Verschillende technieken kunnen worden gebruikt om veel meer thema’s uit te drukken.
LeitwortstilEdit
Leitwortstil, wat in het Duits “leidende woordstijl” betekent, is de herhaling van een formulering, vaak met een thema, in een verhalend verhaal om ervoor te zorgen dat het de aandacht van de lezer trekt. Een voorbeeld van een leitwortstil is de steeds terugkerende zin “So it goes” in Kurt Vonnegut’s roman Slaughterhouse-Five. De schijnbare boodschap ervan is dat de wereld deterministisch is: dat de dingen maar op één manier hadden kunnen gebeuren, en dat de toekomst al vaststaat. Maar gezien de anti-oorlog toon van het verhaal, is de boodschap misschien integendeel, dat de dingen anders hadden kunnen zijn. Het gebruik ervan in de Arabische Nachten van Scheherazade laat zien hoe de techniek kan leiden tot de eenwording van de samenstellende delen van verhaalcycli. In de Bijbel komen ook verschillende vormen van het werkwoord “zien” terug en onderstrepen het idee van Abraham als ziener. Ook is er het herhaalde gebruik van de stam kbd in Samuel I, om “gewichtigheid, eer, heerlijkheid” aan te duiden.
In Nieuw Testamentische studies wordt een leitwortstil een verbale draad genoemd. David Rhoads, Joanna Dewey, en Donald Michie identificeren verschillende verbale draden in hun baanbrekende narratief-kritische studie van het Evangelie van Marcus. Marcus bindt bijvoorbeeld twee ongelijksoortige verhalen aan elkaar met een verbale draad die de lezer dwingt om te zoeken naar verbanden tussen de verhalen. Het woord voor scheuren (Grieks: σχίζω, schizō) wordt gevonden bij de doop van Jezus in Marcus 1:10 en bij het scheuren van het tempelsluier in Marcus 15:38.
Thematische patronenEdit
Thematische patronen betekent het invoegen van een terugkerend motief in een verhaal. Zo gaan verschillende scènes in John Steinbecks Of Mice and Men over eenzaamheid. Thematische patronen zijn duidelijk in Duizend-en-één-nacht, met als voorbeeld het verhaal van “De stad van het koper”. Volgens David Pinault is het overkoepelende thema van dat verhaal, waarin een groep reizigers door de woestijn trekt op zoek naar oude koperen artefacten, dat “rijkdom en pracht iemand weglokken van God”. Het verhaal wordt verschillende keren onderbroken door verhalen binnen het verhaal. Zo is er een verhaal opgetekend in een inscriptie die gevonden werd in het paleis van Kush ibh Shaddad; een verhaal van een gevangene over Salomo; en een episode over het lijk van koningin Tadmur. Volgens Pinault “introduceert elk van deze kleine verhalen een personage dat bekent dat hij eens trots genoot van wereldse voorspoed: vervolgens, zo vernemen we, is het gegeven personage door God vernederd … Deze kleine verhalen versterken uiteindelijk het thema van het grote verhaal”.