Op het eerste gezicht dachten we eindelijk te weten wat James Cameron aan het doen was in de Deepsea Challenger. Nee, niet proberen om het hart van de oceaan te vinden. Het lijkt erop dat hij de perfecte plek heeft gevonden voor de Avatar sequel – de binnenkant van de Pacific Barreleyes hoofd.
Het is weer zo’n rariteit uit de diepte, en die heldere kop is beslist buitenaards. Met de blauwe gloed die door de lampen van de ROV’s wordt weerkaatst, lijkt het echt alsof deze vis een rijke bron van unobtainium zou kunnen zijn.
Natuurlijk is dat niet het geval – maar wat er werkelijk binnenin deze spookvis gebeurt, is bijna net zo vreemd.
De Pacific Barreleye (AKA the Clear Headed Fish From Blue Planet II)
Blue Planet II staat op Netflix en krijgt een tweede kijkersronde. Met alle wonderen van de diepte, is er een die blijft komen uit deze serie. De Pacific Barreleye (Macropinna microstoma), blijft je bij. Het is alles wat we leuk vinden aan de oceaan – ze zijn mooi, ze zijn vreemd, en ze laten ons veel vragen stellen.
Het goede nieuws over deze revitalisering door Netflix is dat we deze keer veel meer antwoorden hebben.
Voor een lange tijd wisten we niet echt veel over deze vis, en al helemaal niet over het transparante schild rond zijn kop. Binnenin dit schild zit een heldere vloeistof.
Dit schild ziet er onder water namelijk heel gaaf en interessant uit. Maar als je het op het droge probeert te brengen, loopt het leeg en loopt de vloeistof weg, en zonder voorkennis zou je geen idee hebben hoe het er beneden uitziet. In plaats daarvan krijg je dit:
Zoals bij veel diepzeevis het geval is, komen veel van onze eerste blikken en monsters uit de netten van vissers. Dus tegen de tijd dat we ze zagen, was er geen enkele manier om te zeggen dat ze deze heldere schoonheden waren. Gelukkig zijn onze instrumenten voor onderwaterobservatie verbeterd.
Als u de aflevering nog niet hebt gezien, geven we u een kort overzicht van de vissen.
Wat is de Pacific Barreleye
De Pacific Barreleye is een stevige diepzeevis. Het is een van de vele vissen uit de barreleye (Opisthoproctidae) familie, algemeen bekend als spookvissen.
Hoewel ze een van de vele zijn, onderscheiden ze zich van de andere door hun vreemde, doorzichtige kop.
Waarom heeft die vis een doorzichtige kop?
Eerlijke vraag. In het kort: zodat hij kan zien. Er is wat meer uitleg nodig om tot een vollediger antwoord te komen, maar dit is echt de beste plaats om te beginnen. De ogen van de spookvis zitten binnenin de sneeuwbol die zijn kop is.
Als je naar het gezicht van de Macropinna Microstoma kijkt, zie je twee cirkels boven de mond die beslist zijn ogen zijn. Dat zijn niet zijn ogen. Het zijn min of meer de neusgaten.
De eigenlijke ogen zitten net onder die twee groene “bladeren” aan de binnenkant van zijn kop. De ogen zijn lang en buisvormig, zoals alle barrelen, waaraan ze hun naam te danken hebben. Soms houden wetenschappers ervan om bot te zijn. Zoals “octopus” in wezen Grieks is voor “acht poten”.”
Omdat de ogen in het schild zitten, moet het schild doorzichtig zijn zodat de Pacific Barreleye ze kan zien. Dat roept natuurlijk de vraag op: “Wat doen hun ogen eigenlijk in hun hoofd?”
Maak je geen zorgen, het wordt allemaal duidelijk. En ik geef toe, er is een beetje giswerk (we laten je weten waar), maar het lijkt neer te komen op hun jacht.
Hoe Pacific Barreleye Fish jaagt
Deze jongens zijn diepzeevissen – niet slakvissen op de bodem van de Marianatrog, maar diep. Ze zitten net onder waar het zonlicht niet kan doordringen. Het klinkt een beetje triest, maar het is eigenlijk een goede strategie.
Door hun unieke oogvorm zijn spookvissen bijzonder goed in het opvangen van licht, waardoor ze beter kunnen zien bij weinig licht. Maar aanpassingen om in de diepzee te kunnen zien, hebben hun voor- en nadelen. Het nadeel is dat ze een smal gezichtsveld hebben, een beetje alsof je door een verrekijker kijkt.
Het is echter een goede ruil, want het betekent dat ze hun prooi kunnen zien, maar dat hun prooi hen niet kan zien.
De Pacifische barreleye kijkt bijna altijd naar boven. We hebben zelfs lange tijd gedacht dat hun ogen vast stonden. Sindsdien hebben we echter gezien dat ze hun ogen draaien.
De reden dat ze omhoog kijken, is dat ze de silhouetten van hun prooien (die dichter bij het zonlicht zitten) boven zich voorbij zien komen. Dit geeft de Macropinna Microstoma een kans om hun prooi te spotten en te besluipen.
Het is maar goed dat ze goed genoeg kunnen zien om hun prooi te inspecteren, want het zijn kieskeurige eters. Deze spookvissen hebben een kleine bek, waardoor ze vooral kleine kwallen, schaaldieren en andere kleine drijvende wezens eten.
Als ze aanvallen, richten ze hun ogen naar voren. Ze proberen kleine porties in een klein gat te krijgen, dus er is niet veel ruimte voor fouten. Ze moeten hun prooi dus in de gaten houden.
De bioluminescente geleien zijn bijzonder gemakkelijk te spotten en lijken een belangrijk deel van hun dieet uit te maken. Doordat hun ogen in hun kop zitten, zijn ze beschermd tegen de stekende tentakels.
Er wordt zelfs aangenomen, en hier komt een beetje giswerk om de hoek kijken, dat ze veel van hun voedsel krijgen door het van siphonoforen te stelen.
Op papier zou een siphonofoor te veel moeten zijn voor de kleine Pacific barreleye om aan te kunnen. We hebben het hier over een vis van gemiddeld 15 centimeter lang en een organisme dat langer kan zijn dan een blauwe vinvis.
Terwijl de siphonophore de macropinna niet echt opmerkt, prikken zijn lange tentakels bij contact. En ze zijn veel krachtiger dan de kleine balletjes die de spookvissen in hun geheel opeten. En als de spookvis naar binnen zwemt om voedsel te stelen dat in de tentakels gevangen zit, kan hij een steek niet echt vermijden. Zijn lichaam lijkt dit aan te kunnen, maar gevoelige organen zoals de ogen niet. Maar hun ogen zitten veilig binnen het heldere, met vloeistof gevulde schild.
En dat is in feite de gangbare theorie over waarom Pacific barreleyes hun ogen binnen in hun kop houden.
