Tanda’s worden om vele redenen opgericht, maar vaak is het zo dat ten minste één lid geld nodig heeft om een schuld onmiddellijk af te lossen, of dat zich een noodsituatie voordoet. In de VS kan het vele maanden of zelfs jaren duren om het sofi-nummer te krijgen dat nodig is om traditionele bank- en creditcardrekeningen te openen. Tanda’s bieden immigranten en anderen een manier om te “lenen” en te “sparen” wanneer zij geen toegang hebben tot andere vormen van bankieren. Maar zij kunnen ook worden opgericht zonder dringende financiële verplichtingen.
Onder Mexicanen spelen deze vormen van informele spaarverenigingen een belangrijke rol bij het in stand houden van het levensonderhoud van veel mensen die zowel in Mexico als in de Verenigde Staten wonen. Volgens cultureel antropoloog Carlos Vélez-Ibáñez – de eerste wetenschapper die deze culturele praktijk onder Mexicanen kritisch heeft onderzocht – zijn tandas gebaseerd op wederzijds vertrouwen, of confianza. Zoals Vélez-Ibáñez uitlegt, geeft confianza “vorm aan de verwachtingen voor relaties binnen brede netwerken van interpersoonlijke banden, waarin intimiteiten, gunsten, goederen, diensten, emotie, macht of informatie worden uitgewisseld”.
Hoewel tandas een belangrijke economische rol spelen onder de Mexicanen, vervullen zij ook belangrijke sociale en emotionele functies in het dagelijks leven van de mensen, omdat zij het gebruiken als een forum om hun status onder de mede-tanda-leden en hun partners te verbeteren door op religieuze wijze deel te nemen aan de vereniging. Om een voorbeeld te geven uit het artikel van Franziska Castillo “Tandas: Informal loan clubs where trust meets need”, vertelt zij over haar 22-jarige buurman Gerardo, die lid werd van een tanda nadat zijn tante voor hem borg stond in de groep. “Als ik het geld in handen heb, geef ik het uit,” redeneerde Gerardo om lid te worden van de tanda. Hij kan zijn vereniging niet in de steek laten aangezien zijn grootmoeder in Mexico, die al heel zijn leven lid is van de tanda, teleurgesteld zou zijn in hem. Deze sociale constructies creëren een platform dat sparen onder de leden aanmoedigt. Terwijl een gemiddelde Amerikaan slechts vijf procent van zijn inkomen per jaar spaart, sturen Mexicaanse immigranten naar schatting 11,5 procent van hun inkomen terug naar hun land van herkomst. Volgens antropologe Lourdes Gutierrez Najera zijn tandas gebruikelijk onder Oaxacaanse migranten.
Voor vrouwen in het bijzonder vergemakkelijken tandas sociale netwerken en voelen ze zich minder geïsoleerd als ze in Los Angeles wonen. Zoals de door haar geciteerde vrouwen gekscherend zeggen: “De enige reden waarom vrouwen aan tandas deelnemen is voor de roddels, anders heeft het geen zin”. Bijgevolg maakt de deelname aan tanda-bijeenkomsten de scheiding van hun geboortedorp, Yalalag, draaglijker. Belangrijker is dat ze migranten ook helpen geld te besparen.
De jongere generaties hebben bedrijven opgericht die tandas moderniseren met online platforms. (Yahoo Finance creëerde bijvoorbeeld de kortstondige Tanda-app waarmee vrienden en families aan dezelfde groep konden deelnemen zonder dat ze zich geografisch dicht bij elkaar hoefden te bevinden). Deze platforms helpen de problemen op te lossen die de traditionele tanda met zich meebrengt, zoals transparantie, organisatie, lokalisatie, en methoden om geld in te zamelen en te verdelen.