsel noodzakelijk is voor het fysieke leven, is het leven naar Gods woorden noodzakelijk voor het eeuwige leven.

Olie moet ook aanwezig zijn bij het graanoffer (Leviticus 2:15). Olie symboliseert Gods Heilige Geest (1 Samuël 16:13).

Frankwierook

In tegenstelling tot het brandoffer werd slechts een deel van het graanoffer op het altaar verbrand (Leviticus 2:2, 9, 16), terwijl de rest door de priester werd geconsumeerd (verzen 3 en 10). Het deel van het graan dat op het altaar werd geofferd moest met wierook worden verbrand (vers 15). Wierook is een aromatisch wierook. Wij leren uit het boek Openbaring dat onze gebeden als wierook voor God zijn (Openbaring 5:8).

Zout

Zout moest bij elk offer aanwezig zijn. Zout heeft opmerkelijke conserverende eigenschappen. Het verdraagt ook hoge hitte, met een smelttemperatuur van 800 graden Celsius of 1470 Fahrenheit.

Jezus had deze blijvende kwaliteit, en toonde trouw onder groot lijden, zelfs tot de dood.

Korenoffers en levende offers

Als we het graanoffer vergelijken met ons levende offer, kunnen we leren:

• Leef bij elk woord van God (Matteüs 4:4). We moeten de Bijbel dagelijks bestuderen en op alle mogelijke manieren toepassen in ons dagelijks leven.
• Bidt altijd: God wil dat wij met Hem spreken door dagelijks gebed (1 Tessalonicenzen 5:17).
• Verdraag: God verwacht van ons dat we wachten op Zijn redding, dat we naar Hem omzien tijdens beproevingen en vervolgingen (Matteüs 24:13; Psalm 27:14).

1. Vredeoffer

Bij het vredeoffer behoorde het vet aan God toe (Leviticus 3:16). Al het vet van het offer werd verwijderd en op het altaar verbrand, bovenop het brandoffer (vers 5) en het graanoffer. Omdat het brandoffer volledige toewijding aan God betekent, voegt dit offer iets toe aan die toewijding.

Vrede en gemeenschap

Nadat het vet aan God was geofferd, werd het vredeoffer (os, schaap of geit) verdeeld en geconsumeerd door de priesters en het volk dat het offer bracht (Leviticus 7:15-16, 31-32). Hier zien we God, de priesters en het volk hetzelfde offer nuttigen. Dit beeldt de vrede en eenheid uit die God wil met Zijn volk – en onder Zijn volk.

Wees vredestichters

De mensheid is van God gescheiden vanwege de zonde (Jesaja 59:2; Romeinen 5:10). Jezus werd onze vredestichter door Zijn leven op te offeren voor onze zonden, waardoor verzoening tussen God en de mens mogelijk werd (Kolossenzen 1:20; Romeinen 5:1). Zonde veroorzaakt ook verdeeldheid en haat tussen mensen. Maar we moeten ernaar streven om vredestichters te zijn en vrede te sluiten met anderen (Matteüs 5:9; Romeinen 12:18; 1 Petrus 3:11).

Om meer te weten te komen, lees “De Weg van de Vrede”.”

1. Zonde-offer

De laatste twee offers hebben te maken met zonde en verschillen aanzienlijk van de vorige drie. Delen van deze offers werden buiten het kamp geofferd, en de meeste aspecten van deze offers worden niet beschreven als een “lieflijk aroma” voor God. Dat komt omdat deze laatste twee offers handelden over zonde – het overtreden van Gods wet (1 Johannes 3:4). Het zondoffer handelde over de algemene zonden van iedereen – de priesters, de leiding, de hele gemeente en het individu. Dit vertegenwoordigde de waarheid dat allen gezondigd hebben en van nature zondaars zijn geworden (Romeinen 8:7).

In tegenstelling tot het brandoffer, waar het hele dier op het altaar werd geofferd, werd bij het zondoffer alleen het vet en het bloed op het altaar geofferd. Wanneer een stier werd geofferd voor de priester of voor de gehele gemeente, werd het grootste deel van het lichaam van het dier buiten het kamp verbrand. Dit was omdat het de zonde voorstelde, die God verafschuwt (Psalm 5:4; Ezechiël 18:23). Hij wil het ver uit Zijn gezichtsveld verwijderd hebben.

Dit offer was een voorafschaduwing van de offerdood van Jezus Christus. Zoals het zondoffer buiten het kamp werd gebracht om op hout te worden verbrand (Leviticus 4:12), zo werd Jezus buiten de stad gebracht om op hout te worden gedood (Johannes 19:20; Hebreeën 13:12).

De straf is betaald

Jezus kwam als een sterfelijk mens, leefde een zondeloos, volmaakt leven (Hebreeën 4:15) en stierf voor onze zonden, zodat wij de straf van de eeuwige dood niet hoefden te betalen. Zijn ene offer maakt het mogelijk dat alle zonden volledig vergeven worden (Hebreeën 10:12). God de Vader schiep alle dingen door Jezus Christus (Kolossenzen 1:16; Efeziërs 3:9), dus Jezus’ leven is van veel grotere waarde dan de hele schepping – groter dan al onze levens samen. Jezus kwam als een sterfelijk mens, leefde een zondeloos, volmaakt leven (Hebreeën 4:15) en stierf voor onze zonden, zodat wij niet de straf van de eeuwige dood hoefden te betalen. Zijn ene offer maakt het mogelijk dat alle zonden volledig worden vergeven (Hebreeën 10:12).

Het zondoffer vertegenwoordigt dat hoogste offer van onze Schepper en onze persoonlijke behoefte aan dat offer om onze zonden te verzoenen (of te bedekken).

Voor meer informatie, lees “Offer van Jezus.”

1. Zondoffer

Het laatste offer lijkt op het zondoffer, maar is niet precies hetzelfde. Het zondoffer in Leviticus 4 had betrekking op zonde in het algemeen – onder alle klassen van de samenleving. Het zondoffer herinnert ons er ook aan dat wij zondaars zijn geworden (Romeinen 7:18, 20; Jeremia 17:9; Matteüs 7:11). Als zodanig heeft het ultieme zondoffer (Jezus Christus) verzoening gebracht voor de slechte aard die we hebben verworven door onze verkeerde keuzes.

Het schuldoffer handelde over specifieke daden van overtreding van God’s wet, zoals het breken van een van God’s geboden (Leviticus 5:17) of het doen van iets schadelijks aan een ander persoon (Leviticus 6:2-3). Het offer van Christus betaalde zowel voor onze specifieke zonden als voor onze zondige natuur.

Restitutie vereist

Gelijktijdig met het schuldoffer moest de overtreder het slachtoffer van zijn of haar zonde compenseren en een extra bedrag betalen (Leviticus 5:16; 6:5; Numeri 5:6-7). Dit toonde aan dat de overtreder nog steeds een verantwoordelijkheid had om het goed te maken met de persoon die hij of zij pijn had gedaan.

Dit leert ons belangrijke principes die vandaag de dag kunnen worden toegepast. Als iemand bijvoorbeeld iemands auto steelt, is dat in de eerste plaats een zonde tegen God (Jozua 7:20; Psalm 51:4). Als hij berouw toont, zorgt het offer van Christus voor vergeving van de zonde. Het slachtoffer heeft echter nog steeds verlies geleden, dus de berouwvolle dief zou dan verantwoordelijk zijn voor het teruggeven van de auto aan het slachtoffer en het betalen van een extra bedrag voor de schade en het ongemak dat het slachtoffer heeft geleden.

Lessen uit het overtredingsoffer

Het overtredingsoffer leert ons:

• Zonde heeft gevolgen.
• Wanneer we berouw tonen, moeten we niet alleen om een algemene vergeving bidden, maar specifiek voor elke zonde die we hebben begaan.

• We moeten proberen de schade die door onze zonden is veroorzaakt te herstellen – vooral wanneer we een ander persoon schade hebben toegebracht. (Voor meer over het complexe onderwerp van verzoening, zie onze blogserie over “Conflictoplossing” en over “De 5 V’s van genezende relaties.”)

Sommigen beschouwen de oudtestamentische offers als irrelevante praktijken uit vervlogen tijden. Hoewel het offer van Christus het voor christenen vandaag de dag overbodig heeft gemaakt om fysieke offers te brengen (Hebreeën 9:12-14; 10:3-5), kunnen we tot een dieper begrip komen van onze Heiland, vergeving en bekering door ze te bestuderen en te begrijpen.

Om meer te leren over zonde, bekering en het bekeringsproces, lees ons gratis boekje Verander je leven!

Voor een schema dat de offers samenvat, zie “Oud Testamentische offers en hun vervulling in Christus.”

Over de Auteur

Doorgaan met lezen