Glazen Armonica
Een populair vermaak in het Engeland van het begin van de 18e eeuw was het spelen van muziek op staande wijnbekers, waarbij de tonen tot stand kwamen door met de vingers langs de lip van glazen te wrijven die met verschillende hoeveelheden vloeistof waren gevuld. In 1761 ontwierp Franklin een gemechaniseerde versie, die hij de Armonica noemde (naar het Italiaanse woord voor harmonie). Franklin werkte samen met de Londense glasblazer Charles James om zijn Armonica te bouwen, en hij beleefde zijn wereldpremière begin 1762, gespeeld door Marianne Davies.
Franklins met een voetpedaal bediende instrument bevatte 37 glazen kommetjes. De muzikant raakte de randen van de schalen aan met de vingers bevochtigd uit de waterbak. De randen van de schalen waren kleurgecodeerd, volgens de noot. Bijvoorbeeld, C’s zijn rood, D’s oranje, E’s geel, enz.
Uit “The Life of Benjamin Franklin” door Jared Sparks
Na vele pogingen slaagde hij erin een instrument te construeren van een andere vorm, handiger, en uitgebreider in de omvang van zijn noten. Zijn glazen werden gemaakt in de vorm van een halve bol, met een open nek of holte in het midden, om op een ijzeren spindel te worden bevestigd. Ze werden dan achter elkaar op deze spil geplaatst, de grootste aan het ene uiteinde en geleidelijk afnemend in grootte tot de kleinste aan het andere uiteinde. De tonen waren afhankelijk van de grootte van de glazen. De spil, met zijn serie glazen, was horizontaal bevestigd in een kist, en werd rondgedraaid door een wiel dat aan het grootste eind was bevestigd, volgens het principe van een gewoon spinnewiel.
De bespeler zat voor het instrument, en de tonen werden tevoorschijn gebracht door met een natte vinger op de buitenkant van de glazen te drukken terwijl zij ronddraaiden. Hij noemde het de Armonica, ter ere van de muzikale taal van de Italianen, zoals hij zegt in een brief aan Beccaria, waarin het nauwkeurig wordt beschreven. De Armonica werd gedurende enige tijd veel gebruikt. Een juffrouw Davies verwierf grote vaardigheid in het bespelen ervan. Zij trad op in het openbaar en, vergezeld van haar zuster, die zangeres was, stelde zij haar vaardigheid ten toon in de voornaamste steden van Europa, waar zij een groot publiek trok en de aandacht trok van vooraanstaande personen. De instrumenten werden in Londen vervaardigd, en verkocht voor de prijs van veertig guineas per stuk.