De schitterende bloemen van de tijgerlelie zijn de moeite waard, en niet voor niets. De van oorsprong Aziatische tijgerlelie (Lilium lancifolium, ook Lilium tigrinum genoemd) is een populaire sierplant die internationaal wijdverbreid is.
Hij is zelfs genaturaliseerd in delen van de Verenigde Staten, en kan in New England in het wild worden gezien.
Er is natuurlijk ook een inheems Amerikaans personage van de tijgerlelie, die populair werd in het kinderverhaal Peter Pan. Het kan moeilijk zijn om online tips te vinden over het kweken van deze prachtige bloemen, want de helft van de tijd vind je eerder verwijzingen naar haar!
En toch zijn er eigenlijk overeenkomsten tussen de twee. Tenslotte is Tiger Lily een sterk en onafhankelijk karakter. In de traditionele overlevering zou de betekenis of symboliek van de tijgerlelie staan voor de felheid en het zelfvertrouwen van de vrouw. Sommigen zeggen zelfs dat het schenken van een tijgerlelie betekent: “Ik daag je uit van me te houden!”
Het zou ook een bloem zijn van barmhartigheid, mededogen en loyaliteit, maar ook verbonden zijn met rijkdom en succes.
Een Koreaans volksverhaal vertelt over een kluizenaar die een tijger hielp die was neergeschoten door een pijl. De kluizenaar verwijderde de pijl, en de tijger zwoer in ruil daarvoor oneindige vriendschap.
Toen de tijger stierf van ouderdom, gebruikte de kluizenaar zijn kracht om de tijger te veranderen in een prachtige tijgerlelie, en hield zijn schoonheid intact als herinnering. Toen de kluizenaar zelf uiteindelijk overleed, begon de tijgerlelie zich te verspreiden op zoek naar zijn vriend. Dus of u nu op zoek bent naar een felle oranje en zwarte bloesem, of een trouwe plant die misschien wel uw tuin wil overnemen, de tijgerlelie is perfect voor u.
Laten we een stukje Neverland mee naar huis nemen en de wereld van de tijgerlelie verkennen!
Tijgerlelie Overzicht
Types van tijgerlelie
Weliswaar zijn alle tijgerlelies van dezelfde soort (Lilium lancifolium), maar er bestaan verschillende opvattingen over wat tijgerlelies eigenlijk zijn. Over het algemeen worden de meeste tijgerlelies als echte lelies beschouwd, in die zin dat ze uit een bol voortkomen.
De term bol wordt in dit geval echter nogal losjes geïnterpreteerd, omdat verschillende vormen kunnen voortkomen uit bulbils of uit een meer knolvormige wortelstructuur.
Er zijn twee algemene bolvarianten die tijgerlelies hebben. De oosterse tijgerlelievorm heeft de neiging zich voort te planten uit bulbillen die zich langs de stengel ontwikkelen in de buurt van bladknoppen of oksels. De gewone wilde variant verspreidt zich via hun knolvormige wortelstelsels.
In de loop der tijd zijn er cultivars ontwikkeld die naast de populaire oranje en zwarte tijgerleliebloemen ook witte, gele, rode of roze bloemen produceren.
Gemeenschappelijke kenmerken van tijgerleliebloemen zijn de kenmerkende donkere spikkels of vlekken in het midden van de bloem en naar buiten krullende bloemblaadjes.
Meerdere grote bloemen vertakken zich aan een enkele stengel in een kluit, en de bladeren van de plant zijn lancetvormig (lang en speerpuntvormig). De centrale stengel van de plant kan enkele meters hoog worden, en hoeft meestal niet zwaar gestut te worden.
Er zijn nog een paar andere soorten die soms tijgerlelies worden genoemd. Hiertoe behoren Lilium parvum (de alpenlelie, ook wel Sierra-tijgerlelie genoemd), Lilium columbianum (de Columbiaanse lelie, ook wel wilde tijgerlelie genoemd), en Lilium michauxii (de Carolina-lelie).
Van deze soorten komt de Carolina-lelie qua uiterlijk het dichtst bij tijgerlelies en wordt er het vaakst mee verward. De vorm van de bloem zelf is vrijwel identiek aan de vorm van een tijgerleliebloem, maar mist de kenmerkende spikkels.
Veel hybride lelies vertonen ook tekenen van een kruising met Lilium lancifolium. Deze kunnen kleurschakeringen hebben die typisch zijn voor een andere leliesoort, zoals levendige kleurstrepen in het midden van het bloemblaadje. Ze vertonen ook de voor tijgerlelies typische spikkels en gebogen bloemblaadjes.
Tijgerlelie Verzorging
Eenmaal gevestigd zijn tijgerlelies bijna onderhoudsvrij, afgezien van wat snoeiwerk in de herfst. Het kost echter wel een paar jaar om ze goed te laten aanslaan, vooral als je ze uit de bol kweekt. Laten we eens kijken naar de optimale groeiomstandigheden voor deze planten!
Licht
De meeste tijgerlelies geven de voorkeur aan de volle zon. In warmere klimaten accepteren ze ook gedeeltelijke schaduw, vooral als de schaduw komt tijdens het heetst van de middag.
Water
Gewortelde tijgerlelie planten zijn relatief droogtetolerant en kunnen overleven in dorre klimaten, mits ze een gemiddelde hoeveelheid water krijgen. Jongere planten hebben soms meer water nodig tot ze volgroeid zijn en hun wortels diep zijn uitgezaaid.
Extra vocht zal de groei van de plant stimuleren. Mulchen tijdens de warmere en drogere perioden van het jaar helpt om de wortels koel te houden en het vocht in de grond te houden.
Bodem
Goed doorlatende grond is essentieel voor deze planten. Hoewel ze vocht kunnen verdragen dat in compostrijke grond blijft zitten, willen ze niet in plassen verdrinken.
Vochtigere bodemomstandigheden, zoals zandiger grond, zijn prima voor deze planten. Ze groeien ook in kleigrond, maar het zal langer duren voordat ze ingeburgerd zijn, en drainage zal een probleem zijn.
Meststof
Eerlijk gezegd hebben tijgerlelies niet heel veel mest nodig. Eén of twee keer per jaar een laagje compost rond de basis van de planten strooien zou voldoende moeten zijn.
Als u meer bloei wilt bevorderen, kunt u een 5-10-5 meststof gebruiken, maar dit is niet absoluut noodzakelijk.
Vermeerdering
Vermeerdering van deze planten gebeurt ofwel door bolgewassen of door deling van de bol. Idealiter gebeurt dit in het voorjaar voordat de plant weer aangroeit, maar in warmere klimaten kan dit ook in de herfst.
Bollendeling vereist het voorzichtig uitgraven van de gehele plant wanneer deze in rust is en het voorzichtig scheiden van de individuele bollen. Plant de bollen opnieuw als aparte planten met de puntige kant naar boven gericht.
Bollen zullen zich vormen langs de stengel van de plant bij de bladoksels. U kunt deze voorzichtig verwijderen en oppotten als waren het bollen om een nieuwe plant te kweken. Het zal een jaar langer duren voordat ze gaan bloeien, dus het is een langzamer groeiproces.
Er is iets om op te letten: de meeste tijgerleliesoorten zijn agressieve uitzaaiers. Het is een goed idee om uw planten om de paar jaar te splitsen, zodat ze niet snel alle beschikbare ruimte in uw tuinperken innemen.
U kunt altijd verdeelde planten oppotten en weggeven aan vrienden en familie, of ze gewoon composteren, maar het is belangrijk om ze binnen de perken te houden.
Verpotten
Als uw potlelie geen bloemen meer geeft of achteruitgaat, kan het zijn dat er niet genoeg ruimte meer is voor de wortels om te groeien. Op dit punt heeft u twee keuzes: verpotten in een grotere pot, of in het voorjaar of najaar verdelen over meerdere potten.
Tijgerlelies moeten worden geplant in dezelfde grondsoort als waarin ze zijn geplant. Zorg voor een goed drainerende grond die rijk is aan organisch materiaal om de plant voldoende voeding te geven.
Snoeien
Als de zomer langzaam overgaat in de herfst, zullen uw lelies beginnen af te sterven.
De onderste bladeren beginnen als eerste te vergelen, en geleidelijk zal dit zich naar boven uitbreiden. Het is belangrijk om de dode bladeren en stengels terug te knippen als alle bladeren geel beginnen te worden. Snoei ze dicht bij de grond af en laat de plant overwinteren.
Dit jaarlijkse snoeien helpt de verspreiding van plantenziekten in uw tuin te voorkomen, en kan ook helpen de populatie ongedierte te verminderen.
Als het weer lente wordt, kunt u uw tijgerlelies gemakkelijk verdelen voordat zich nieuwe scheuten vormen, of ze gewoon uit zichzelf weer tot leven laten komen.
Als u in een gebied woont waar het ’s winters vriest, strooi dan in de herfst 2 tot 5 centimeter mulch over de teruggesnoeide tijgerlelies. Dit helpt de bollen te beschermen. Bevriezing tijdens de rustperiode zal de bollen niet doden, maar kan wel schade veroorzaken als ze herhaaldelijk bevriezen en ontdooien.
Problemen
Er zijn verrassend weinig problemen waar u op moet letten bij het kweken van tijgerlelies, maar de weinige problemen die er zijn, worden hieronder genoemd!
Teeltproblemen
Als u uw tijgerlelies binnenshuis kweekt, zorg er dan voor dat ze niet in stilstaand water staan. Te natte grond kan leiden tot basisrot. Controleer de grond met een vingertop en geef water als de grond droog aanvoelt.
Ongedierte
Tijgerlelies zijn gevoelig voor twee plagen: bladluizen en de leliekever.
Abladluizen zijn een veelvoorkomend ongedierte in de tuin, en zijn gemakkelijk te bestrijden met neemolie. Hoewel ze uw planten in kleine aantallen niet doden, zijn ze overbrengers van plantenziekten.
Aangezien tijgerlelies een onbedoelde gastheer voor andere plantenziekten kunnen zijn, is het belangrijk om bladluizen op afstand te houden, zodat ze de ziekte niet verder verspreiden.
De rode lelie kever, oorspronkelijk afkomstig uit Europa en nu gesignaleerd in het oosten van de Verenigde Staten, eet van de bladeren van een groot aantal leliesoorten. Hoewel hij nog niet wijdverbreid is in de VS, loopt hij wel het risico dat te worden als hij niet onder controle wordt gehouden.
Vermijd deze plaag door uw planten regelmatig met neemolie te besproeien. Neem weert volwassen lelies af en doodt de larvale en eistadia van de rode leliekever.
Spinosad sprays zoals Monterey Garden Insect Spray zijn ook effectief gebleken bij het doden van volwassen leliekevers.
Ziekten
Tijgerlelies zijn resistent tegen de meest voorkomende lelieziekten. Ze zijn echter wel een bekende drager van het leliemozaïekvirus.
Hoewel het leliemozaïekvirus in de meeste gevallen niet direct schadelijk is, kunnen ze het snel verspreiden naar andere leliesoorten in de buurt, vooral als er bladluizen aanwezig zijn. Het is daarom belangrijk om tijgerlelieplanten uit de buurt van andere leliesoorten te houden.
Anders is de grootste plantenziekte bij tijgerlelies basalrot. Deze ziekte komt voor in warme, vochtige grond en veroorzaakt rotting van de bol van uw plant, wat catastrofaal kan zijn.
Het is het beste dit te voorkomen door te zorgen voor een uitstekende drainage in de grond en niet te veel water te geven tijdens de zomermaanden.
Veelgestelde vragen
Q: Zijn tijgerlelies veilig in de buurt van mijn huisdieren?
A: Zoals de meeste echte lelies zijn tijgerlelies giftig voor katten. Er zijn hybride vormen die naar verluidt minder gevaarlijk zijn voor uw huisdieren omdat ze geen stuifmeel produceren. Maar zelfs deze kunnen gevaarlijk zijn als uw kat erop kauwt.
Lilium lancifolium, ook bekend als Lilium tigrinum, wordt beschouwd als niet giftig voor honden of groter vee zoals paarden. Bij katten kan het echter braken, gebrek aan eetlust, lusteloosheid, nierfalen en mogelijk de dood veroorzaken, dus katten lopen zeker risico.
Zoals bij elke plant die een risico kan inhouden, kunt u, als u vermoedt dat uw huisdier van uw tijgerlelies heeft gegeten, het beste voor de zekerheid contact opnemen met uw dierenarts. Dit is echter absoluut noodzakelijk als u een kat hebt – neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts!
Vraag: Zijn tijgerlelies giftig voor mensen?
A: Hierover bestaat online enige onenigheid.
Alle delen van Lilium lancifolium zijn eetbaar voor mensen, maar er is enige verwarring ontstaan met betrekking tot het stuifmeel. Op veel websites wordt beweerd dat het stuifmeel zelf giftig is voor mensen, waarbij wordt aangevoerd dat mensen ervan moeten overgeven of zich ziek voelen.
De botanici zijn het echter niet eens met deze bewering.
In feite beweert ten minste één etnobotanicus (Dr. Francois Couplan) beweert in een van zijn werken over eetbare planten dat het stuifmeel van Lilium lancifolium over gerechten kan worden gestrooid, en dat het “voedzaam is en een aangename smaak heeft”.
Het is zeer waarschijnlijk dat de bezorgdheid over vergiftiging door stuifmeel voortkomt uit de giftigheid ervan voor katten. Een kat die stuifmeel van zijn vacht likt, kan de symptomen krijgen die ik hierboven heb beschreven (braken, enzovoort). Maar mensen zouden niet dezelfde reactie moeten vertonen.
De bloemknoppen en bladeren van de tijgerlelie zouden een bittere smaak hebben, terwijl de bollen gekookt pastinaak-achtig zouden smaken.
Beiden worden veel gebruikt in gerechten in China, Japan en Korea. Als u zich echter zorgen maakt of het wel echt veilig is, kunt u ervoor kiezen om de tijgerlelie gewoon in de tuin te bewonderen in plaats van hem te eten.