10 december 2018
Het gooien van rijst naar het bruidspaar aan het einde van de viering is een traditie. Over het algemeen, wanneer we besluiten om dit gebruik te volgen, delen we verschillende kleine zakjes rauwe rijst uit aan de gasten, die deze moeten “gooien” naar het bruidspaar dat uit de kerk komt. Maar waar is deze traditie ontstaan?
Waar de traditie is ontstaan
De witte trouwjurk, het uitwisselen van ringen en rijst zijn tradities die veel mensen gewoonlijk volgen op de dag van hun huwelijk. Het gooien van een handvol rijst in de lucht (en op het bruidspaar) is altijd een gelukswens geweest voor de toekomst. Dit gebruik gaat terug tot de oude Romeinen die tarwe- of haverzaden gebruikten, die in verband werden gebracht met de geboorte van een nieuw leven. Op deze manier wensen de gasten het bruidspaar symbolisch een leven vol vreugde.
Ook in de daaropvolgende jaren werd de traditie voortgezet met maïs en andere granen. Pas in de Middeleeuwen verving rijst tarwe vanwege zijn symbolische betekenis. In die tijd dacht men dat rijst vrouwen hielp zwanger te worden en boze geesten weg te lokken.
In Engeland wilde men tijdens het bewind van koningin Elizabeth I volgens de traditie stukjes tarwekoek naar de bruid gooien; terwijl volgens een Chinese mythe een goede kwis boeren hielp zijn tanden in een moeras te spreiden. Na het zaaien bloeiden planten met witte bloemen uit de tanden, als symbool van rijkdom en overvloed.
Rijst gooien op bruiloften: een verloren traditie?
Hoewel het gooien van rijst in Italië altijd een terugkerende traditie is geweest, is het de laatste jaren om verschillende redenen beginnen af te glijden. Zo verbieden sommige trouwlocaties het gebruik van rijst vanwege schoonmaak- en veiligheidsredenen (gasten zouden kunnen uitglijden over de gevallen korrels).
Bovendien besluiten sommige bruidsparen om op een andere manier verwelkomd te worden. Veel gasten kiezen voor het gooien van rozenblaadjes, confetti en zeepbellen, maar ook voor gekleurde ballonnen of lichtgevende lampionnen. Een andere traditie is het vrijlaten van twee duiven, een mannetje en een vrouwtje, omdat dit symbool staat voor een harmonieus paar.
Huwelijken en tradities in de wereld
Zoals gezegd is het gooien van rijst aan het eind van een huwelijksceremonie erg populair in Italië, maar elk land heeft zijn eigen tradities en rituelen. In Venezuela bijvoorbeeld is weglopen van je eigen bruiloft een gelukswens; terwijl in Zweden een mirtestokje in het boeket van de bruid de liefde symboliseert. In Afrikaanse bruiloften heeft de kleur van de bruidsjurk een allegorische betekenis: goud staat bijvoorbeeld voor voorspoed en groen voor leven. In China houden bruidsparen gewoonlijk een “theeceremonie” met vrienden en familie, om hun liefde te tonen en gelukkige momenten te delen.