Discussie over vocal fry komt veel vaker voor in boeken over fonetiek en logopedie dan in boeken over zang. Sommige autoriteiten beschouwen vocal fry als een dysfonie, maar anderen alleen als excessief, zoals Hollien, Moore, Wendahl en Michel:
Het is onze bedoeling te suggereren dat vocal fry gewoonlijk een van de verschillende fysiologisch beschikbare stemtypes is op het frequentie-pitch continuüm en dus op zichzelf niet logisch geclassificeerd is onder de laryngeale pathologieën. Hoewel overmatig gebruik van fry zou kunnen leiden tot de diagnose stemstoornis, wordt deze kwaliteit te vaak gehoord in normale stemmen (vooral in dalende inflecties waarbij de stem fundamenteel daalt onder frequenties in het modale register) om uitsluitend een stoornis te zijn.
Dat lijkt de heersende mening te zijn onder spraakpathologen vandaag de dag. Velen wijzen er al snel op dat vocal fry weliswaar minimaal deel uitmaakt van routinematige spreekpatronen, maar dat het voortdurende gebruik van zo’n patroon het niet-utilitair of pathologisch maakt.
Er zijn aanwijzingen dat vocal fry in het begin van de 21e eeuw steeds vaker voorkomt in de spraak van jonge vrouwelijke sprekers van Amerikaans Engels, maar de omvang en betekenis van de frequentie worden betwist. Onderzoekster Ikuko Patricia Yuasa suggereert dat de tendens een product is van jonge vrouwen die proberen hun spraak meer gewicht te geven door naar het mannelijke register te grijpen en ontdekte dat “college-age Americans … een vrouwelijke, krakerige stem zien als aarzelend, niet-agressief en informeel, maar ook als opgeleid, stedelijk georiënteerd en opwaarts mobiel.”
Een nationaal onderzoek uit 2014 onder Amerikaanse volwassenen wees uit dat spraak met vocal fry negatiever werd ervaren dan een stem zonder vocal fry, vooral in een arbeidsmarktcontext. Bij jongvolwassen vrouwen werd het ervaren als minder betrouwbaar klinken, minder competent, minder aantrekkelijk, en minder in dienst te nemen. De negatieve evaluatie was sterker wanneer de beoordelaar ook een vrouw was.
Uit het nationale onderzoek onder 800 luisteraars uit verschillende leeftijdsgroepen bleek dat mensen die beslissingen namen over het aannemen van personeel, de voorkeur gaven aan een stem zonder stemfrituur boven een stem met stemfrituur. Een beperking van het onderzoek was dat de voorbeelden van vocal fry werden geproduceerd door imitators en niet door natuurlijke sprekers van vocal fry. Dat suggereert dat meer onderzoek nodig is, aangezien de negatieve reactie aan andere factoren kan worden toegeschreven.
Bij moedertaalsprekers van Amerikaans Engels gebruiken jonge vrouwen vaker vocal fry dan mannen. Wanneer vrouwelijke sprekers werd gevraagd een passage voor te lezen, gebruikten ze vier keer zo vaak vocal fry als mannelijke sprekers.
Sommige talen, zoals Jalapa Mazatec, gebruiken vocal fry (krakende stem) als een taalkundig significante marker; de aan- of afwezigheid van vocal fry kan dan de betekenis van een woord veranderen.
Maatschappelijke implicaties
Sommige mensen roepen de hulp in van spraakpathologen omdat ze het gevoel hebben dat vocal fry hen onzeker en minder zelfverzekerd doet overkomen. Onderzoekers hebben ontdekt dat jongvolwassen vrouwen die frituurstemmen gebruiken als minder competent en minder geschikt voor de arbeidsmarkt worden beschouwd (luisteraars reageren minder negatief op mannenstemmen). Anderen beweren dat deze percepties deel uitmaken van een bredere aanval op de spraak van vrouwen.
Vocal fry wordt over het algemeen gezien als een negatieve eigenschap op de werkvloer, maar een studie van onderzoekers van de Duke University heeft uitgewezen dat het verschijnsel steeds gebruikelijker en sociaal aanvaardbaarder wordt.