Het aantal Britse en andere Europese auto’s dat tijdens de Britse invasie de Verenigde Staten binnenkwam, was niet meer dan een druppel. Het enige noemenswaardige auto-thema liedje van de band in die tijd was “Drive My Car.” Dat ging niet eens over auto’s op zich, maar over iemand die in een auto reed. Andere Beatles-songs maakten terloops melding van auto’s, maar dat was meer een idee dan een thema.
Het waren Amerikaanse bands – zelfs de folkgroepen – die zongen over de coolheid van auto’s. “Mustang Sally’, ‘Hey Little Cobra’ en ‘Little Deuce Coupe’ laten zien dat Amerikaanse pony cars, GT racers en custom hot rods deel uitmaakten van het nationale gedachtegoed.
“De eerste Britse groepen zongen over liefde en verloren liefde, of herintroduceerden blues aan de Amerikanen, en zongen met het ongeluk van een Britse jeugd die nog leefde in de nadagen van de naoorlogse soberheid,” zei de heer Feibusch.
Maar dat weerhield de Britse rocksterren er niet van om hun financiële succes om te zetten in auto’s. The Beatles waren geen uitzondering. In een uniforme stijl, typerend voor hun begindagen, reden ze alle vier een tijdje in Mini Coopers als dagelijkse auto’s (een esthetisch detail dat goed zou hebben gepast in de plot van de film “Help!” uit 1965).
Maar de Beatles gingen ook voor chiquere, meer geïndividualiseerde auto’s. George Harrison bezat een Aston Martin DB5 uit 1965 en een Jaguar E-Type, naast andere auto’s. John Lennon had een Sgt. Pepper-achtige, psychadelisch beschilderde Rolls-Royce Phantom V uit 1965 – waarvan hij zei dat hij was geïnspireerd door de stijl van Roma-caravans – en een Ferrari 330 GT uit 1965. Paul McCartney had een DB6 uit 1966, evenals een Lamborghini 400GT uit 1967. Ringo Starr kocht een 1964 Facel Vega in die eerste wasbeurt van Beatles roem en pikte later een 1968 Ford Mustang op.